الگو:صفحهٔ اصلی/مدخل برگزیده: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
خط ۱: خط ۱:
<div class="boxTitle">'''[[دعا|دعا]]'''</div>
<div class="boxTitle">'''[[حضرت خدیجه|حضرت خدیجه]]'''</div>
دعا از [[برترین]] [[عبادات]] و بلکه عصاره و [[روح]] [[عبادت]] و سپر [[مؤمن]] و [[سلاح]] اوست. دعا در [[حقیقت]] خواستۀ درونی و آرزوی هر فرد است و [[انسان]] هرگز از [[آرزوها]] و نیازمندی‌ها و خواسته‌هایش جدا نمی‌شود، از این رو دعا و [[نیایش]] در هر [[انسانی]] نهادینه شده و [[آدمی]] به گونۀ [[فطری]] برای رسیدن به کمال و مطلوب خویش، خود را [[نیازمند]] دعا می‌داند. دعا نشان دهندۀ [[اعتقاد]] به [[مالکیت]]، [[ربوبیت]] و [[قدرت الهی]] در عمل است، لذا دعا مغز [[عبادت]] و بزرگ‌ترین [[عبادت]] است و ترک آن به معنای ترک تمام [[عبادت]] است.
[[خدیجه بنت خویلد]]، [[همسر رسول خدا]]{{صل}}، [[ام المؤمنین]] و یکی از چهار [[زن]] باعظمت دنیاست. بنابر روایتی پانزده سال پیش از [[عام الفیل]] در [[مکه]] به [[دنیا]] آمد. او اولین زنی است که به [[پیامبر اکرم]]{{صل}} گروید و [[اسلام]] آورد و وی اولین [[همسر پیامبر]] [[خدا]]{{صل}} و با فضیلت‌ترین آنهاست. به خاطر [[عفت]] و کمالِ فراوان او در [[دوران جاهلیت]] به او [[طاهره]] می‌گفتند.


عوامل و ضرورت‌های که موجب می‌‌شود [[انسان]] به سمت دعا تمایل پیدا کند عبارت‌اند از: [[رشد]] و کمال آدمی؛ اعتقاد به ربوبیت خداوند به وسیلۀ [[دعا کردن]]؛ حاصل شدن ارتباط قلبی بین مخلوق و خالق.
[[خدیجه]]{{س}} از [[زنان]] نامور و ثروتمند [[حجاز]] و زنی [[عاقل]]، [[دانا]] و [[شریف]] بود و مردان با [[ثروت]] او [[تجارت]] می‌‎کردند. [[خدیجه]]{{س}} زمانی که [[راستگویی]] و [[امانتداری]] [[رسول خدا]]{{صل}} را شنید از ایشان درخواست کرد تا برای [[تجارت]] به [[شام]] سفر کند و ایشان هم قبول کردند. در این [[سفر تجاری]] [[میسره]]، [[غلام]] [[خدیجه]]{{س}} همراه ایشان بود که پس از بازگشت از سفر برای [[خدیجه]]{{س}} اتفاقات پیش آمده را گزارش داد و او هم برای [[پیامبر]]{{صل}} پیغام فرستاد و برای [[ازدواج]] با ایشان ابراز [[آمادگی]] کرد، [[پیامبر]]{{صل}} نیز موضوع را با عمو‎‎های خود مطرح کرد و سپس به [[اتفاق]] [[ابوطالب]] و چند تن از عمو‎‎های خود نزد [[ورقة بن نوفل]]، پسر عموی [[خدیجه]]{{س}} رفتند و ایشان را از او خواستگاری کردند.


دعا [[آداب]] و شرایطی دارد که رعایت آنها دعا را به [[اجابت]] نزدیک‌تر کرده و زمینه را برای بهره‌گیری بهتر از آن، فراهم می‌سازد. آداب و شرایط دعا به دو بخش تقسیم می‌‌شود:
در اینکه حضرت خدیجه اولین زنی است که به [[پیامبر]]{{صل}} [[ایمان]] آورده، [[تردید]] و اختلافی نیست، اما درباره اینکه آیا او اولین شخصی است که به پیامبر{{صل}} ایمان آورده؛ یعنی قبل از [[امیرمؤمنان]] ایمان آورده باشد یا پس از ایشان، [[اختلاف]] است. [[اسلام آوردن]] حضرت خدیجه قبل از دیگر زنان مهم است که [[امام حسین]]{{ع}} در [[سخنرانی]] خود در [[کارزار]] [[کربلا]]، آن هم دقایقی قبل از [[شهادت]]، با [[افتخار]] خود را به حضرت خدیجه منتسب کرده و اول [[مسلمان]] بودن وی را بیان می‌کند.
#[[آداب]] و شرائطی که بدون آن، ماهیّت دعا محقّق نمی‌شود، مانند اینکه: دعا باید همراه [[ایمان]] و [[معرفت به خداوند]] باشد؛ شروع دعا با [[حمد]] و [[ستایش]] [[خداوند]] باشد؛ [[یقین]] داشتن به [[اجابت]]؛ [[توبه]] و [[اقرار]] به [[گناه]] و همچنین [[اقرار]] به [[نعمت‌ها]] و [[اطاعت از خداوند]]؛ دعا باید با [[حکمت]] و [[مصلحت]] نیز هماهنگ باشد.
#[[آداب]] و شرائطی که ماهیت دعا بدون آنها محقّق می‌شود، امّا [[اجابت دعا]] منوط به وجود آنهاست، مانند: [[ابتهال]] و تضرع در دعا؛ بلند نکردن صدا؛ فراگیر بودن دعا؛ [[اخلاص]] در دعا.


