←مراحل تشریع جهاد در اسلام
| خط ۷۲: | خط ۷۲: | ||
==مراحل [[تشریع]] [[جهاد]] در [[اسلام]]== | ==مراحل [[تشریع]] [[جهاد]] در [[اسلام]]== | ||
اسلام نیز همانند [[شرایع]] پیشین [[جهاد]] را امری [[مشروع]] شمرده است. [[مشروعیت]] این عمل در اسلام از آیاتی پرشمار استفاده می‌شود؛ مانند ۲۱۶ | اسلام نیز همانند [[شرایع]] پیشین [[جهاد]] را امری [[مشروع]] شمرده است. [[مشروعیت]] این عمل در اسلام از آیاتی پرشمار استفاده می‌شود؛ مانند {{متن قرآن|كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِتَالُ وَهُوَ كُرْهٌ لَكُمْ وَعَسَى أَنْ تَكْرَهُوا شَيْئًا وَهُوَ خَيْرٌ لَكُمْ وَعَسَى أَنْ تُحِبُّوا شَيْئًا وَهُوَ شَرٌّ لَكُمْ وَاللَّهُ يَعْلَمُ وَأَنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ}}<ref>«جنگ بر شما مقرر شده است در حالی که شما را ناپسند است و بسا چیزی را ناپسند می‌دارید و همان برای شما بهتر است و بسا چیزی را دوست می‌دارید و همان برایتان بدتر است و خداوند می‌داند و شما نمی‌دانید» سوره بقره، آیه ۲۱۶.</ref> که جهاد را بر همگان [[واجب]] شمرده <ref> المهذب، ج ۱، ص۲۹۲؛ تذکرة الفقهاء، ج ۹، ص۵؛ المغنی، ج ۱۰، ص۳۶۴.</ref> و نیز آیاتی که [[مسلمانان]] را به جهاد و [[جنگ در راه خدا]] [[فرمان]] داده است. {{متن قرآن|فَلْيُقَاتِلْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ الَّذِينَ يَشْرُونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا بِالْآخِرَةِ وَمَنْ يُقَاتِلْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَيُقْتَلْ أَوْ يَغْلِبْ فَسَوْفَ نُؤْتِيهِ أَجْرًا عَظِيمًا}}<ref>«آری، کسانی باید در راه خدا نبرد کنند که زندگی این جهان را به جهان واپسین می‌فروشند و هر که در راه خداوند نبرد کند چه کشته شود و چه پیروز گردد زودا که به او پاداشی سترگ ارزانی داریم» سوره نساء، آیه ۷۴.</ref>، {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَابْتَغُوا إِلَيْهِ الْوَسِيلَةَ وَجَاهِدُوا فِي سَبِيلِهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ}}<ref>«ای مؤمنان! از خداوند پروا کنید و به سوی او راه جویید و در راه او جهاد کنید باشد که رستگار گردید» سوره مائده، آیه ۳۵.</ref>، {{متن قرآن|انْفِرُوا خِفَافًا وَثِقَالًا وَجَاهِدُوا بِأَمْوَالِكُمْ وَأَنْفُسِكُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ ذَلِكُمْ خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ}}<ref>«سبکبار و گرانبار رهسپار شوید و با مال و جانتان در راه خداوند جهاد کنید؛ این، اگر بدانید برای شما بهتر است» سوره توبه، آیه ۴۱.</ref>، {{متن قرآن|وَإِذَا أُنْزِلَتْ سُورَةٌ أَنْ آمِنُوا بِاللَّهِ وَجَاهِدُوا مَعَ رَسُولِهِ اسْتَأْذَنَكَ أُوْلُواْ الطَّوْلِ مِنْهُمْ وَقَالُواْ ذَرْنَا نَكُن مَّعَ الْقَاعِدِينَ }}<ref>«و چون سوره‌ای فرو فرستاده شود که به خداوند ایمان آورید و همراه با پیامبرش جهاد کنید، توانمندان از ایشان، از تو اجازه می‌گیرند و می‌گویند: بگذار تا ما با خانه‌نشینان بمانیم» سوره توبه، آیه ۸۶.