تفسیر عصر رسالت در علوم قرآنی: تفاوت میان نسخه‌ها

{{امامت}}

[[رسول الله]]{{صل}} [[پیام]] [[وحی]] را دریافت و [[ابلاغ]] کرد و به تبیین و [[تفسیر]] و بر نمودن آموزه‌های آن [[همت]] گماشت. [[قرآن کریم]] در آیاتی چند جایگاه آن [[حضرت]] را در برابر [[آیات الهی]] رقم زده است؛ گاه از آن حضرت در جایگاه فراگیرنده [[وحی قرآنی]] [[سخن]] گفته است: {{متن قرآن|وَإِنَّكَ لَتُلَقَّى الْقُرْآنَ مِنْ لَدُنْ حَكِيمٍ عَلِيمٍ}}<ref>«و بی‌گمان قرآن را از نزد فرزانه‌ای دانا به تو می‌آموزند» سوره نمل، آیه ۶.</ref> و دیگر گاه از جایگاه رسانندگی آیات الهی به [[انسان‌ها]] سخن به میان آورده است: {{متن قرآن|فَاعْلَمُوا أَنَّمَا عَلَى رَسُولِنَا الْبَلَاغُ الْمُبِينُ}}<ref>« بدانید که تنها پیام‌رسانی روشن بر عهده فرستاده ماست» سوره مائده، آیه ۹۲.</ref> و سرانجام از جایگاه تبیین و تفسیر و [[تعلیم]] آیات الهی برای [[رسول اکرم]]{{صل}} سخن به میان آورده است: {{متن قرآن|وَأَنْزَلْنَا إِلَيْكَ الذِّكْرَ لِتُبَيِّنَ لِلنَّاسِ مَا نُزِّلَ إِلَيْهِمْ وَلَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُونَ}}<ref>«(آنان را) با برهان‌ها (ی روشن) و نوشته‌ها (فرستادیم) و بر تو قرآن  را فرو فرستادیم تا برای مردم آنچه را که به سوی آنان فرو فرستاده‌اند روشن گردانی و باشد که بیندیشند» سوره نحل، آیه ۴۴.</ref> این [[آیه]] به روشنی نشان آن است که پیامبر{{صل}} همانند داشتن [[مسئولیت]] [[ابلاغ پیام الهی]] و [[رسالت]] فرو خواندن [[آیات قرآن]] بر مردم، مسئولیت تبیین و [[تفسیر کلام الهی]] را نیز برعهده داشت. <ref>التفسیر الکبیر، ج ۲۰، ص۳۸؛ من وحی القرآن، ج ۱۳، ص۲۸۵؛ المنیر، ج ۱۴، ص۱۴۳.</ref> [[شیخ الطائفه]] [[مسئولیت پیامبر]] را تفسیر و [[تبیین احکام الهی]] و [[ادله]] و [[براهین]] [[توحید خداوند]] دانسته است. <ref> التبیان، ج ۶، ص۳۸۵.</ref> روشن است که وی این دو را چونان مصداق یک کلی بیان کرده و بر این [[باور]] است که [[خداوند]]، [[تبیین احکام]] و تفسیر [[شرایع]] و توجیه ادلّه [[توحید]] و تشریح [[حقایق]] نهفته در آیات قرآن را بر عهده پیامبر{{صل}} نهاده است.