عمر بن محمد بن بجیر همدانی سمرقندی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[ابوحفص عمر بن محمد بن بجیر بن خازم بجیری همدانی خشوفغنی سغدی سمرقندی]] در سال 223 هجری در روستای خشوفغن از توابع سُغد در ماوراءالنهر که در سده پنجم، رأس القنطره نامیده می‌شد، به دنیا آمد. دانش حدیث را در زادگاه خود نزد پدرش آغاز کرد. <ref>الانساب 1 / 286.</ref> پس از آن بارها به همراه پدر یا به تنهایی به سرزمین‌هایی همچون شام و مصر سفر کرد و از استادان بسیاری روایت آموخت. <ref> تذکره الحفاظ 2 / 719 و 720؛ سیر اعلام النبلاء 14 / 402 ـ 404. </ref> [[احمد بن عبدالواحد بن عبود]]، [[موسی بن عامر مری]]، [[محمد بن هاشم بعلبکی]] و [[محمد بن بشار بندار بصری]] از استادان او بودند. <ref>تاریخ مدینة دمشق 45 / 317.</ref> بجیری پس از سفرهای فراوان و بهره‌گیری از محدثان بسیار، به مقام والایی در حدیث دست یافت. ازاین رو وی را حافظ، موثق، محدث ماوراءالنهر<ref>تاریخ مدینة دمشق 45 / 317.</ref>

و از امامان حدیث اهل سنّت در خراسان به شمار آورده‌اند. <ref>الاکمال 1 / 195.</ref> جایگاه او در این رشته موجب شد محدثان سرزمین‌های دیگر برای شنیدن احادیثش در پی او باشند. [[محمد بن حبان بستی]] از کسانی است که در بخارا از ابوحفص حدیث آموخته است. <ref>میزان الاعتدال 3 / 506. </ref> عموم محدثان ماوراءالنهر و برخی دانشوران مناطق دیگر همچون [[قفال شاشی]]، [[احمد بن محمد بن ابراهیم سمرقندی]]، [[علی بن ابراهیم کشانی]]، [[احمد بن محتاج کشانی]]، [[سهل بن سری بخاری]] و [[علی بن بندار صیرفی]] در شمار شاگردان او بوده‌اند. <ref>تاریخ مدینة دمشق 45 / 317.</ref> [[ابوحفص همدانی]] به گردآوری احادیث عنایت ویژه داشت<ref>طبقات علماءالحدیث 2 / 440.</ref> و کتاب هایی نیز نوشت. المسند، الجامع الصحیح، التفسیر، <ref>سیر اعلام النبلاء 14 / 403. </ref> تخریج صحیح بخاری<ref>الاکمال 1 / 195. </ref> که شاید همان الجامع الصحیح باشد و السفینه که آن را گردآوری کرده، <ref>الانساب 2 / 370.</ref> از آثار او هستند. بجیری در سال 311 هجری<ref>تذکره الحفاظ 2 / 720.</ref> و به احتمال فراوان در همان زادگاهش از دنیا رفت.<ref> [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۲ (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]]، ج۲ ص 317.</ref>