آیا اصحاب کهف به یاری امام مهدی می‌آیند؟‌ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

| مدخل بالاتر      = [[مهدویت]] / [[ عصر ظهور امام مهدی]] / [[رخدادهای عصر ظهور امام مهدی]]  

 

== پاسخ جامع اجمالی==

===داستان [[اصحاب کهف]]===

*[[اصحاب کهف]] گروهی از افراد [[مؤمن]] بودند که از دست [[پادشاه]] [[کافر]] و [[ظالم]] خود به غاری [[پناه]] بردند. بر پایۀ [[روایات]]، این [[پادشاه]] [[مشرک]] "[[دقیانوس]]" و محل واقعه "افسوس" دانسته شده است<ref>ر.ک: مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج ۱۴، ص ۴۱۱؛ حسن بن ابی الحسن دیلمی، ارشاد القلوب، ج ۲، ص ۳۶۰.</ref>. [[خداوند]] آنان را به خوابی طولانی برد و بعد از آن به گونه‌ای [[معجزه‌آسا]] پس از چند قرن از خوابیدن بیدار شدند و پس از مدتی دوباره به [[خواب]] فرو رفتند<ref>ر.ک: [[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]] ص ۱۰۰.</ref>.

*داستان [[اصحاب کهف]] یکی از زیباترین و پندآموزترین قصص [[قرآنی]] است که با اشاراتی کوتاه اما پر مغز در سورۀ کهف آمده است. در این [[سوره]] سرگذشت این افراد و چگونگی بیدار شدن‌شان بیان شده است<ref>ر.ک: [[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]] ص ۱۰۰.</ref>. در این [[آیات]]، سخن از یکتاپرستانی است که برای [[گریز]] از [[پرستش]] [[خدایان دروغین]] به غاری [[پناه]] بردند تا از گزند [[ستمکاران]] بت‏پرست [[نجات]] پیدا کنند. [[خواب]] آنها به [[فرمان]] [[پروردگار]] سالیانی به طول انجامید و در این مدت، چنان هیبتی داشتند که کسی را یارای نزدیک شدن و نگریستن به آنان نبود و آنان را بیدار می‌‏پنداشتند. این خفتگان سالیانی چند ـ بر پایۀ [[آیات قرآنی]]، ۳۰۹ سال ـ در همان حال گذراندند؛ چون به خواست [[خداوند]] از [[خواب]] برخاستند، چنان [[گمان]] کردند که فقط یک روز یا نصف روز را [[خواب]] بوده‌‏اند؛ زمانی که یکی از ایشان برای فراهم آوردن [[غذا]] به [[شهر]] رفت، [[مردم]] از حال شگفت‌‏انگیزشان [[آگاهی]] یافتند و تصمیم گرفتند بعد از [[خواب]] دوبارۀ آنها بر در غار آنان، مسجدی به درست کنند<ref>ر.ک: [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص۴۸ ـ۴۹.</ref>.  

===[[اصحاب کهف]] [[یاران امام زمان]] {{ع}}===

*براساس [[روایات]] [[اصحاب کهف]] گروهی از [[یاران حضرت مهدی]]{{ع}} هستند که در این بازگشت از [[حکومت جهانی]] [[عدل و قسط]]، بهرۀ وافری خواهند برد<ref>ارشاد القلوب، ص ۲۸۶؛ حلیة الابرار، ج ۲، ص ۶۰۱.</ref>، مانند:  