</ref>، {{متن قرآن|وَجَاهِدُوا فِي اللَّهِ حَقَّ جِهَادِهِ هُوَ اجْتَبَاكُمْ وَمَا جَعَلَ عَلَيْكُمْ فِي الدِّينِ مِنْ حَرَجٍ مِلَّةَ أَبِيكُمْ إِبْرَاهِيمَ هُوَ سَمَّاكُمُ الْمُسْلِمِينَ مِنْ قَبْلُ وَفِي هَذَا لِيَكُونَ الرَّسُولُ شَهِيدًا عَلَيْكُمْ وَتَكُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ فَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ وَاعْتَصِمُوا بِاللَّهِ هُوَ مَوْلَاكُمْ فَنِعْمَ الْمَوْلَى وَنِعْمَ النَّصِيرُ}}<ref>«و در (راه) خداوند چنان که سزاوار جهاد (در راه) اوست جهاد کنید؛ او شما را برگزید و در دین- که همان آیین پدرتان ابراهیم است- هیچ تنگنایی برای شما ننهاد، او شما را پیش از این و در این (قرآن) مسلمان نامید تا پیامبر بر شما گواه باشد و شما بر مردم گواه باشید پس نماز را برپا دارید و زکات بپردازید و به (ریسمان) خداوند چنگ زنید؛ او سرور شماست که نیکو یار و نیکو یاور است» سوره حج، آیه ۷۸.</ref> | ||
در [[صدر اسلام]] | در [[صدر اسلام]] مسلمانان [[مکه]] در برابر [[مشرکان]] و آزارهای آنان [[مأمور]] به [[خویشتنداری]] شدند: {{متن قرآن|أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ قِيلَ لَهُمْ كُفُّوا أَيْدِيَكُمْ وَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ فَلَمَّا كُتِبَ عَلَيْهِمُ الْقِتَالُ إِذَا فَرِيقٌ مِنْهُمْ يَخْشَوْنَ النَّاسَ كَخَشْيَةِ اللَّهِ أَوْ أَشَدَّ خَشْيَةً وَقَالُوا رَبَّنَا لِمَ كَتَبْتَ عَلَيْنَا الْقِتَالَ لَوْلَا أَخَّرْتَنَا إِلَى أَجَلٍ قَرِيبٍ قُلْ مَتَاعُ الدُّنْيَا قَلِيلٌ وَالْآخِرَةُ خَيْرٌ لِمَنِ اتَّقَى وَلَا تُظْلَمُونَ فَتِيلًا}}<ref>«آیا به (حال و روز) کسانی ننگریسته‌ای که به آنان گفته شد (چندی) دست (از جنگ) بکشید و نماز را بر پا دارید و زکات را بپردازید (ولی آنان آرزومند جهاد بودند) و چون بر آنان کارزار مقرر شد ناگهان دسته‌ای از آنان (چنان) از مردم (کافر) ترسیدند چون ترسیدن از خداوند یا فراتر از آن و گفتند: پروردگارا! چرا نبرد را بر ما مقرر کردی؟ چرا زمانی کوتاه ما را مهلت ندادی؟ (به اینان) بگو: بهره این جهان، اندک است و سرای واپسین برای آن کس که پرهیزگاری ورزد بهتر است و سر مویی بر شما ستم نخواهد رفت» سوره نساء، آیه ۷۷.</ref> <ref>الجهاد، آصفی، ص۱۸.</ref> [[شأن نزول آیه]] را درخواست گروهی از مسلمانان از [[پیامبر]]{{صل}} برای [[جنگ با مشرکان]] به سبب آزارهای آنان ذکر کرده‌اند. <ref>مجمع‌البیان، ج ۳، ص۱۳۳؛ فقه القرآن، ج ۱، ص۲۱۲؛ جامع‌البیان، ج ۵، ص۲۳۳.</ref> | ||
