|
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
| خط ۱: |
خط ۱: |
| <div class="boxTitle">'''[[اطاعت امام| اطاعت امام]]'''</div> | | <div class="boxTitle">'''[[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق علیه‌السلام]]'''</div> |
| [[اطاعت]] به‌معنای [[پذیرش فرمان]] دیگری و پیروی همراه با [[خضوع]] و فروتنی است و [[امام]] به کسی گفته می‌شود که در [[رفتار]] و [[گفتار]] به او [[اقتدا]] می‌شود. اطاعت از امام به معنای پیروی و عمل به دستورات امام معصوم است. | | [[پرونده: قبور امامان بقیع.jpg|بی‌قاب|150px|left|link= امام صادق علیه‌السلام]] |
| | [[امام صادق]] {{ع}} روز هفدهم ربیع الاوّل سال۸۳ در سپیده دم [[روز جمعه]] در [[مدینه]] دیده به [[جهان]] گشود. پدر والامقامش، [[امام محمد باقر]]{{ع}} و مادر ارجمندش ام فَرْوَه دختر [[قاسم بن محمد بن ابی بکر]] از [[پرهیزگارترین]] [[زنان]] [[زمان]] خود بود. نام مبارکش به سفارش [[پیامبر اسلام]] {{صل}} [[جعفر]] و هشتمین تن از [[چهارده معصوم]]{{ع}} است. القاب مشهور ایشان، [[صادق]]، [[صابر]]، [[فاضل]] و ظاهر است. |
|
| |
|
| [[امام]] شخصیتی است که [[اطاعت]] و پیروی از او بر اساس ادله عقلی و نقلی بر همگان واجب است. ادله لزوم [[اطاعت از امام]] به دو بخش تقسیم می گردد:
| | ۱۲ سال از عمر حضرت در عصر [[امامت]] [[امام سجاد]]{{ع}} و بعد از آن ۱۹ سال با [[امام باقر]]{{ع}} سپری شد و ایام امامتش مصادف با [[خلافت]] [[هشام بن عبدالملک]] و [[ولید بن یزید بن عبدالملک]] و [[یزید بن ولید بن عبدالملک]] و [[ابراهیم بن ولید]] و [[مروان بن محمد]]، از خلفای [[اموی]] و [[سفاح]] و [[منصور دوانیقی]]، از [[خلفای عباسی]] بوده است. کشمکش‌های [[سیاسی]] و مذهبی، ویژگی بارز روزگار امام صادق{{ع}} است. |
| #[[ادله نقلی]]:
| |
| ##[[قرآن]]:
| |
| ###'''[[آیه اولی الأمر]]:''' [[قرآن کریم]] در کنار امر به [[اطاعت از خدا]] و [[پیامبر]] {{صل}}، به [[اطاعت از اولی الأمر]] ([[ائمه معصومین]] {{عم}}) [[فرمان]] می‌دهد: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ}}. بیشتر [[مفسران شیعه]]، مصداق اولی الامر را [[امامان دوازده‌گانه]] دانسته‌اند.
| |
| ###'''[[آیه ولایت]]:''' یکی از آیاتی که بر لزوم اطاعت از امام دلالت دارد آیه {{متن قرآن|إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُمْ رَاكِعُونَ}} است که بیانگر ولایت کسانی است که ولایتشان قرین [[ولایت]] [[خدا]] و [[رسول]] قرار گرفته است. همه [[مفسران]] [[اجماع]] دارند که این [[آیه]]، در [[شأن]] [[علی بن ابی‌طالب]]{{ع}} نازل شده است و دلالت آن بر [[امامت]] واضح است.
| |
| ##[[روایات]]: در روایات بسیاری، از [[امام]] با عنوان «[[مفترض الطاعه]]» یاد شده، یعنی کسی که [[اطاعت]] از او [[واجب]] است، مانند: [[امام صادق]] {{ع}} فرمودند: {{متن حدیث|أَشْهَدُ أَنَّ عَلِیّاً إِمَامٌ فَرَضَ اللَّهُ طَاعَتَه وَ أَنَّ الْحَسَنَ إِمَامٌ فَرَضَ اللَّهُ طَاعَتَه...}}.
