عفت در فقه اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[عفت]] در لغت به معنای [[خویشتن داری]] و اظهار نیاز نکردن نزد [[مردم]] آمده است<ref> لسان العرب و مجمع البحرین، واژه «عفف».</ref> و مراد از آن در [[شرع]]، [[پاک]] دامنی و خویشتن داری از ارتکاب [[اعمال ناشایست]] است؛ از این رو، علمای [[اخلاق]] در تعریف آن گفته‏‌اند: عفت عبارت از [[اعتدال]] [[قوه]] شهوی بدون [[افراط و تفریط]].<ref>رسائل الشهید الثانی، ج۱، ص:۶۲؛ الوافی، ج۱، ص:۶۶.</ref>