در آیاتی دیگر نیز [[پیامبر اکرم]] و مسلمانان به [[صبر]] و حتی درگذشتن از خطای [[کافران]] و [[نیکی]] کردن به آنان مأمور شدند. {{متن قرآن|وَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ فَإِنَّكَ بِأَعْيُنِنَا وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ حِينَ تَقُومُ}}<ref>«و بر فرمان پروردگارت شکیب کن که تو را زیر نظر داریم و چون برمی‌خیزی پروردگارت را با سپاس به پاکی بستای!» سوره طور، آیه ۴۸.</ref>، {{متن قرآن|فَاصْدَعْ بِمَا تُؤْمَرُ وَأَعْرِضْ عَنِ الْمُشْرِكِينَ}}<ref>«از این روی آنچه فرمان می‌یابی آشکار کن و از مشرکان روی بگردان» سوره حجر، آیه ۹۴.</ref>، {{متن قرآن|فَاصْفَحْ عَنْهُمْ وَقُلْ سَلَامٌ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ}}<ref>«بنابراین از آنان روی بگردان و بدرودی بگو که به زودی خواهند دانست» سوره زخرف، آیه ۸۹.</ref>، {{متن قرآن|قُلْ لِلَّذِينَ آمَنُوا يَغْفِرُوا لِلَّذِينَ لَا يَرْجُونَ أَيَّامَ اللَّهِ لِيَجْزِيَ قَوْمًا بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ}}<ref>«به مؤمنان بگو، از کسانی که به «روزهای خداوند» امیدی ندارند درگذرند تا (خداوند، هر) قومی را برابر با کارهایی که می‌کرده‌اند کیفر دهد» سوره جاثیه، آیه ۱۴.</ref>، {{متن قرآن|ادْفَعْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ السَّيِّئَةَ نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَا يَصِفُونَ}}<ref>«بدی را با روشی که نیکوتر است دور کن؛ ما به آنچه وصف می‌کنند داناتریم» سوره مؤمنون، آیه ۹۶.</ref><ref>حاشیة رد المحتار، ج ۴، ص۲۹۸؛ فقه السنه، ج ۲، ص۶۲۰.</ref> [[حکمت]] این توصیه را کم شمار بودن [[مسلمانان]] و [[ناتوانی]] آنان بر [[جهاد نظامی]] <ref>روائع البیان، ج ۱، ص۲۲۹.</ref> و نیز [[ضرورت]] [[خودسازی]] مسلمانان به [[هدف]] زمینه‌سازی برای جهاد نظامی <ref>روائع البیان، ج ۱، ص۲۲۹.</ref> ذکر کرده‌اند. البته [[آیات]] دیگری در برخی سوره‌های مکی از [[جهاد با مشرکان]] و [[شکست]] آنان سخن گفته‌اند؛ مانند {{متن قرآن|وَآخَرُونَ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ}}<ref>« گروهی دیگر در راه خداوند جنگ می‌کنند » سوره مزمل، آیه ۲۰.</ref> برخی از [[مفسران]] با این [[استدلال]] که در این آیات از [[زکات]] سخن به میان آمده که هنوز در [[مکه]] [[تشریع]] نشده بود، <ref>مجمع البیان، ج ۱۰، ص۱۷۱؛ ر. ک: المیزان، ج ۲۰، ص۷۴.</ref> این آیات را [[مدنی]] شمرده‌اند؛ ولی شماری دیگر مراد این آیات را [[آماده‌سازی]] مسلمانان برای [[جهاد]] در [[آینده]] (در [[مدینه]]) دانسته‌اند. <ref>البدایة و النهایه، ج ۶، ص۷۶؛ الاتقان، ج ۱، ص۱۰۷؛ التمهید، ج ۱، ص۲۲۲.</ref> تشریع[[جهاد]] در [[اسلام]] به تدریج و در چند مرحله صورت گرفت که عمده‌ترین این مراحل عبارتند از: | |||
===[[مباح]] شدن جهاد=== | ===[[مباح]] شدن جهاد=== | ||
