کارگزاران حکومت علی: تفاوت میان نسخه‌ها

در [[حکومت]] پنج سالۀ [[امام علی|امیر المؤمنین]]{{ع}} کسانی از سوی آن [[حضرت]] در مسؤولیت‌های مختلفی مشغول بودند و [[کارگزاران]] او به شمار می‌آمدند، چه کسانی که به عنوان استاندار و فرماندار [[خدمت]] می‌کردند، چه آنانی که [[کارگزاران]] [[بیت‌المال]] و گردآورندگان [[مالیات]] ([[صدقات]] و زکاتها) بودند، چه آنان‌که به عنوان [[قضات]] و بازرسان، کاتبان و دبیران کار می‌کردند، چه به عنوان حاجبان و دربانان، چه [[فرماندهان سپاه]] و [[امیران لشکر]]. به‌طور خلاصه: [[استانداران]] [[مکه]] عبارت بودند از: [[ابو قتاده]] و [[قثم بن عباس]]. [[فرمانداران]] [[مدینه]] عبارت بودند از: [[تمیم بن عمرو]]، [[سهل بن حنیف انصاری]]، [[تمام بن عباس]]، [[ابو ایوب انصاری]]، [[حارث بن ربیع]]. [[کارگزاران]] [[کوفه]] چه به عنوان استاندار، یا [[جانشین]] آن [[حضرت]] در مقطعی خاصّ عبارت بودند از: [[ابو موسی اشعری]]، [[قرظة بن کعب انصاری]]، [[عقبة بن عمرو انصاری]]، [[هانی بن هوذه]]. [[کارگزاران]] [[یمن]]: [[حبیب بن منتجب]]، [[سعید بن نمران]]، [[عبید اللّه بن عباس]]. در [[نهروان]] و [[فرات]] نیز [[عبد اللّه بن خباب]] و [[عبیده سلمانی]] [[خدمت]] می‌کردند. آنان هم که به [[فرمانداری]] [[مدائن]] گماشته شدند عبارت بودند از: [[حذیفة بن یمان]]، [[یزید بن قیس]]، [[لام بن زیاد]]، [[سعد بن مسعود ثقفی]]. در جزیره و اطراف آن نیز [[ابو حسان بن حسان بکری]]، [[مالک بن کعب ارحبی]]، [[کمیل بن زیاد نخعی]]، [[مالک اشتر]] و [[شبیب بن عامر]] فرماندار بودند. [[سلیمان بن صرد خزاعی]]، [[قدابمه بن عجلان]] و [[قعقاع بن شور]] نیز در جبّل و کسکر [[کارگزار]] بودند. در منطقۀ [[بحرین]]، عمان و [[اهواز]] نیز کسانی همچون: [[عمر بن ابی سلمه]]، [[نعمان بن عجلان]]، [[عمرو بن سلمه]]، [[حلو بن عوف]] و [[خریت بن راشد]] فرماندار بودند. در [[فارس]]، [[فرمانداران]] او عبارت بودند از: [[منذر بن جارود]]، [[مصقلة بن هبیره]]، [[زیاد بن ابیه]] و در منطقۀ [[اصفهان]]، [[ری]]، [[قزوین]] و [[همدان]]: [[مخنف بن سلیم]]، [[یزید بن قیس]]، [[یزید بن حجیه]] و [[ربیع بن خثیم]]. در [[خراسان]]، [[سجستان]] و کرمان: [[جعدة بن هبیره]]، [[خلید بن قره]]، [[حریث بن جابر حنفی]]، [[عون بن جعده]]، [[ربعی بن کأس]]، [[عبد اللّه بن اهتم]]. در [[آذربایجان]] و [[حلوان]]: [[اشعث بن قیس]]، [[اسود بن قطبه]]، [[قیس بن سعد]]، [[عبد اللّه بن شبیل]]، [[سعد بن حارث]]. در [[مصر]] نیز [[محمد بن ابی حذیفه]]، [[قیس بن سعد]]، [[مالک اشتر]]، [[محمد بن ابی بکر]] استاندار بودند. [[عثمان بن حنیف]]، [[عبد اللّه بن عباس]] و [[ابو الأسود دوئلی]] هم از سوی آن [[حضرت]] در [[بصره]] در سمت استانداری بودند.<ref>برگرفته از «سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب»، علی اکبر ذاکری، ج ۱ و ۲</ref>. بجز ۵۷ نفر استاندار و فرماندار، کسانی همچون: [[علی بن ابی رافع]]، [[ابو رافع]] و [[وهب بن عبد اللّه ]][[کارگزار]] [[بیت‌المال]] بودند، [[مخنف بن سلیم]]، [[مصعب بن یزید]]، [[عبد اللّه بن زمعه]]، [[قرظة بن کعب]]، [[مسیب بن نجبه]]، [[عبد اللّه بن ابی کرب]]، از [[کارگزاران]] [[مالیات]] بودند، [[مالک بن کعب]] و [[سعد]] بازرس بودند، [[شریح]]، [[ابو الأسود]] و [[رفاعه]] از [[قضات]] بودند، و [[عبید اللّه بن ابی رافع]]، [[علی بن ابی رافع]]، [[سعید بن نمران]]، [[عبد اللّه بن جعفر]]، [[عبید اللّه بن عبد اللّه بن مسعود]]، [[عبد اللّه بن حسن]]، [[سماک بن حرب]] و [[ابو ثروان]] از کاتبان و دبیران بودند. [[سلمان فارسی]]، [[قنبر]]، [[میثم تمار]]، [[سعد]]، [[نصر]]، [[غزوان]]، [[ثبیت]]، [[میمون]] و [[احمر]] هم از حاجبان و دربانان به شمار می‌روند. مجموع [[کارگزاران]] [[حضرت]] به ۹۱ تن می‌رسد، بدون احتساب افرادی که دارای دو سمت بودند.<ref>برگرفته از «سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب»، علی اکبر ذاکری، ج ۱ ص ۲۹</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۴۹۱.</ref>.