←آشنایی اجمالی
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
}} | }} | ||
== آشنایی اجمالی == | == آشنایی اجمالی == | ||
[[ابوعبدالله عروة بن زبیر بن عوام قرشی اسدی مدنی]] بنا بر مشهور، در سال ۲۹ هـ متولد شد.<ref>تاریخ الاسلام، ج ۶، ص۴۲۴.</ref> مدت نُه سال در [[مکه]] و مدتی را در [[مصر]] زیست. از زنانی چون مادرش [[اسماء بنت ابی‌بکر|اسماء]]، خاله‌اش [[عائشه]]، [[ام سلمه]]، [[ام هانی]] و دیگران مطالبی را فرا گرفته و [[علم فقه]] را از عائشه آموخته است و نیز از پدرش [[اسامة بن زید]]، [[ابوهریره]] و دیگران [[حدیث]] شنیده و [[روایت]] کرده است. پسرانش [[هشام بن عروة بن زبیر|هشام]]، [[عبدالله بن عروة بن زبیر|عبدالله]]، [[محمد بن عروة بن زبیر|محمد]] و [[عثمان بن عروة بن زبیر|عثمان]]، [[صالح بن کیسان]]، [[صفوان بن سلیم]] و دیگران از وی روایت کرده‌اند.<ref>سیر اعلام النبلاء، ج۴، ص۴۲۱ و ۴۳۵.</ref> وی از طبقه دوم [[تابعین]] [[مدینه]] است.<ref>الطبقات الکبری، ج ۵، ص۱۷۸.</ref> [[مورخان]] وی را فردی [[فقیه]]،<ref>طبقات الفقهاء، ص۵۸.</ref> و [[حافظ]]، عالم به [[سیره]]،<ref> تذکرة الحفاظ، ج ۱، ص۶۲.</ref> کثیرالحدیث و از فقهای مدینه شمرده و گفته‌اند که او اولین کسی است که [[مغازی]] نوشته است. عروه روایاتی در مورد حروف [[قرآن]] دارد. زمانی وی دچار یک نوع [[بیماری]] شد که موجب گردید یکی از پاهایش قطع شود.<ref>طبقات الحفاظ، ص۳۰؛ خلاصة تهذیب تهذیب الکمال، ج۷، ص۱۸۴.</ref> سرانجام در سال ۹۴ هـ در ناحیه «فُرع» درگذشت و در همان جا نزدیک مدینه [[دفن]] گردید.<ref>المعارف، ص۲۲۲؛ الطبقات الکبری، ص۱۸۲.</ref> در [[تاریخ]] [[مرگ]] او [[اختلاف]] است.<ref>طبقات الحفاظ، ص۳۰؛ تاریخ مدینة دمشق، ج۴۰، ص۲۴۲.</ref> کتاب مغازی رسول الله{{صل}} اثر قلمی اوست<ref>کشف الظنون، ج۲، ص۱۷۴۷.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص۵۱۵.</ref> | [[ابوعبدالله عروة بن زبیر بن عوام قرشی اسدی مدنی]] بنا بر مشهور، در سال ۲۹ هـ متولد شد.<ref>تاریخ الاسلام، ج ۶، ص۴۲۴.</ref> مدت نُه سال در [[مکه]] و مدتی را در [[مصر]] زیست. از زنانی چون مادرش [[اسماء بنت ابی‌بکر|اسماء]]، خاله‌اش [[عائشه]]، [[ام سلمه]]، [[ام هانی]] و دیگران مطالبی را فرا گرفته و [[علم فقه]] را از عائشه آموخته است و نیز از پدرش [[زبیر]]، [[اسامة بن زید]]، [[ابوهریره]] و دیگران [[حدیث]] شنیده و [[روایت]] کرده است. پسرانش [[هشام بن عروة بن زبیر|هشام]]، [[عبدالله بن عروة بن زبیر|عبدالله]]، [[محمد بن عروة بن زبیر|محمد]] و [[عثمان بن عروة بن زبیر|عثمان]]، [[صالح بن کیسان]]، [[صفوان بن سلیم]] و دیگران از وی روایت کرده‌اند.<ref>سیر اعلام النبلاء، ج۴، ص۴۲۱ و ۴۳۵.</ref> وی از طبقه دوم [[تابعین]] [[مدینه]] است.<ref>الطبقات الکبری، ج ۵، ص۱۷۸.</ref> [[مورخان]] وی را فردی [[فقیه]]،<ref>طبقات الفقهاء، ص۵۸.</ref> و [[حافظ]]، عالم به [[سیره]]،<ref> تذکرة الحفاظ، ج ۱، ص۶۲.</ref> کثیرالحدیث و از فقهای مدینه شمرده و گفته‌اند که او اولین کسی است که [[مغازی]] نوشته است. عروه روایاتی در مورد حروف [[قرآن]] دارد. زمانی وی دچار یک نوع [[بیماری]] شد که موجب گردید یکی از پاهایش قطع شود.<ref>طبقات الحفاظ، ص۳۰؛ خلاصة تهذیب تهذیب الکمال، ج۷، ص۱۸۴.</ref> سرانجام در سال ۹۴ هـ در ناحیه «فُرع» درگذشت و در همان جا نزدیک مدینه [[دفن]] گردید.<ref>المعارف، ص۲۲۲؛ الطبقات الکبری، ص۱۸۲.</ref> در [[تاریخ]] [[مرگ]] او [[اختلاف]] است.<ref>طبقات الحفاظ، ص۳۰؛ تاریخ مدینة دمشق، ج۴۰، ص۲۴۲.</ref> کتاب مغازی رسول الله{{صل}} اثر قلمی اوست<ref>کشف الظنون، ج۲، ص۱۷۴۷.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص۵۱۵.</ref> | ||
==جستارهای وابسته == | ==جستارهای وابسته == | ||