پس از آزارهای | پس از آزارهای طاقتفرسای [[مشرکان]] به مسلمانان و درخواست مکرر آنان از [[پیامبر]] برای جهاد، در آیات {{متن قرآن|أُذِنَ لِلَّذِينَ يُقَاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا وَإِنَّ اللَّهَ عَلَى نَصْرِهِمْ لَقَدِيرٌ}}<ref>«به کسانی که بر آنها جنگ تحمیل می‌شود اجازه (ی جهاد) داده شد زیرا ستم دیده‌اند و بی‌گمان خداوند بر یاری آنان تواناست» سوره حج، آیه ۳۹.</ref>، {{متن قرآن|الَّذِينَ أُخْرِجُوا مِنْ دِيَارِهِمْ بِغَيْرِ حَقٍّ إِلَّا أَنْ يَقُولُوا رَبُّنَا اللَّهُ وَلَوْلَا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَهُدِّمَتْ صَوَامِعُ وَبِيَعٌ وَصَلَوَاتٌ وَمَسَاجِدُ يُذْكَرُ فِيهَا اسْمُ اللَّهِ كَثِيرًا وَلَيَنْصُرَنَّ اللَّهُ مَنْ يَنْصُرُهُ إِنَّ اللَّهَ لَقَوِيٌّ عَزِيزٌ}}<ref>«همان کسانی که ناحق از خانه‌های خود بیرون رانده شدند و جز این نبود که می‌گفتند: پروردگار ما خداوند است و اگر خداوند برخی مردم را به دست برخی دیگر از میان برنمی‌داشت بی‌گمان دیرها (ی راهبان) و کلیساها (ی مسیحیان) و کنشت‌ها (ی یهودیان) و مسجدهایی که نام خداوند را در آن بسیار می‌برند ویران می‌شد و بی‌گمان خداوند به کسی که وی را یاری کند یاری خواهد رساند که خداوند توانمندی پیروز است» سوره حج، آیه ۴۰.</ref> جهاد با مشرکان مباح به شمار رفت<ref>اسباب النزول، ص۲۰۸؛ جامع البیان، ج ۱۷، ص۲۲۷؛ تفسیر قرطبی، ج ۱۲، ص۶۷.</ref>. این آیات هنگام [[هجرت]] و ورود پیامبر{{صل}} به مدینه نازل شد. <ref>السیرة النبویه، ج ۲، ص۳۲۰؛ مجمع البیان، ج ۷، ص۱۵۶؛ نور الثقلین، ج ۳، ص۵۰۱.</ref> بسیاری از مفسران،<ref>جامع البیان، ج ۱۷، ص۲۲۷؛ تفسیر قرطبی، ج ۱۲، ص۶۷ ـ ۶۸؛ المیزان، ج ۱۴، ص۳۸۲.</ref> بر اساس [[احادیث]] منقول،<ref>التبیان، ج ۷، ص۳۲۰ ـ ۳۲۱؛ نورالثقلین، ج ۳، ص۵۰۱.</ref> این [[آیه]] را نخستین آیه تجویز جهاد دانسته‌اند. تعبیر {{متن قرآن|أُذِنَ}} در آیه و نیز [[بشارت]] به [[پیروزی]] مسلمانان در آینده مؤید این نکته‌اند؛<ref>المیزان، ج ۱۴، ص۳۸۳.</ref> اما برخی دیگر [[آیات]] {{متن قرآن|وَقَاتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ الَّذِينَ يُقَاتِلُونَكُمْ وَلَا تَعْتَدُوا إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ الْمُعْتَدِينَ}}<ref>«و در راه خداوند با آنان که با شما جنگ می‌کنند، جنگ کنید اما تجاوز نکنید که خداوند تجاوزکاران را دوست نمی‌دارد» سوره بقره، آیه ۱۹۰.</ref>، {{متن قرآن|وَاقْتُلُوهُمْ حَيْثُ ثَقِفْتُمُوهُمْ وَأَخْرِجُوهُمْ مِنْ حَيْثُ أَخْرَجُوكُمْ وَالْفِتْنَةُ أَشَدُّ مِنَ الْقَتْلِ وَلَا تُقَاتِلُوهُمْ عِنْدَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ حَتَّى يُقَاتِلُوكُمْ فِيهِ فَإِنْ قَاتَلُوكُمْ فَاقْتُلُوهُمْ كَذَلِكَ جَزَاءُ الْكَافِرِينَ}}<ref>«و هر جا بر آنان دست یافتید، بکشیدشان و از همان‌جا که بیرونتان راندند بیرونشان برانید و (بدانید که) آشوب (شرک) از کشتار بدتر است و نزد مسجد الحرام با آنان به کارزار نیاغازید مگر در آنجا با شما به جنگ برخیزند در آن صورت اگر به کارزار با شما دست یازیدند شما هم آنان را بکشید که سزای کافران همین است» سوره بقره، آیه ۱۹۱.