بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
[[رسول خدا]]{{صل}} نیروها را حرکت داد و به تناسب در مناطق مختلف نبرد مستقر کرده و پس از گوشزد نمودن دستورهای مهم، [[پرچم]] [[فرماندهی]] را به دست توانای [[علی]]{{ع}} داد<ref>ابن کثیر، البدایة والنهایة، ج۴، ص۲۲.</ref>. پیامبر قبل از استقرار نیروها در منطقه سوق الجیشی، از منطقه عملیاتی [[شناسایی]] کاملی انجام داد و مناطق آسیب‌پذیر را بررسی کرده و راه‌های [[نفوذ]] [[دشمن]] را به دست آورد، سپس [[سپاهیان]] [[اسلام]] را در مقابل دشمن [[صف‌آرایی]] کرد. ایشان با توجه به گزارش‌ها از نسبت یک به چهار نیروهای [[مسلمانان]] در برابر [[مشرکان]] اطلاع داشتند، از این‌رو به گونه‌ای اردو زدند که بتوانند از آخرین امکانات طبیعی استفاده نموده و همه چیز را علیه [[دشمن]] به کار گیرند. | [[رسول خدا]]{{صل}} نیروها را حرکت داد و به تناسب در مناطق مختلف نبرد مستقر کرده و پس از گوشزد نمودن دستورهای مهم، [[پرچم]] [[فرماندهی]] را به دست توانای [[علی]]{{ع}} داد<ref>ابن کثیر، البدایة والنهایة، ج۴، ص۲۲.</ref>. پیامبر قبل از استقرار نیروها در منطقه سوق الجیشی، از منطقه عملیاتی [[شناسایی]] کاملی انجام داد و مناطق آسیب‌پذیر را بررسی کرده و راه‌های [[نفوذ]] [[دشمن]] را به دست آورد، سپس [[سپاهیان]] [[اسلام]] را در مقابل دشمن [[صف‌آرایی]] کرد. ایشان با توجه به گزارش‌ها از نسبت یک به چهار نیروهای [[مسلمانان]] در برابر [[مشرکان]] اطلاع داشتند، از این‌رو به گونه‌ای اردو زدند که بتوانند از آخرین امکانات طبیعی استفاده نموده و همه چیز را علیه [[دشمن]] به کار گیرند. | ||
اردوگاه دشمن در مدخل شمالی [[مدینه]] (سبخه) در نزدیکی دره‌ای در حوالی [[کوه]] [[احد]] بود. به [[دستور پیامبر]] نخست نیروها در [[شیخین]] جمع شدند. در اینجا دسته [[منافقان]] به [[رهبری]] [[عبدالله]] ابن ابی با سیصد نفر جدا شدند. بقیه [[مجاهدان]] که هفتصد نفر بودند شبانه از [[بیراهه]] به سمت احد حرکت نمودند. [[لشکر]] از راهی که قبلاً هیچ سابقه‌ای نداشت پیشروی نمود<ref>ابن کثیر، البدایة والنهایة، ج۴، ص۱۵.</ref> و خود را به دره اصلی احد رسانید و [[پیامبر]] در دهانه کمانی‌شکل کوه، اردوگاه و سنگر اصلی را برپا نمود<ref>ابن کثیر، البدایة والنهایة، ج۴، ص۱۷.</ref>، بعدها همین دهانه موجب [[نجات]] دسته‌جمعی گردید. [[رسول خدا]]{{صل}} یک گردان از نیروهای خود به تعداد ۵۰ نفر را به [[فرماندهی]] [[عبدالله بن جبیر]] در درّه عینین (دربرابر سواره‌نظام [[خالد]]) مستقر کرد و [[دستور]] داد دره را به طور کامل [[حفاظت]] نموده و از [[نفوذ]] دشمن جلوگیری کنید، حتی اگر دیدید که همه ما کشته شدیم و دشمن تا مدینه ما را تعقیب نمود، [[دفاع]] از تنگه را رها نکنید و اگر هم دشمن را [[شکست]] داده و تا [[مکه]] به تعقیب آنان پرداختیم، این تنگه را ترک نکنید<ref>علی ابن ابراهیم القمی، تفسیر القمی، ج۱، ص۱۱۱.