باید توجه داشت عدم [[استجابت دعا]] یا به خاطر آن است که شرائط لازم برای [[استجابت]] فراهم نشده و یا به خاطر آن است که مانعی در استجابت دعا وجود دارد. از جمله موانع پذیرش دعا عبارت است از:
برخی از اوصافی که برای حضرت خدیجه{{س}} بیان شده عبارت است از: اولین [[زن]] [[مسلمان]] و اولین [[زن]] [[نمازگزار]]؛ [[همدلی]] و [[حمایت]] عملی از امر [[رسالت]]؛ حمایت‎های [[اقتصادی]] در امر [[رسالت]]؛ [[راوی حدیث]] از [[رسول خدا]]{{صل}}.
# '''[[صفات رذیله]]:''' این صفات مانع بزرگی، برای رسیدن دعا به حریم [[پاک]] [[الهی]] است، [[امام صادق]]{{ع}} می‌فرمایند: «[[خداوند]] دعائی که از [[قلبی]] سخت و سنگین ایجاد شود را نمی‌پذیرد».
# '''[[گناه]]:''' [[خداوند متعال]] بارها [[عهد]] فرموده [[کافران]]، [[فاسقان]] و [[ظالمان]] را مشمول [[هدایت]] خود نکند؛ از این‌رو نه خود آنان را می‌پذیرد نه عملشان را و نه دعایشان را.
[[خدیجه]]{{س}} زمان کوتاهی پس از محاصرۀ [[اقتصادی]] در [[سال دهم بعثت]] در سن ۶۵ سالگی درگذشت. [[پیامبر اکرم]]{{صل}} او را با دستان خویش [[غسل]] داد و در [[قبر]] نهاد. [[مصیبت]] [[مرگ]] [[خدیجه]]{{س}}، اندک زمانی پس از [[رحلت]] [[ابوطالب]]، [[عموی گرامی پیامبر]]، سنگینی از [[حزن]] و [[اندوه]] را بر سینۀ [[پیامبر]] فرو آورد از این‎رو آن سال را [[عام الحزن]] نام نهادند.
# '''[[مال]] مُشتبَه:''' [[پیامبر اکرم]]{{صل}} فرمودند: «کسب خود را [[حلال]] کن تا دعایت [[مستجاب]] شود، چراکه لقمۀ [[حرام]] باعث می‌‌شود تا [[چهل]] روز دعایش [[مستجاب]] نشود».
#'''ناهماهنگی میان زبان و [[قلب]]:''' دعا به سبب هماهنگی بین زبان و [[قلب]] [[مستجاب]] می‌‌شود و [[خداوند]] کسانی را که با [[قلبی]] [[غافل]] به سمت او می‌‌آید و دعا می‌‌کند را نمی‌پذیرد. [[امیرمؤمنان]]{{ع}} فرمودند: «[[خداوند]] دعائی که از [[قلبی]] [[غافل]] برخیزد را نمی‌پذیرد».


در منابع اسلامی دعا دارای آثار مادی و معنوی و فردی و [[اجتماعی]] است؛ اما مهمترین آثاری که می‌‌توان برای دعا متصور شد عبارت است از [[اجابت دعا]] از سوی [[خداوند]]؛ برطرف شدن [[حجاب]] از مقابل [[فطرت انسان]]؛ جلب [[ولایت الهی]]؛ تزکیۀ نفس.
[[رسول خدا]]{{صل}} [[مظهر]] [[صبر]] و [[استقامت]] بود، اما [[غم]] از دست دادن خدیجه{{س}} بر ایشان گران آمد. نقل شده است که پیامبر{{صل}} در آخرین ساعات [[زندگی]] خدیجه{{س}}، با اندوه نزد او رفت و در حالی که با چشمان اشک‌بار به او می‌نگریست، فرمود: «آنچه می‌بینم برایم ناگوار است».


<div class="readmoreButton">[[دعا|'''ادامه''']]</div>
<div class="readmoreButton">[[ حضرت خدیجه|'''ادامه''']]</div>
۱۱۵٬۷۰۵

ویرایش