←پاسخهای دیگر
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
[[پرونده:9030760879.jpg|100px|right|بندانگشتی|]] | [[پرونده:9030760879.jpg|100px|right|بندانگشتی|]] | ||
'''پژوهشگران [http://porseman.org/q/vservice.aspx?logo=images/right.jpg&id=27151 وبگاه پرسمان]'''، در پاسخ به این پرسش آوردهاند: | '''پژوهشگران [http://porseman.org/q/vservice.aspx?logo=images/right.jpg&id=27151 وبگاه پرسمان]'''، در پاسخ به این پرسش آوردهاند: | ||
::::: | :::::*«از [[امام صادق]]{{ع}} پرسیدند: علم بدون اختلاف، مخصوص [[امامان]]{{عم}} است و شما چگونه از آن آگاهى مییابید؟ فرمودند: «آگاهى ما هم از این معرفت بىاختلاف، مانند آگاهى [[پیامبر|پیامبر خدا]]{{صل}} است؛ با این تفاوت که آنچه را [[پیامبر]]{{صل}} میدید، ما نمیبینیم» <ref>اصول کافى، چهار جلدى، کتاب الحجة، ص ۳۵۰.</ref>»<ref>[http://porseman.org/q/vservice.aspx?logo=images/right.jpg&id=27151 وبگاه پرسمان]</ref>. | ||
:::::*«[[شأن نبی]] آن است كه راه را بر مردم آشكار كند؛ امّا بر [[امام]] است كه مردم را به پيمودن راه وا دارد. بر اين اساس مقام [[امامت]] از [[نبوت]] بالاتر است و به همين دليل، [[ابراهيم خليل]]{{ع}}، مدتها پس از آنكه به پيامبرى رسيد و پس از پيروزى در امتحانهاى متعدد، به مقام [[امامت]] نايل آمد. {{عربی|اندازه=155%|﴿{{متن قرآن|وَإِذِ ابْتَلَى إِبْرَاهِيمَ رَبُّهُ بِكَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قَالَ إِنِّي جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَامًا قَالَ وَمِن ذُرِّيَّتِي قَالَ لاَ يَنَالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ}}﴾}}<ref>(و (یاد کن) آنگاه را که پروردگار ابراهیم، او را با کلماتی آزمود و او آنها را به انجام رسانید؛ فرمود: من تو را پیشوای مردم میگمارم. (ابراهیم) گفت: و از فرزندانم (چه کس را)؟ فرمود: پیمان من به ستمکاران نمیرسد)، سوره مبارکه بقره، آیه ۱۲۴.</ref> بايد توجه داشت كه برتر بودن مقام [[امامت]] از مقام [[نبوت]]، به معناى آن نيست كه شخص "[[امام]]"، از شخص "[[نبی]]" برتر و بالاتر است؛ زيرا بسيارى از پيامبران{{ع}} - از جمله [[پیامبر|پيامبر اسلام]]{{صل}} - علاوه بر مقام "[[نبوت]]"، داراى مقام "[[امامت]]" نيز بودهاند. "[[امام]]" كسى است كه از وجودى برتر، در عصر خود برخوردار بوده، در نقطه اوج و قله هرم هستى قرار دارد. به همين جهت باطن [[امام]]، همانند باطن [[پیامبر]]{{صل}}، با نور [[ولایت]] حق روشن بوده، با عالم حقايق و معانى غيبى ارتباط دارد. [[امام]]، همانند [[پیامبر]]، واسطه فيض ميان خلق و حق، عامل ارتباط خلق با حق و حافظ حريم وحى و شريعت است. امّا [[پیامبر]] نيست؛ يعنى، مقام و شأن و مسؤوليت [[نبوت]] و رسالت را به او ندادهاند و به آن صورت كه بر پيامبران{{ع}} وحى میشده است؛ به آنان آموزههاى [[غیب]] ابلاغ نشدهاست. براساس روايات، امامان{{ع}} دستآموز "الهام غيبى"اند. آنان صداى [[غیب]] را میشنوند، اما فرشته را نمیبينند؛ به خلاف [[پیامبر]] كه سخن فرشته را میشنود و گاه خود ملك را میبيند، نه اين كه تنها صدا را بشنود»<ref>[http://www.porseman.org/q/show.aspx?id=27148 وبگاه پرسمان]</ref>. | |||
{{پایان جمع شدن}} | {{پایان جمع شدن}} | ||