بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - '== جستارهای وابسته == == منابع ==' به '== منابع ==') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = جن | |||
| عنوان مدخل = جن | |||
| مداخل مرتبط = [[جن در قرآن]] - [[جن در کلام اسلامی]] - [[جن در معارف مهدویت]] - [[جن در معارف دعا و زیارات]] - [[جن در معارف و سیره سجادی]] | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
== مقدمه == | |||
"[[جن]]" از ریشه جَنَّ به‌معنای پوشیدن و مستور کردن است. بچه را در شکم [[مادر]] از آن جهت جنین گفته‌اند که پوشیده و مخفی است. جنّ، بنابر [[آیات قرآن]]، موجودی در عرض [[انسان]] و دارای [[شعور]]، [[اراده]]، [[تکلیف]]، حساب و کتاب، و [[بهشت و دوزخ]] است: جن موجودی غیرمحسوس و خارج از [[درک]] و حواس انسان است. در [[قرآن کریم]] یک [[سوره]] به نام جن (و یک سوره نیز به نام انسان) وجود دارد. [[قرآن]] تصریح دارد که جن از [[آتش]] و انسان از [[خاک]] [[آفریده]] شده است<ref>{{متن قرآن|وَالْجَانَّ خَلَقْنَاهُ مِنْ قَبْلُ مِنْ نَارِ السَّمُومِ}} «و پیش‌تر پری را از آتشباد آفریدیم» سوره حجر، آیه ۲۷.</ref>. | |||
[[هدف از خلقت]] جن و [[انس]] [[عبادت]] [[خداوند]] است: {{متن قرآن|وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ}}<ref>«و پریان و آدمیان را نیافریدم جز برای آنکه مرا بپرستند» سوره ذاریات، آیه ۵۶.</ref>. جن انسان را می‌بیند ولی انسان جن را نمی‌بینند<ref>{{متن قرآن|إِنَّهُ يَرَاكُمْ هُوَ وَقَبِيلُهُ مِنْ حَيْثُ لَا تَرَوْنَهُمْ}} «به راستی او و همگنان وی شما را از جایی که شما آنها را نمی‌بینید می‌بینند» سوره اعراف، آیه ۲۷.</ref>. [[شیطان]] نیز از جن است<ref>{{متن قرآن|وَإِذْ قُلْنَا لِلْمَلَائِكَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِيسَ كَانَ مِنَ الْجِنِّ...}} «و (یاد کن) آنگاه را که به فرشتگان گفتیم برای آدم فروتنی کنید! (همه) فروتنی کردند جز ابلیس که از پریان بود.».. سوره کهف، آیه ۵۰.</ref>. [[گناهکاران]] و کافرانِ جن، همچون [[انسان‌ها]]، [[اهل]] جهنم‌اند<ref>{{متن قرآن|وَلَقَدْ ذَرَأْنَا لِجَهَنَّمَ كَثِيرًا مِنَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ لَهُمْ قُلُوبٌ لَا يَفْقَهُونَ بِهَا وَلَهُمْ أَعْيُنٌ لَا يُبْصِرُونَ بِهَا وَلَهُمْ آذَانٌ لَا يَسْمَعُونَ بِهَا أُولَئِكَ كَالْأَنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ أُولَئِكَ هُمُ الْغَافِلُونَ}} «و بی‌گمان بسیاری از پریان و آدمیان را برای دوزخ آفریده‌ایم؛ (زیرا) دل‌هایی دارند که با آن درنمی‌یابند و دیدگانی که با آن نمی‌نگرند و گوش‌هایی که با آن نمی‌شنوند؛ آنان چون چارپایانند بلکه گمراه‌ترند؛ آنانند که ناآگاهند» سوره اعراف، آیه ۱۷۹.</ref>. | [[هدف از خلقت]] جن و [[انس]] [[عبادت]] [[خداوند]] است: {{متن قرآن|وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ}}<ref>«و پریان و آدمیان را نیافریدم جز برای آنکه مرا بپرستند» سوره ذاریات، آیه ۵۶.</ref>. جن انسان را می‌بیند ولی انسان جن را نمی‌بینند<ref>{{متن قرآن|إِنَّهُ يَرَاكُمْ هُوَ وَقَبِيلُهُ مِنْ حَيْثُ لَا تَرَوْنَهُمْ}} «به راستی او و همگنان وی شما را از جایی که شما آنها را نمی‌بینید می‌بینند» سوره اعراف، آیه ۲۷.</ref>. [[شیطان]] نیز از جن است<ref>{{متن قرآن|وَإِذْ قُلْنَا لِلْمَلَائِكَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِيسَ كَانَ مِنَ الْجِنِّ...}} «و (یاد کن) آنگاه را که به فرشتگان گفتیم برای آدم فروتنی کنید! (همه) فروتنی کردند جز ابلیس که از پریان بود.».. سوره کهف، آیه ۵۰.