سرگذشت زندگی امام علی: تفاوت میان نسخه‌ها

چند ماهی از حضور [[مهاجران]] [[مسلمان]] در [[مدینه]] نگذشته بود که پیامبر{{صل}}، برای [[تحکیم]] [[ارتباط]] آنان با [[مسلمانان]] یثربی ([[انصار]]) میان ایشان [[عهد]] [[اخوت]] و [[برادری]] برقرار کرد. چنان‌که از منابع به دست می‌آید آن حضرت، پیش از این، در [[مکه]] نیز مسلمانان را با یکدیگر [[برادر]] کرده بود و برای نمونه [[عمر]] را با [[ابوبکر]]، [[حمزه]] را با [[زید بن حارثه]] و علی{{ع}} را با شخص خودشان برادر نموده بود<ref>سبل الهدی و الرشاد، ج۳، ص۳۶۳-۳۶۴؛ عیون الأثر، ج۱، ص۲۳۰؛ وفاء الوفاء، ج۱، ص۲۰۷-۲۰۸.</ref>. در مدینه نیز برای نمونه ایشان [[معاذ بن جبل]] را با [[جعفر بن ابی‌طالب]]، [[ابوبکر]] را با خارجة بن ابی‌زهیر، [[عمر]] را با "عتبان بن مالک" و [[عبدالرحمن بن عوف]] را با [[سعد بن ربیع]] [[برادر]] کرد. [[منابع اهل سنت]] حکایت کرده‌اند که پس از این واقعه، [[علی]]{{ع}} به [[پیامبر]]{{صل}} عرضه داشت ای [[رسول خدا]] اصحابت را با هم برادر قرار دادی، اما مرا رها کردی؛ پیامبر{{صل}}، به او فرمود: تو را برای خودم گذاشتم، تو برادر منی و من، برادر تو، هرگاه کسی از تو پرسید، بگو من [[بنده]] [[خدا]] و برادر رسول خدا{{صل}} هستم، هیچ‌کس پس از تو چنین ادعایی نخواهد کرد مگر [[دروغگویان]]<ref>فضائل الصحابة، ج۲، ص۶۳۸، ۶۶۶؛ تاریخ مدینة دمشق، ج۴۲، ص۶۱؛ ینابیع المودة، ج۱، ص۱۷۷-۱۸۱.</ref>.<ref>[[مهدی کمپانی زارع|کمپانی زارع، مهدی]]، [[امام علی بن ابی‌طالب - کمپانی زارع (مقاله)|مقاله «امام علی بن ابی‌طالب»]]، [[دانشنامه امام رضا ج۲ (کتاب)|دانشنامه امام رضا ج۲]] ص ۳۹۲-۴۲۱؛ [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ص ۵۷۱-۵۸۶.</ref>

[[امیرالمؤمنین]]{{ع}} در سال اول، دوم یا سوم [[هجرت]] با [[دختر پیامبر]] [[ازدواج]] کرد. [[پیامبر اکرم]]{{صل}} [[ازدواج]] دختر گرامی خود، [[فاطمه زهرا]]{{س}} را امری از جانب [[خداوند]] قلمداد می‌کرد. از این‌رو در جواب برخی کسان که قبل از [[امام]] از [[فاطمه]]{{س}} خواستگاری کرده بودند، به این امر اشاره کرده بود. [[علی]]{{ع}} در سال دوم [[هجرت]] از [[فاطمه]]{{س}} خواستگاری کرد. [[پیامبر]] نیز بنابر [[فرمان الهی]] با این وصلت موافقت فرمود و خود، آن دو را به [[عقد]] هم درآورد. در [[شب]] [[عروسی]] میان آن دو ایستاد و دستان آن دو را در دست هم قرار داد. به [[فاطمه]] فرمود: «تو را به همسری کسی درآوردم که در [[دنیا]] [[سرور]] و در [[آخرت]] از شایستگان و [[صالحان]] است» و به [[علی]]{{ع}} نیز فرمود: «تو را نزد نیرومندترین [[مردم]] در [[ایمان]] و بیشترینشان در [[دانش]] و [[برترین]] در [[اخلاق]] و بلندترین [[مردم]] در [[ایمان]] و بیشترینشان در [[دانش]] و [[برترین]] در [[اخلاق]] و بلندترنشان در [[روح]]، [[ودیعه]] نهادم» حاصل [[ازدواج علی]] و [[فاطمه]]، [[امام حسن]] و [[امام حسین]]{{ع}}، [[جوانان اهل بهشت]] و دو دختر به نام‌های [[زینب]]، قهرمان [[کربلا]] و [[ام‌کلثوم]] بودند. [[علی]] نیز به [[فاطمه]] مهر می‌ورزید و [[احترام]] او را پاس می‌داشت. آخرین [[فرزند]] آنان، [[محسن]]، پیش از [[تولد]] به [[شهادت]] رسید. [[امام علی]]{{ع}} تا [[فاطمه]]{{س}} زنده بود، همسری [[اختیار]] نکرد. ولی پس از [[شهادت]] [[حضرت فاطمه]]{{س}} همسرانی دیگر [[اختیار]] کرد؛ از جمله: [[ام البنین]] از [[طایفه]] [[بنی کلاب]] که مادر حضرت [[عباس]]، [[جعفر]]، [[عبدالله]] و [[عثمان]] بود و نیز خوله، دختر "جعفر بن قیس حنفی" که [[محمد حنفیه]] از اوست<ref>ر.ک: [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ص ۵۷۱-۵۸۶؛ [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص ۳۹۸؛ [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]] ص ۹۴؛ [[مهدی کمپانی زارع|کمپانی زارع، مهدی]]، [[امام علی بن ابی‌طالب - کمپانی زارع (مقاله)|مقاله «امام علی بن ابی‌طالب»]]، [[دانشنامه امام رضا ج۲ (کتاب)|دانشنامه امام رضا ج۲]] ص ۳۹۲-۴۲۱.</ref>.