بدون خلاصۀ ویرایش
(←منابع) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
او دارای [[شاگردان]] بسیاری بوده که در حلقه درسش پرورش یافتهاند که از آن میان نام بزرگانی چون [[واصل بن عطا]] از پایه گذاران [[مذهب]] [[معتزله]]،<ref>سیر اعلام النبلاء ۵/۴۶۵.</ref> [[ابوعمرو بن علاء]] و [[عاصم جحدری]] به چشم میخورد.<ref>غایة النهایه ۱/۲۳۵.</ref> [[ابونعیم اصفهانی]] میگوید که [[حسن بصری]] در [[روزگار]] [[ابوموسی]] در [[اصفهان]] بوده است.<ref>ذکر اخبار اصبهان ۱/۳۰۵.</ref> حسن به گفته خویش، زمانی همراه [[عبدالرحمان بن سمره]] در [[جنگی]] که در کابل و اندقان رخ داده، شرکت کرده است <ref> الطبقات الکبری ۷/۱۵۷.</ref> | او دارای [[شاگردان]] بسیاری بوده که در حلقه درسش پرورش یافتهاند که از آن میان نام بزرگانی چون [[واصل بن عطا]] از پایه گذاران [[مذهب]] [[معتزله]]،<ref>سیر اعلام النبلاء ۵/۴۶۵.</ref> [[ابوعمرو بن علاء]] و [[عاصم جحدری]] به چشم میخورد.<ref>غایة النهایه ۱/۲۳۵.</ref> [[ابونعیم اصفهانی]] میگوید که [[حسن بصری]] در [[روزگار]] [[ابوموسی]] در [[اصفهان]] بوده است.<ref>ذکر اخبار اصبهان ۱/۳۰۵.</ref> حسن به گفته خویش، زمانی همراه [[عبدالرحمان بن سمره]] در [[جنگی]] که در کابل و اندقان رخ داده، شرکت کرده است <ref> الطبقات الکبری ۷/۱۵۷.</ref> | ||
الندیم مینویسد که حسن مدتی کاتب [[ربیع بن زیاد حارثی]] ([[والی خراسان]]) بود و زمانی چند برای انس بن مالک در شاپور [[کتابت]] میکرد. وی از کسانی است که با [[ابن اشعث]] [[بیعت]] کرد، ولی هنگامی که ابن اشعث [[شکست]] خورد و [[لشکریان]] او دستگیر شدند، بر [[حجاج]] وارد شد و حجاج او را [[امان]] داد، اما حسن به اماننامه [[اطمینان]] نکرد و از [[ترس]] حجاج متواری گشت و تا هنگام فوت متواری بود و سخنانی در [[مذمت]] حجاج گفت.<ref>الفهرست (الندیم) ۲۰۲.</ref> وی در نهایت در اول [[رجب]] سال ۱۱۰ در [[بصره]] درگذشت و در [[غرب]] شط العرب به [[خاک]] سپرده شد.<ref>لغت نامه دهخدا ۶/۷۸۹۲.</ref> او دارای آثار و تألیفاتی بوده که عبارتاند از: کتاب [[التفسیر للقرآن]]، کتاب [[الی عبدالملک بن مروان فی الرد علی القدریه]] کتاب [[عدد آی القرآن]]، [[نزول القرآن]]<ref>الفهرست (الندیم) ۲۰۲، ۲۰۳ و ۲۳۵.</ref> [[مناظره | الندیم مینویسد که حسن مدتی کاتب [[ربیع بن زیاد حارثی]] ([[والی خراسان]]) بود و زمانی چند برای انس بن مالک در شاپور [[کتابت]] میکرد. وی از کسانی است که با [[ابن اشعث]] [[بیعت]] کرد، ولی هنگامی که ابن اشعث [[شکست]] خورد و [[لشکریان]] او دستگیر شدند، بر [[حجاج]] وارد شد و حجاج او را [[امان]] داد، اما حسن به اماننامه [[اطمینان]] نکرد و از [[ترس]] حجاج متواری گشت و تا هنگام فوت متواری بود و سخنانی در [[مذمت]] حجاج گفت.<ref>الفهرست (الندیم) ۲۰۲.</ref> وی در نهایت در اول [[رجب]] سال ۱۱۰ در [[بصره]] درگذشت و در [[غرب]] شط العرب به [[خاک]] سپرده شد.<ref>لغت نامه دهخدا ۶/۷۸۹۲.</ref> او دارای آثار و تألیفاتی بوده که عبارتاند از: کتاب [[التفسیر للقرآن]]، کتاب [[الی عبدالملک بن مروان فی الرد علی القدریه]] کتاب [[عدد آی القرآن]]، [[نزول القرآن]]<ref>الفهرست (الندیم) ۲۰۲، ۲۰۳ و ۲۳۵.</ref> [[مناظره حسن بصری]]<ref>الذریعه ۲۲/۲۹۱.</ref> کتاب [[الاخلاص]] [[رسالة فی فضل مکّه]] و [[رسالة الی عبدالرحیم بن أنس فی الترغیب بمجاورة مکّه المکرّمة]]<ref>هدیة العارفین ۱/۲۶۵.</ref>.<ref> [[فرهنگنامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|فرهنگنامه مؤلفان اسلامی]]، ج۱ ص۲۵۰-۲۵۱.</ref> | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == |