اگر ملاقات با امام مهدی ممکن است پس چرا باید مدعی ملاقات را تکذیب کرد؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

}}

'''اگر [[ملاقات]] با [[امام مهدی]]{{ع}} ممکن است پس چرا باید مدعی [[ملاقات]] را [[تکذیب]] کرد؟''' یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث '''[[مهدویت (پرسش)|مهدویت]]''' است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی '''[[مهدویت]]''' مراجعه شود.

== پاسخ نخست ==

حجت الاسلام و المسلمین دکتر [[حبیب‌الله طاهری]] در کتاب ''«[[سیمای آفتاب (کتاب)|سیمای آفتاب]]»'' در این‌باره گفته‌است:

:::::پس از بیان منظور از [[ملاقات]] و اینکه مقصود صرف [[دیدار]] [[جمال]] یار است نه همراه به ادعای [[نیابت]] و [[وکالت]]، می‌گوییم: [[حق]] این است که [[ملاقات]] با آن [[امام]] همام ممکن است و هیچ استحاله‌ای ندارد، زیرا رؤیت شخصی که در [[دنیا]] با [[بدن]] مادی زنده است و در بین [[مردم]] زندگی می‌کند امری طبیعی و عادی است و ندیدن برخلاف عادت و روی مصالحی است که این [[غیبت]] را اقتضا کرده است. کسانی که در عصر [[غیبت]] [[ادعای رؤیت]] کرده‌اند و تعدادشان به اندازه‌ای است که امکان [[دروغ]] و یا تبانی و توطئه بر این [[دروغ]] وجود ندارد، به تعبیر فنی، [[ادعای رؤیت]] از حد [[تواتر]] هم فراتر رفته و [[مدعیان مشاهده]] نیز افرادی معمولی و یا لاابالی نیستند، بلکه افرادی چنین ادعایی را داشته‌اند که اغلب [[تالی]] تلو [[معصوم]] بوده و [[مردم]] در امور دین‌شان به آنها اقتدار می‌کردند. چگونه ممکن است به افرادی همچون [[علامه حلی]] و [[سید بحرالعلوم]] و [[مقدس اردبیلی]] و [[علی بن مهزیار اهوازی]] و سایر [[اولیای خدا]]، نسبت [[دروغ]] داد و گفت: اینان در ادعای ملاقاتشان قصد [[فریب]] [[مردم]] و یا رسیدن به [[جاه]] و [[مال]] [[دنیا]] را داشته و برای نیل به [[هواهای نفسانی]] و خود را در بین عوام [[محبوب]] جلوه دادن در بین [[مردم]] چنین ادعایی را کرده‌اند. در حالی که بسیاری ازاین بزرگان در حیات خود به طور عموم به [[مردم]] نگفته‌اند و برخی [[خواص]] هم که به این مطلب پی می‌بردند و از آنها درخواست شرح [[ملاقات]] می‌کردند و پس از اخذ [[میثاق]] و [[عهد]] و [[پیمان]] که تا زنده بودن آنان برای کسی بازگو نکنند، برای آنان اعتراف می‌کردند و گرنه برای [[عامه]] [[مردم]] تا حد امکان نمی‌گفتند و اغلب پس از درگذشت آنان مسأله فاش می‌شد. مرحوم [[حاجی نوری]] در کتاب "[[نجم الثاقب]]" می‌گوید: مرحوم آخوند [[علامه]] "ملا [[زین العابدین سلماسی]]" که یکی از شاگردان مرحوم "[[سید بحرالعلوم]]" است فرمود: "من در محضر درس [[سید بحرالعلوم]] بودم که شخصی سؤال کرد: آیا امکان دارد کسی در زمان [[غیبت کبری]] [[حضرت]] الزمان را ببیند؟ [[سید]] به او جواب نداد، ولی من که نزدیک او نشسته بودم، دیدم سرش را پایین انداخته و آهسته می‌گوید: چه بگویم، در جواب او و حال آنکه آن [[حضرت]] مرا در بغل گرفته و به سینه خود چسبانده است".

:::::به هرحال، در اینکه [[ملاقات]] با [[حضرت صاحب الأمر]] ممکن و میسر است و تعداد بیشماری از [[اولیاء]] [[خدا]] و شیفتگان آن [[حضرت]] به محضرش شرفیاب شدند و بسیاری از آنها از محضر پر [[فیض]] او بهره‌ها برده‌اند، تردیدی نیست، اما اینکه چشم ما نابیناست و خفاشانه توان [[دیدار]] [[جمال]] بی مثال آن [[خورشید]] عالمتاب را ندارد، [[عیب]] و [[نقص]] است که بخ ود ما بر می‌گردد. نه از قابل [[درک]] نبودن آن وجود [[مقدس]]، زیرا ما که مدعی صحت [[دیدار]] یار هستیم نمی‌گوییم هرکه از راه رسیده، با همه آلودگی‌هایش می‌تواند به محضر [[امام زمان]] راه یابد، چرا که در آن [[حریم]]، جز پاکان و [[نخبگان]] و [[مؤمنان خالص]] و عاشقان کوی [[ولایت]] و سرانجام، [[رنج]] کشیدگان در مبحت را راهی نیست. [[دیدار]] [[امام زمان]] شرط‌ها دارد که یکی از آنها، انقطاع از علایق مادی و بریدن از همه مظاهر دنیوی ومحو در [[جمال]] یار شدن است. خیلی‌ها خواسته‌اند، حتی سال‌ها کوشیده‌اند که به محضرش باز یابند، ولی به عللی موفق نشدند»<ref>[[حبیب‌الله طاهری|طاهری، حبیب‌الله]]، [[سیمای آفتاب (کتاب)|سیمای آفتاب]]، ص ۱۷۹ - ۱۸۱.</ref>.

{{پانویس}}

[[رده:پرسمان مهدویت]]

[[رده:(اا): پرسش‌هایی با ۱ پاسخ]]

[[رده:(اا): پرسش‌های مهدویت با ۱ پاسخ]]

[[رده:پرسش‌های مربوط به ارتباط و ملاقات با امام مهدی]]