</ref>، {{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ اشْتَرَى مِنَ الْمُؤْمِنِينَ أَنْفُسَهُمْ وَأَمْوَالَهُمْ بِأَنَّ لَهُمُ الْجَنَّةَ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَيَقْتُلُونَ وَيُقْتَلُونَ وَعْدًا عَلَيْهِ حَقًّا فِي التَّوْرَاةِ وَالْإِنْجِيلِ وَالْقُرْآنِ وَمَنْ أَوْفَى بِعَهْدِهِ مِنَ اللَّهِ فَاسْتَبْشِرُوا بِبَيْعِكُمُ الَّذِي بَايَعْتُمْ بِهِ وَذَلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ}}<ref>«همانا خداوند از مؤمنان، خودشان و دارایی‌هاشان را خریده است در برابر اینکه بهشت از آن آنها باشد؛ در راه خداوند کارزار می‌کنند، می‌کشند و کشته می‌شوند بنا به وعده‌ای راستین که بر عهده او در تورات و انجیل و قرآن است و وفادارتر از خداوند به پیمان خویش کیست؟ پس به داد و ستدی که کرده‌اید شاد باشید و آن است که رستگاری سترگ است» سوره توبه، آیه ۱۱۱.</ref> را [[نخستین آیات]] [[اباحه]] [[جهاد]] شمرده‌اند. <ref> احکام القرآن، ج ۱، ص۳۱۲؛ المیزان، ج ۱۴، ص۳۸۳.</ref> | ||
===[[تشریع]] [[جهاد دفاعی]]=== | ===[[تشریع]] [[جهاد دفاعی]]=== | ||
در مرحله بعد جهاد دفاعی در برابر کسانی که با [[مسلمانان]] وارد [[جنگ]] می‌شوند [[واجب]] شد: | در مرحله بعد جهاد دفاعی در برابر کسانی که با [[مسلمانان]] وارد [[جنگ]] می‌شوند [[واجب]] شد: {{متن قرآن|وَقَاتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ الَّذِينَ يُقَاتِلُونَكُمْ وَلَا تَعْتَدُوا إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ الْمُعْتَدِينَ}}<ref>«و در راه خداوند با آنان که با شما جنگ می‌کنند، جنگ کنید اما تجاوز نکنید که خداوند تجاوزکاران را دوست نمی‌دارد» سوره بقره، آیه ۱۹۰.</ref>، {{متن قرآن|وَاقْتُلُوهُمْ حَيْثُ ثَقِفْتُمُوهُمْ وَأَخْرِجُوهُمْ مِنْ حَيْثُ أَخْرَجُوكُمْ وَالْفِتْنَةُ أَشَدُّ مِنَ الْقَتْلِ وَلَا تُقَاتِلُوهُمْ عِنْدَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ حَتَّى يُقَاتِلُوكُمْ فِيهِ فَإِنْ قَاتَلُوكُمْ فَاقْتُلُوهُمْ كَذَلِكَ جَزَاءُ الْكَافِرِينَ}}<ref>«و هر جا بر آنان دست یافتید، بکشیدشان و از همان‌جا که بیرونتان راندند بیرونشان برانید و (بدانید که) آشوب (شرک) از کشتار بدتر است و نزد مسجد الحرام با آنان به کارزار نیاغازید مگر در آنجا با شما به جنگ برخیزند در آن صورت اگر به کارزار با شما دست یازیدند شما هم آنان را بکشید که سزای کافران همین است» سوره بقره، آیه ۱۹۱.</ref>.<ref>حاشیة رد المحتار، ج ۴، ص۲۹۸؛ الجهاد، آصفی، ص۱۹.</ref> برخی [[مفسران]]، این آیات را نخستین آیات مربوط به [[وجوب جهاد]] در [[مدینه]] دانسته‌اند. <ref>فقه القرآن، ج ۱، ص۳۲۹ ـ ۳۳۰؛ الامثل، ج ۲، ص۱۷.</ref> | ||
=== تجویز [[جهاد ابتدایی]]=== | === تجویز [[جهاد ابتدایی]]=== | ||
