شئون پیامبر خاتم چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

[[پرونده:1379670.jpg|بندانگشتی|راست|100px|[[ابراهیم صفرزاده]]]]

آقای '''[[ابراهیم صفرزاده|صفرزاده]]''' در [[کتاب]] ''«[[عصمت امامان از دیدگاه عقل و وحی (کتاب)|عصمت امامان از دیدگاه عقل و وحی]]»'' در این‌باره گفته است:

# [[رسالت]] و [[نبوت]] که اقتضا می‌کند [[پیامبر اکرم]]{{صل}} پیام‌آور [[دین]] و [[مبلغ وحی]] و [[شریعت]] برای [[بشریت]] باشد.

# [[زعامت]] و [[رهبری سیاسی]] [[جامعه]]، البته این شأن و وظیفه تأکید و توجه بر موقعیت را اقتضا می‌کند، زیرا [[رهبر]] نمی‌تواند بدون توجه به شرایط [[عینی]] و موقعیت واقعی به انجام [[مسئولیت]] خود بپردازد که از آن به [[حکم ولایی]] یا [[حکومتی]] و در تعابیر بعضی از فقهای بزرگ، وابسته به موقعیت زمانی تعبیر شده است.

# [[قضاوت]] و رسیدگی به دعاوی [[مردم]] که اقتضای صدور [[حکم]] ناظر به مورد است، اگرچه عناصر [[جهان‌شمول]] [[دینی]] در آن لحاظ شده است<ref>پژوهشی در عصمت معصومان، ص۲۸۰؛ المیزان، ج۴، ص۳۸۸؛ ر.ک: راه و راهنما‌شناسی، ج۴، ص۲۰۲-۲۰۸.</ref>.

# شأن عادی و [[اجتماعی]]، [[انبیا]] مانند دیگران [[بشر]] بودند {{متن قرآن|قُلْ إِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ}}<ref>«بگو: جز این نیست که من هم بشری چون شمایم» سوره کهف، آیه ۱۱۰.</ref>، این امر باعث می‌شود مثل سایر مردم دارای [[افعال]] طبیعی از قبیل: [[خوردن]]، [[آشامیدن]] و پوشیدن باشند. اگرچه آنان بر اساس [[احکام]] جهان‌شمول و ثابت [[الهی]] عمل می‌کردند، لکن این امر باعث نمی‌شد که رویه عادی و اجتماعی زندگیشان غیرمتعارف و گسیخته از [[غرایز انسانی]] و عرف و [[آداب و رسوم]] و [[فرهنگ]] روزگارشان باشند، لذا امور عادی و اجتماعی آنان برگرفته از فرهنگ خودشان بود<ref>ر.ک: مبانی کلامی اجتهاد، ص۳۹۸-۴۰۱.</ref>»<ref>[[ابراهیم صفرزاده|صفرزاده، ابراهیم]]، [[عصمت امامان از دیدگاه عقل و وحی (کتاب)|عصمت امامان از دیدگاه عقل و وحی]] ص ۱۳۰.</ref>.

== [[:رده:آثار عصمت|منبع‌شناسی جامع عصمت]] ==

[[رده:پرسش]]