گستره علم معصوم: تفاوت میان نسخه‌ها

==معناشناسی [[علم محدود]] و [[علم تام]]==

در زمینه معنای علم محدود و [[علم تام معصوم]] می‌توان به موارد زیر اشاره نمود:

#تام به معنای فعلی در مقابل شأنی؛ یعنی [[معصوم]] از همه چیز [[آگاه]] است و چیزی نیست که اکنون در [[علم]] او نگنجد؛ لذا هیچ [[علمی]] نیست که [[منتظر]] تحصیلش باشد و به عبارتی بالفعل همه چیز را می‌داند، به استثنای علومی که احاطۀ بر آنها برای غیر [[خداوند]] ناممکن است.  

==تام یا محدود بودن علم معصوم==

در میان علمای [[شیعه]] دربارۀ [[قلمرو علم]] معصوم دو دیدگاه اساسی وجود دارد:

===تام بودن علم معصوم===

====[[دلایل]] [[محدود بودن علم معصوم]]====

عمده دلیلی که قائلین به [[محدودیت علم]] [[معصوم]] ارائه کرده‌اند، آیاتی از [[قرآن کریم]] و روایاتی از [[امامان]]{{عم}} است که به برخی از آنها اشاره می‌شود:

#[[آیات]] و [[روایات]] دال بر اختصاص بعض [[علوم]] به [[خداوند]]: بر اساس برخی از آیات و روایات، خداوند بعضی از [[علوم غیبی]] را برای خود [[برگزیده]] و احدی از [[مخلوقات]] اعم از [[ملائکه مقرب]] و [[پیامبران]] از آن اطلاع ندارد. در [[سورۀ لقمان]] چنین آمده است: {{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ عِندَهُ عِلْمُ السَّاعَةِ وَ يُنزَّلُ الْغَيْثَ وَ يَعْلَمُ مَا فىِ الْأَرْحَامِ  وَ مَا تَدْرِى نَفْسٌ مَّا ذَا تَكْسِبُ غَدًا وَ مَا تَدْرِى نَفْسُ بِأَىِّ أَرْضٍ تَمُوتُ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ خَبِيرُ}}<ref>سورۀ لقمان، آیۀ ۳۴.</ref>، بر طبق این [[آیه]] علمِ پنج چیز اختصاص به خداوند داشته و احدی از مخلوقات [[الهی]] اطلاعی از آنها ندارند. روایات ذیل آیه هم همین مطلب را [[اثبات]] می‌کنند: [[امام صادق]]{{ع}} فرمودند: "پدرم به من فرمود: آیا تو را از پنج چیز [[خبر]] ندهم که خداوند هیچ یک از بندگانش را از آن [[آگاه]] نکرده است؟ گفتم بلی؛ فرمود: همانا [[علم]] به [[روز قیامت]] نزد خداست و اوست که [[باران]] را می‌فرستد و از آنچه در رحم‌های [[زنان]] است آگاه است و کسی نمی‌داند فردا چه به دست می‌آورد و کسی نمی‌داند در چه سرزمینی خواهد مرد، همانا خداوند دانای آگاه است"<ref>{{متن حدیث|عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ{{ع}}قَالَ: قَالَ لِی أَبِی أَ لَا أُخْبِرُکَ بِخَمْسَةٍ لَمْ یُطْلِعِ اللَّهُ عَلَیْهَا أَحَداً مِنْ خَلْقِهِ قُلْتُ بَلَی قَالَ إِنَّ اللَّهَ عِنْدَهُ عِلْمُ السَّاعَةِ وَ یُنَزِّلُ الْغَیْثَ وَ یَعْلَمُ ما فِی الْأَرْحامِ وَ ما تَدْرِی نَفْسٌ ما ذا تَکْسِبُ غَداً وَ ما تَدْرِی نَفْسٌ بِأَیِّ أَرْضٍ تَمُوتُ إِنَّ اللَّهَ عَلِیمٌ خَبِیرٌ}}؛ ابن بابویه، محمد بن علی، الخصال، ج ۱، ص۲۹۰، ح ۴۹.</ref>.