سپس مسلمانان اجازه یافتند برای نابود کردن [[شرک]] و [[دعوت]] دیگران به [[اسلام]] با [[مشرکان]] بجنگند. برخی [[فقها]] آیات متعددی را دالّ بر این امر دانسته‌اند؛<ref>تفسیر قرطبی، ج ۳، ص۳۷ - ۳۸؛ جواهرالکلام، ج ۲۱، ص۴؛ الجهاد، آصفی، ص۱۹.</ref> مانند | سپس مسلمانان اجازه یافتند برای نابود کردن [[شرک]] و [[دعوت]] دیگران به [[اسلام]] با [[مشرکان]] بجنگند. برخی [[فقها]] آیات متعددی را دالّ بر این امر دانسته‌اند؛<ref>تفسیر قرطبی، ج ۳، ص۳۷ - ۳۸؛ جواهرالکلام، ج ۲۱، ص۴؛ الجهاد، آصفی، ص۱۹.</ref> مانند {{متن قرآن|كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِتَالُ وَهُوَ كُرْهٌ لَكُمْ وَعَسَى أَنْ تَكْرَهُوا شَيْئًا وَهُوَ خَيْرٌ لَكُمْ وَعَسَى أَنْ تُحِبُّوا شَيْئًا وَهُوَ شَرٌّ لَكُمْ وَاللَّهُ يَعْلَمُ وَأَنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ}}<ref>«جنگ بر شما مقرر شده است در حالی که شما را ناپسند است و بسا چیزی را ناپسند می‌دارید و همان برای شما بهتر است و بسا چیزی را دوست می‌دارید و همان برایتان بدتر است و خداوند می‌داند و شما نمی‌دانید» سوره بقره، آیه ۲۱۶.</ref> البته درباره مراد از [[جهاد]] و [[قتال]] در [[آیات جهاد]] و نیز درباره جواز جهاد ابتدایی فقها آرای مختلفی دارند. (همین مقاله، [[احکام جهاد]]، جهاد ابتدایی) در پی [[نزول آیات]] مذکور مسلمانان در جهادهای متعددی شرکت کردند که [[قرآن‌کریم]] در آیات متعدد به برخی از این [[جنگ‌ها]] و رخدادهای آنها اشاره کرده است.<ref>[[سید عباس رضوی|رضوی، سید عباس]]، [[جهاد - رضوی (مقاله)|مقاله «جهاد»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۱۰ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]] ج۱۰.</ref> | ||
==حکمت‌های تشریع جهاد== | ==حکمت‌های تشریع جهاد== | ||
تشریع جهاد در اسلام و وجود آیات متعدد درباره جایگاه و اهمیت آن و نیز وقوع جنگ‌های متعدد در [[صدر اسلام]] میان مسلمانان و [[دشمنان]] آنها، بسیاری از [[جاهلان]] و [[معاندان]] را بر آن داشته که به ناحق اسلام و مسلمانان را به [[خشونت]] و جنگ‌طلبی متهم کرده، بگویند که اسلام با تشریع جهاد از [[سیره]] [[پیامبران الهی]] که تنها برپایه دعوت و [[هدایت]] [[انسان‌ها]] به راه [[حق]] [[استوار]] بود بیرون رفته <ref>المیزان، ج ۲، ص۶۷.</ref> یا اسلام[[دین]] جنگ و [[خشونت]] * است <ref>حقایق الاسلام، ص۱۶۶.</ref> یا [[ترویج]] [[اسلام]] با [[شمشیر]] بوده و اسلام[[دین]] [[کشتار]] و [[تخریب]] است. <ref>الصحیح من سیرة النبی، ج ۴، ص۳۱۳.</ref> در پاسخ به این [[شبهات]] باید گفت: | تشریع جهاد در اسلام و وجود آیات متعدد درباره جایگاه و اهمیت آن و نیز وقوع جنگ‌های متعدد در [[صدر اسلام]] میان مسلمانان و [[دشمنان]] آنها، بسیاری از [[جاهلان]] و [[معاندان]] را بر آن داشته که به ناحق اسلام و مسلمانان را به [[خشونت]] و جنگ‌طلبی متهم کرده، بگویند که اسلام با تشریع جهاد از [[سیره]] [[پیامبران الهی]] که تنها برپایه دعوت و [[هدایت]] [[انسان‌ها]] به راه [[حق]] [[استوار]] بود بیرون رفته <ref>المیزان، ج ۲، ص۶۷.</ref> یا اسلام[[دین]] جنگ و [[خشونت]] * است <ref>حقایق الاسلام، ص۱۶۶.</ref> یا [[ترویج]] [[اسلام]] با [[شمشیر]] بوده و اسلام[[دین]] [[کشتار]] و [[تخریب]] است. <ref>الصحیح من سیرة النبی، ج ۴، ص۳۱۳.</ref> در پاسخ به این [[شبهات]] باید گفت: | ||