| |
| #ادله عقلی:
| |
| ## '''اطاعت از امام، [[اطاعت]] از خداست:''' [[حق]] تقنین و [[قانون گذاری]] عقلاً برای [[خداوند]] است: {{متن قرآن|إِنِ الْحُكْمُ إِلَّا لِلَّهِ}}، [[پیامبران]] و [[ائمه معصومین]] واسطه [[ابلاغ]] [[قوانین الهی]] به مردمند: {{متن قرآن|بَلِّغْ مَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ}}، بنابراین اطاعت ایشان در [[حقیقت]] اطاعت خداست: {{متن حدیث|من اطاع الرسول فقد اطاع الله}}.
| |
| ## '''[[حفظ نظام اسلامی]]، ملاک [[وجوب اطاعت]] مطلق از امام:''' [[فلسفه امامت]] حفظ نظام اسلامی است که پیامبر آن را تأسیس کرده است و [[وجود امام]] همچون رشته‌ای است که پیوستگی [[امت]]، برای اجرای برنامه‌های انسان‌ساز [[اسلام]] و پیاده کردن قوانین الهی به او بستگی دارد؛ درواقع [[امامت]]، ضامن [[تکامل]] مادی و معنوی [[جامعه بشری]] است و این مهم با اطاعت از امام محقق می‌شود.
| |
|
| |
|
| از آنجا که [[اطاعت از امام]]، [[اطاعت از خدا]] و [[رسول]] است، لذا آثار و نتایجی که [[اطاعت خدا]] و رسول دارد، [[اطاعت از امام]] نیز آنها را داراست، برخی از این آثار عبارت‌اند از: سعادت اخروی؛ تحقق [[حاکمیت خداوند]] و [[مشروعیت]] [[جانشینی خداوند]] و [[حفظ نظام اسلامی]].
| | روزگار [[امامت]] امام صادق {{ع}} را عصر [[شکوفایی]] [[تشیع]] دانسته‌اند. [[حکومت اموی]] در روزگار [[امامت حضرت صادق]]{{ع}} رو به [[ضعف]] نهاده بود و [[عباسیان]] کم‌کم [[قدرت]] می‌یافتند و در این میان، مجالی دست یافت تا امام صادق{{ع}} [[تعالیم]] [[راستین]] [[دینی]] را به [[مردم]] نشان دهد و آنان را از [[دانش]] خویش بهره‌مند سازد. بدین‌سان، حوزه [[علمی]] گسترده‌ای پدید آمد و بیش از چهار هزار نفر به دست [[امام]]{{ع}} [[تربیت]] یافتند. |
|
| |
|
| <div class="readmoreButton">[[اطاعت امام|'''ادامه''']]</div> | | جایگاه علمی [[امام صادق]]{{ع}} نیاز به [[کشف]] و بیان ندارد. بنابر گزارش [[مفضل بن عمر]]، آن حضرت به [[فضل الهی]]، بر جمیع [[خلق]] [[سلطنت]] [[علمی]] داشت و هر آنچه را که در [[شرق]] و [[غرب]] عالم و در [[آسمان‌ها]] و [[زمین]] بود، می‌دانست. امام صادق{{ع}} بر بلندترین قله‌های [[صدق]] و [[اخلاص]] جای داشت و همگان، او را به [[صفات ]] [[نیک]] و والا ستوده‌اند. |
| | |
| | شیوه امام صادق{{ع}} در مواجهه با [[حکومت جور]]، روشنگری و [[هدایت]] [[جامعه]] بود و هیچ گاه [[امام]]{{ع}} به دستگاه [[حاکم]] نپیوست و مهر تأیید بر [[مشروعیت]] آنها ننهاد. این شیوه، بر [[عباسیان]] گران آمد و سرانجام تصمیم بر [[قتل]] [[امام]] بستند. بنابر [[روایات]]، امام صادق{{ع}} به [[دستور]] [[منصور دوانیقی]] [[مسموم]] گشت و در روز ۲۵ شوّال سال ۱۴۸ هجری در شصت و پنج سالگی به [[شهادت]] رسید و پیکر [[مقدس]] او در [[مدینه]] میان [[قبرستان بقیع]] به [[خاک]] سپرده شد. |
| | |
| | <div class="readmoreButton">[[ امام صادق علیه‌السلام|'''ادامه''']]</div> |