#[[امام صادق]]{{ع}} فرمودند: «هنگامی که [[قائم]]{{ع}} از پشت این خانه [[ظهور]] کند، [[خداوند]] همراه او ۲۷ تن برمی‌‏انگیزد که چهارده تن از [[قوم حضرت موسی]]{{ع}} هستند و هشت تن از [[اصحاب کهف]] و [[مقداد]] و [[جابر]] [[انصاری]] و [[مؤمن آل فرعون]] و یوشع بن نون [[وصی]] [[حضرت موسی]]{{ع}}»<ref>{{متن حدیث|إِذَا ظَهَرَ الْقَائِمُ{{ع}} مِنْ ظَهْرِ هَذَا الْبَیْتِ، بَعَثَ اللَّهُ مَعَهُ‏ سَبْعَةً وَ عِشْرِینَ‏ رَجُلًا، مِنْهُمْ‏ أَرْبَعَةَ عَشَرَ رَجُلًا مِنْ‏ قَوْمِ‏ مُوسَی‏{{ع}}، وَ أَصْحَابُ الْکَهْفِ ثَمَانِیَةٌ، وَ الْمِقْدَاد وَ جَابِرٌ الْأَنْصَارِیُّ، وَ مُؤْمِنُ آلِ فِرْعَوْنَ، وَ یُوشَعُ بْنُ نُونٍ وَصِیُّ مُوسَی{{ع}}}}؛ ر.ک: طبری، دلائل الامامة، ص ۲۴۸؛ فتال نیشابوری، روضة الواعظین، ص ۲۶۶.</ref>. <ref>ر.ک: [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص۴۸-۴۹؛ [[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]] ص ۱۰۰.</ref>  

#همچنین فرمودند: «وقتی [[دابة الارض]] خارج می‌شود، [[خداوند]] [[اصحاب کهف]] را همراه با سگ‌شان برمی‌انگیزد، یکی از آنها "میلخاء" نام دارد و دیگری "[[حملاها]]"»<ref>{{متن حدیث|وَ تَخْرُجُ دَابَّةُ الْأَرْضِ وَ تُقْبِلُ الرُّومُ إِلَی سَاحِلِ الْبَحْرِ عِنْدَ کَهْفِ الْفِتْیَةِ فَیَبْعَثُ اللَّهُ الْفِتْیَةَ مِنْ کَهْفِهِمْ مَعَ کَلْبِهِمْ مِنْهُمْ رَجُلٌ یُقَالُ لَهُ مَلِیخَا وَ آخَرُ خملاها}}؛ مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۷۵؛ ج ۵۳، ص ۸۵.</ref>.  

#از [[امام باقر]]{{ع}} [[روایت]] شده: «[[قائم]]{{ع}} ٣٠٩ سال [[حکومت]] می‌کند به تعداد سال‌هایی که [[اصحاب کهف]] در کهف درنگ کردند<ref>{{متن حدیث|إِنَّ الْقَائِمَ یَمْلِکُ ثَلَاثَمِائَةٍ وَ تِسْعَ سِنِینَ کَمَا لَبِثَ أَهْلُ الْکَهْفِ فِی کَهْفِهِم}}؛‏ مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۹۱.</ref>.<ref>ر.ک: [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص ۲۲۹.</ref>  

#[[امیرالمؤمنین]]{{ع}} فرمودند: «در [[ماه مبارک رمضان]] دو صدا شنیده خواهد شد. ندایی از سوی [[حق]] در صبح و ندایی از سوی [[باطل]] در عصر... سپس [[خداوند]] [[اصحاب کهف]] را با سگ‌شان بیدار نموده و از غار بیرون می‌آیند. نام دو تن از آنان "ملیخا" و "خملاها" است»<ref>{{متن حدیث|...فَیَبْعَثُ اللَّهُ الْفِتْیَةَ مِنْ کَهْفِهِمْ مَعَ کَلْبِهِمْ مِنْهُمْ رَجُلٌ یُقَالُ لَهُ مَلِیخَا وَ آخَرُ خملاها وَ هُمَا الشَّاهِدَانِ الْمُسْلِمَانِ لِلْقَائِمِ ع‏}}؛ مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار: ج ۵۲، ص ۷۵.</ref>.<ref>ر.ک: [[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]] ص ۱۰۰.</ref>

*اگرچه [[اهل سنت]] به شدّت با [[اعتقاد به رجعت]] مخالف‌اند اما برخی از [[مفسران]] آنها به زنده شدن [[اصحاب کهف]] در دوران [[ظهور حضرت مهدی]]{{ع}} اشاره کرده‌‏اند<ref>محمد بن احمد قرطبی، الجامع لاحکام القران، ج ۱۰، ص ۳۹۰؛ سیوطی، الدر المنثور، ج ۴، ص ۲۱۵؛ متقی هندی، البرهان، ص ۱۵۰، ح ۱۵.</ref>.<ref>ر.ک: [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص۴۸-۴۹؛ [[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]] ص ۱۰۰.</ref>

[[رده:پرسش‌]]