جرم در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

#[[قرآن کریم]] ظالمانی را که در پی [[خوشگذرانی]] و لذات [[دنیوی]] هستند در زمرۀ مجرمین قرار می‌دهد؛ زیرا [[خوشگذرانی]] بیش از حد [[آدمی]] را به سوی [[راحت‌طلبی]] سوق می‌دهد و موجب [[بی‌تفاوتی]] به مسئولیت‌های [[دینی]] و [[اجتماعی]] می‌شود. {{متن قرآن|وَاتَّبَعَ الَّذِينَ ظَلَمُوا مَا أُتْرِفُوا فِيهِ وَكَانُوا مُجْرِمِينَ}}<ref>«پس چرا در میان مردم دوره‌هایی که پیش از شما می‌زیسته‌اند خیراندیشانی  نبودند که (مردم را) از تباهی در زمین باز دارند- جز گروهی اندک از آنان که ما رهانیده بودیم- و ستمگران در پی ناز و نعمتی افتادند که در آن به سر می‌بردند و گناهکار بودند» سوره هود، آیه ۱۱۶.</ref>

#خوردن [[اموال]] [[مردم]] و [[قتل]] عمد به عنوان [[اثم]] مرادف با جرم شناخته شدهاست البته برای هرکدام مجازاتی مناسب دارد اما برای [[قتل]] که هم مجازات [[دنیوی]] و هم [[کیفر]] [[اخروی]] دارد تعبیر به [[اثم]] شده و مجازاتی سخت تعیین شده با آنکه از جرایمی است که در [[قرآن کریم]] تنها مطرح نشده و قدمتی به [[عمر]] [[بشریت]] دارد. {{متن قرآن|وَلَا تَأْكُلُوا أَمْوَالَكُمْ بَيْنَكُمْ بِالْبَاطِلِ وَتُدْلُوا بِهَا إِلَى الْحُكَّامِ لِتَأْكُلُوا فَرِيقًا مِنْ أَمْوَالِ النَّاسِ بِالْإِثْمِ}}<ref>«و دارایی‌های همدیگر را میان خود به نادرستی مخورید و آنها را (با رشوه) به سوی داوران سرازیر نکنید  تا بخشی از دارایی‌های مردم را آگاهانه به حرام بخورید» سوره بقره، آیه ۱۸۸.</ref>... {{متن قرآن|لَئِنْ بَسَطْتَ إِلَيَّ يَدَكَ لِتَقْتُلَنِي}}<ref>«اگر به سوی من دست دراز کنی تا مرا بکشی، من به سوی تو دست دراز نمی‌کنم تا تو را بکشم؛ که من از خداوند، پروردگار جهانیان می‌هراسم» سوره مائده، آیه ۲۸.</ref>... {{متن قرآن|إِنِّي أُرِيدُ أَنْ تَبُوءَ بِإِثْمِي وَإِثْمِكَ فَتَكُونَ مِنْ أَصْحَابِ النَّارِ}}<ref>«من می‌خواهم که تو با گناه من و گناه خود (نزد خداوند) بازگردی تا از دمسازان آتش باشی و این کیفر ستمگران است» سوره مائده، آیه ۲۹.</ref><ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۱، ص ۴۱۵.</ref>.

== منابع ==