امامت در معارف و سیره سجادی: تفاوت میان نسخه‌ها

# '''چنگ زدن به ریسمان [[ائمه]]{{عم}}''': ائمه{{عم}} به عنوان [[انسان‌های کامل]]، حبل و ریسمان محکمی هستند که به [[ریسمان الهی]] پیوند خورده‌اند<ref>نیایش چهل‌و‌هفتم.</ref> و دستاویز و عروة الوثقای الهی‌اند<ref>نیایش چهل‌و‌هفتم.</ref> که درآویختن به آنان سبب [[رستگاری]] است. پس هر کس به این ریسمان که به ریسمان الهی وصل است چنگ زند، و به امامش [[تمسک]] جوید و از او [[پیروی]] نماید از [[سقوط]] در [[بدبختی‌ها]] و [[هلاکت]] و [[عذاب]] [[آخرت]] [[نجات]] پیدا می‌کند.

# '''[[لعن بر دشمنان اهل‌بیت]]{{عم}}''': [[امام سجاد]]{{ع}} به عنوان [[الگوی عملی]] [[مسلمانان]]، [[دشمنان]] [[اهل‌بیت]] را چنین [[نفرین]] می‌نماید: «بار خدایا، [[لعنت]] کن دشمنان ایشان را از اولین و آخرین، و لعنت کن هرکس را که به [[اعمال]] آنان [[رضا]] می‌دهد و لعنت کن [[اتباع]] و [[پیروان]] ایشان را»<ref>نیایش چهل‌و‌هشتم.</ref>.<ref>تفسیر و شرح صحیفه سجادیه، حسین انصاریان، قم، دارالعرفان، ۱۳۸۹؛ دانشنامه جهان اسلام، زیر نظر غلامعلی حداد عادل، تهران، بنیاد دایرة المعارف اسلامی، ۱۳۷۵؛ دایرة المعارف تشیع، زیر نظر احمد صدر حاج سید جوادی و...، نشر سعید محبی، ۱۳۷۸؛ الدلیل الی موضوعات الصحیفة السجادیة، محمدحسین مظفر، قم، جامعه المدرسین فی الحوزة العلمیة ۱۴۰۳ ق؛ ریاض السالکین، السیدعلی خان، قم، مکتب النشر الاسلامی، ۱۴۱۱ ق؛ شرح الصحیفة السجادیه، محمد حسین شیرازی، بیروت، دارالعلوم، ۱۴۲۹ ق؛ شرح صحیفة سجادیة، محمد علی مدرسی چهاردهی، تهران، مرتضوی، ۱۳۸۰؛ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، تهران، سروش، ۱۳۹۴؛ فی ظلال الصحیفة السجادیة، محمدجواد مغنیه، بیروت، ۱۳۹۹ ق؛ قرآن حکیم، ترجمه آیت‌الله ناصر مکارم شیرازی؛ مجمع البحرین، فخرالدین طریحی، تهران، کتابفروشی مرتضوی، ۱۳۷۵.</ref>.<ref>[[ام‌البنین خالقیان|خالقیان، ام‌البنین]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «امامت»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۹۰.</ref>

== منابع ==