</ref>. | اردوگاه دشمن در مدخل شمالی [[مدینه]] (سبخه) در نزدیکی دره‌ای در حوالی [[کوه]] [[احد]] بود. به [[دستور پیامبر]] نخست نیروها در [[شیخین]] جمع شدند. در اینجا دسته [[منافقان]] به [[رهبری]] [[عبدالله]] ابن ابی با سیصد نفر جدا شدند. بقیه [[مجاهدان]] که هفتصد نفر بودند شبانه از [[بیراهه]] به سمت احد حرکت نمودند. [[لشکر]] از راهی که قبلاً هیچ سابقه‌ای نداشت پیشروی نمود<ref>ابن کثیر، البدایة والنهایة، ج۴، ص۱۵.</ref> و خود را به دره اصلی احد رسانید و [[پیامبر]] در دهانه کمانی‌شکل کوه، اردوگاه و سنگر اصلی را برپا نمود<ref>ابن کثیر، البدایة والنهایة، ج۴، ص۱۷.</ref>، بعدها همین دهانه موجب [[نجات]] دسته‌جمعی گردید. [[رسول خدا]]{{صل}} یک گردان از نیروهای خود به تعداد ۵۰ نفر را به [[فرماندهی]] [[عبدالله بن جبیر انصاری]] در درّه عینین (دربرابر سواره‌نظام [[خالد]]) مستقر کرد و [[دستور]] داد دره را به طور کامل [[حفاظت]] نموده و از [[نفوذ]] دشمن جلوگیری کنید، حتی اگر دیدید که همه ما کشته شدیم و دشمن تا مدینه ما را تعقیب نمود، [[دفاع]] از تنگه را رها نکنید و اگر هم دشمن را [[شکست]] داده و تا [[مکه]] به تعقیب آنان پرداختیم، این تنگه را ترک نکنید<ref>علی ابن ابراهیم القمی، تفسیر القمی، ج۱، ص۱۱۱.</ref>. | ||
هنگامی که [[جنگ]] شروع شد [[پرچم‌دار]] [[سپاه قریش]] به نام [[طلحة بن ابی طلحه]] العودی از [[اولاد]] عبدالدار به میدان رزم آمده و در برابر [[سپاه اسلام]] جولان داده و [[مرد]] [[جنگی]] را به مبارزه‌طلبید. تنها کسی که ندای او را پاسخ داد [[حضرت علی]]{{ع}} بود<ref>ابن کثیر، البدایة والنهایة، ج۴، ص۲۵.</ref>. آن [[حضرت]] [[طلحة]] و چند نفر از پسرانش و نیز دیگر پرچم‌داران [[قریش]] را به [[هلاکت]] رساند<ref>ابن کثیر، البدایة والنهایة، ج۴، ص۱۴.</ref>. | هنگامی که [[جنگ]] شروع شد [[پرچم‌دار]] [[سپاه قریش]] به نام [[طلحة بن ابی طلحه]] العودی از [[اولاد]] عبدالدار به میدان رزم آمده و در برابر [[سپاه اسلام]] جولان داده و [[مرد]] [[جنگی]] را به مبارزه‌طلبید. تنها کسی که ندای او را پاسخ داد [[حضرت علی]]{{ع}} بود<ref>ابن کثیر، البدایة والنهایة، ج۴، ص۲۵.</ref>. آن [[حضرت]] [[طلحة]] و چند نفر از پسرانش و نیز دیگر پرچم‌داران [[قریش]] را به [[هلاکت]] رساند<ref>ابن کثیر، البدایة والنهایة، ج۴، ص۱۴.</ref>. | ||
در این [[نبرد]]، [[مسلمانان]] با [[امدادهای غیبی]] و با [[شجاعت]] بی‌نظیر، [[سپاه]] دشمن را شکست دادند و [[سربازان]] دشمن با فرار از صحنه نبرد، وسایل و تجهیزات جنگی را رها کردند. در این هنگام [[سپاهیان]] [[اسلام]] به جمع‌آوری [[غنایم]] پرداختند. | در این [[نبرد]]، [[مسلمانان]] با [[امدادهای غیبی]] و با [[شجاعت]] بی‌نظیر، [[سپاه]] دشمن را شکست دادند و [[سربازان]] دشمن با فرار از صحنه نبرد، وسایل و تجهیزات جنگی را رها کردند. در این هنگام [[سپاهیان]] [[اسلام]] به جمع‌آوری [[غنایم]] پرداختند. | ||