</ref>. [[گناهکاران]] و کافرانِ جن، همچون [[انسان‌ها]]، [[اهل]] جهنم‌اند<ref>{{متن قرآن|وَلَقَدْ ذَرَأْنَا لِجَهَنَّمَ كَثِيرًا مِنَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ لَهُمْ قُلُوبٌ لَا يَفْقَهُونَ بِهَا وَلَهُمْ أَعْيُنٌ لَا يُبْصِرُونَ بِهَا وَلَهُمْ آذَانٌ لَا يَسْمَعُونَ بِهَا أُولَئِكَ كَالْأَنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ أُولَئِكَ هُمُ الْغَافِلُونَ}} «و بی‌گمان بسیاری از پریان و آدمیان را برای دوزخ آفریده‌ایم؛ (زیرا) دل‌هایی دارند که با آن درنمی‌یابند و دیدگانی که با آن نمی‌نگرند و گوش‌هایی که با آن نمی‌شنوند؛ آنان چون چارپایانند بلکه گمراه‌ترند؛ آنانند که ناآگاهند» سوره اعراف، آیه ۱۷۹.</ref>. | ||
[[امام سجاد]]{{ع}} در دعای خود جن و [[انس]] را در یک ردیف قرار می‌دهد: {{متن حدیث|وَ أَعِذْنِي وَ ذُرِّيَّتِي مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ،... وَ مِنْ شَرِّ كُلِّ مَنْ نَصَبَ لِرَسُولِكَ وَ لِأَهْلِ بَيْتِهِ حَرْباً مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ}}<ref>دعای ۲۳.</ref>؛ «ای [[خداوند]] مرا و [[ذریه]] مرا از [[شیطان]] رجیم در [[پناه]] خود دار... و (از [[شرّ]]) هر کس از [[جنیان]] و [[آدمیان]] که به خلاف [[رسول]] تو و [[اهل‌بیت]] او برخاسته... پناه ده». | [[امام سجاد]] {{ع}} در دعای خود جن و [[انس]] را در یک ردیف قرار می‌دهد: {{متن حدیث|وَ أَعِذْنِي وَ ذُرِّيَّتِي مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ،... وَ مِنْ شَرِّ كُلِّ مَنْ نَصَبَ لِرَسُولِكَ وَ لِأَهْلِ بَيْتِهِ حَرْباً مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ}}<ref>دعای ۲۳.</ref>؛ «ای [[خداوند]] مرا و [[ذریه]] مرا از [[شیطان]] رجیم در [[پناه]] خود دار... و (از [[شرّ]]) هر کس از [[جنیان]] و [[آدمیان]] که به خلاف [[رسول]] تو و [[اهل‌بیت]] او برخاسته... پناه ده». | ||
[[امام]]{{ع}} در جای دیگر از [[خدای متعال]] می‌خواهد که بر [[محمد و آل او]] [[درود]] بفرستد، آن‌چنان درودی که همه درودهای [[جن]] و انس را شامل شود: «ای [[پروردگار]] من، [[تحیت]] و درود بفرست بر [[محمد]] و [[خاندان]] او، تحیتی که... درودهای [[بندگان]] تو را از جن و انس در برگیرد»<ref>نیایش چهل‌و‌هفتم.</ref>.<ref>صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم؛ قاموس قرآن، سید علی اکبر قرشی، دارالکتب الاسلامیة، تهران، ۱۳۷۱، چاپ ششم؛ قرآن حکیم، ترجمه ناصر مکارم شیرازی.</ref>.<ref>[[امیر شیرزاد|شیرزاد، امیر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «جن»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۱۷۳.</ref> | [[امام]] {{ع}} در جای دیگر از [[خدای متعال]] می‌خواهد که بر [[محمد و آل او]] [[درود]] بفرستد، آن‌چنان درودی که همه درودهای [[جن]] و انس را شامل شود: «ای [[پروردگار]] من، [[تحیت]] و درود بفرست بر [[محمد]] و [[خاندان]] او، تحیتی که... درودهای [[بندگان]] تو را از جن و انس در برگیرد»<ref>نیایش چهل‌و‌هفتم.</ref>.<ref>صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم؛ قاموس قرآن، سید علی اکبر قرشی، دارالکتب الاسلامیة، تهران، ۱۳۷۱، چاپ ششم؛ قرآن حکیم، ترجمه ناصر مکارم شیرازی.</ref>.<ref>[[امیر شیرزاد|شیرزاد، امیر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «جن»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۱۷۳.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۱۹: | خط ۲۲: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:جن | [[رده:جن]] | ||