صلح حدیبیه در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

{{نبوت}}

'''صلح حدیبیه''' از حوادث مهم تاریخ اسلام است که در [[سال ششم هجرت]] میان [[مسلمانان]] و [[مشرکان]] [[مکه]] در منطقه [[حدیبیه]] منعقد شد. مسلمانان به دستور پیامبر{{صل}} که برای به جا آوردن [[مناسک]] [[حج]] رهسپار مکه شده بودند با ممانعت مشرکین قریش مواجه شدند، [[پیامبر]] پس از سرباز زدن [[عمر بن خطاب]] برای گفتگو با [[قریش]]، [[عثمان]] را فرستاد. [[شایعه]] کشته شدن او منجر به [[بیعت]] دوباره پیامبر{{صل}} با مسلمانان شد که از آن به [[بیعت رضوان]] یاد می‌شود. سرانجام پس از مذاکراتی میان طرفین صلح‌نامه‌ای به خط [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} نوشته شد.

==[[امام علی]]{{ع}} در صلح حدیبیه==

در کتاب [[الإرشاد]] ـ به [[نقل]] از فاید، [[بنده]] [[آزاد]] شده [[عبد الله]] بن سالم: آمده است: "چون پیامبر خدا {{صل}} برای [[عمره]] [[حدیبیه]] حرکت کرد، در جُحفه فرود آمد؛ ولی آبی در آن نیافت. لذا [[سعد بن مالک]] را با مشک‌های [[آب]] فرستاد؛ اما او اندکی دور نشده بود که با مشک‌های خالی بازگشت و گفت: ای [[پیامبر خدا]]، نمی‌توانم بروم! پاهایم از [[ترس]] [[مشرکان]]، خشک شده است. [[پیامبر]]{{صل}} به او فرمود: "بنشین!". سپس مرد دیگری را فرستاد. او نیز با مشک‌ها حرکت کرد و از همان‌جا که شخص اول بازگشته بود، بازگشت. پس [[پیامبر]]{{صل}} به او فرمود: "تو چرا بازگشتی؟". گفت: [[سوگند]] به کسی که تو را به [[حق]] برانگیخت، از [[ترس]] نمی‌توانم بروم! [[پیامبر خدا]]، [[امیر مؤمنان علی بن ابی طالب]] را ـ که درودهای [[خدا]] بر هر دو باد ـ ، فرا خوانْد و سقایان با او حرکت کردند. آنها تردید نداشتند که او نیز مانند کسانی که پیش از او رفته بودند، باز می‌گردد؛ اما [[علی]]{{ع}} با مشک‌ها حرکت کرد و وارد سنگلاخ شد و [[آب]] برداشت و شادمان و هلهله کنان به سوی [[پیامبر]]{{صل}} آمد. [[پیامبر]]{{صل}} [[تکبیر]] گفت و برای او [[دعای خیر]] کرد<ref>الإرشاد، ج ۱، ص ۱۲۱.</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین (کتاب)|گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین]]، ص ۶۸.</ref>

== منابع ==

{{غزوه‌ها}}

[[رده:مدخل]]

[[رده:صلح حدیبیه]]