ابورافع: تفاوت میان نسخه‌ها

از او با [[کنیه]] نام برده می‌شود و در نام او [[اختلاف]] است. بیشتر [[اهل]] [[علم]]، نام او را [[اسلم]] دانسته‌اند و برخی [[ابراهیم]] و برخی نام‌های دیگر. وی از چهره‌های برجسته [[تشیع]] و از پیشتازان در تألیف و تدوین و [[دانش]] و از همراهان ارجمند [[امام]] [[نیکان]] است. ابورافع، از [[غلامان]] [[عباس]] ([[عموی پیامبر]]{{صل}}) بود که او را به [[پیامبر]]{{صل}} بخشید. چون [[عباس]]، [[اسلام]] آورد و ابو رافع، خبر [[اسلام آوردن]] او را به [[پیامبر خدا]] داد، [[پیامبر]]{{صل}} او را [[آزاد]] کرد. [[ابو رافع]] در همه جنگ‌های [[پیامبر]]{{صل}} بجز [[بدر]]، شرکت کرد و پس از ایشان با [[استواری]] تمام در کنار [[امیر مؤمنان]] ایستاد و از او جدا نشد. [[ابو رافع]] از جمله [[راویان حدیث غدیر]] است. او را از نیک‌نهادان و شایستگان [[شیعه]] بر شمرده‌اند که در نبردهای [[علی]]{{ع}} نیز همراه او بوده است. [[ابو رافع]]، [[مسئول]] [[بیت المال]] [[امام]]{{ع}} در [[کوفه]] بود و دو [[فرزند]] او، عبیدالله و [[علی]]، از کاتبان مولا{{ع}} بودند. [[ابو رافع]]، کتابی بزرگ با عنوان السنن و القضایا و الأحکام دارد که مشتمل بر ابواب مختلف [[فقه]] است و جمعی از [[محدثان]] بزرگ و از جمله [[فرزندان]] ارجمند وی آن را [[روایت]] کرده‌اند. وی، کتاب‌های دیگری با عناوین أقضیة [[أمیر المؤمنین]]، کتاب الدیات و جز آن دارد که عالمانی بر این باورند که همه اینها ابواب و فصول همان کتاب بزرگ بوده است. [[ابو رافع]]، پس از [[شهادت]] مولا{{ع}} همراه [[امام حسن مجتبی]]{{ع}} به [[مدینه]] رفت و [[امام حسن]]{{ع}} نیمی از [[خانه علی]]{{ع}} را در [[اختیار]] وی نهاد. وی، از [[پیامبر خدا]] نیز احادیثی را گزارش کرده است. برخی فوت او را در سال ۴۰ [[هجری]] ذکر کرده‌اند<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین (کتاب)|گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین]]، ص ۸۲۵.</ref>.