ابوالعالیه ریاحی: تفاوت میان نسخه‌ها

<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[ابوالعالیه ریاحی در علوم قرآنی]]</div>

در سال ۵۳ وقتی معاویه، [[سعید بن عثمان بن عفان]] را به [[حکومت]] [[خراسان]] گماشت و او از رود [[جیحون]] عبور کرد، ابوالعالیه همراهش بود<ref>بلاذری، ج۳، ص۵۰۷.</ref>. ابوالعالیه با اینکه ده سال پس از [[رحلت رسول خدا]]{{صل}} [[قرآن]] را فراگرفته بود<ref>ابن سعد، ج۷، ص۱۱۳؛ ابونعیم، ذکر اخبار اصفهان، ج۱، ص۳۱۴.</ref>، اما او را پس از [[صحابه]]، [[داناترین]] فرد به [[تفسیر قرآن]] شناخته‌اند و پس از او، از [[سعید بن جبیر]] نام برده‌اند <ref>ابن حجر، ج۷، ص۲۴۷.</ref>. ابوالعالیه، قرائت را از [[ابی بن کعب]] آموخت<ref>نسائی، ص۴۰.</ref>. از جمله نکات [[تفسیری]] او این است که {{متن قرآن|الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ}}<ref>«راه راست را به ما بنمای» سوره فاتحه، آیه ۶.</ref> را در [[سوره حمد]]، به [[رسول خدا]]{{صل}} و [[بهترین]] افراد [[اهل بیت]]{{صل}} [[پیامبر]] و [[صحابه]] [[تفسیر]] می‌کرد<ref>قاضی عیاض، ج۱، ص۲۲؛ در برخی نقل‌ها از ابوالعالیه، تنها آل رسول الله تفسیر شده است؛ ر.ک: شامی، ج۱، ص۴۸۲.</ref>. [[ثعلبی]]<ref>ثعلبی، ج۲، ص۱۸.</ref> [[روایت]] کرده که مردی [[یهودی]] با [[ابوالعالیه]] درباره [[قبله]] [[مشاجره]] کرد. او گفت [[حضرت موسی]] در کنار صخره [[بیت المقدس]]، به گونه‌ای [[نماز]] می‌خواند که [[کعبه]] روبه روی او قرار داشت و نیز در [[مسجد]] [[صالح]] و [[ذوالقرنین]] رفته و [[محراب]] و قبله آن و دو را به طرف کعبه دیده است<ref>ابن سیدالناس، ج۱، ص۳۱۴.</ref>.

وی مردی [[شوخ طبع]] بود، ولی در کلامش [[فحش]]، [[بدگویی]]، [[غیبت]] و [[دروغ]] نمی‌گفت <ref>ابن قتیبه، ص۲۷۴.</ref>. او همیشه بر دو [[نعمت]]، [[خدا]] را سپاسگزار بود: یکی [[مسلمان]] شدن و دیگری خارجی نشدن<ref>ابن سعد، ج۷، ص۱۱۳.</ref>. وی [[خمس]] [[اموال]] خود را به اهل بیت{{ع}} می‌داد<ref>ابن سعد، ج۷، ص۱۱۶.</ref>. هنگام [[مرگ]] نیز [[وصیت]] کرد پس از پرداخت [[حق]] همسرش، یک ثلث مالش در [[راه خدا]] و یک ثلث دیگر به اهل بیت{{ع}} و پیامبر<ref>یا آل علی{{ع}}؛ ر.ک: ابن عدی، ج۳، ص۱۶۲.</ref> و ثلث سوم به [[نیازمندان]] مسلمان داده شود<ref>ابن سعد، ج۷، ص۱۱۲.</ref>.