۶۴٬۶۴۲
ویرایش
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\[\[(.*)\]\](.*)\"\'\'\'(.*)\'\'\'\"(.*)\<\/div\>\n\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\>\n\n' به '{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = $2 | عنوان مدخل = $4 | مداخل مرتبط = $6 | پرسش مرتبط = }} ') |
جز (جایگزینی متن - '== جستارهای وابسته == ==' به '==') |
||
خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
===سفر [[حج]]=== | ===سفر [[حج]]=== | ||
سفر حج برای معصومان در عین اینکه سفری [[عبادی]] بود، جنبه آموزشی زیادی داشت؛ به همین دلیل معصومان سفرهای متعددی به [[مکه]] داشتند؛ زیرا در آنجا میتوانستند به پرسشهای [[شیعیان]] پاسخ دهند یا [[شبهات]] دیگران را برطرف کنند و در برابر زندیقان و [[دهریان]] به بحث بپردازند و از اسلام [[دفاع]] نمایند. توصیه ایشان به [[یاران]] خود برای سفر حج به همین جهت بوده است و ازهمین رو بوده که شخصی مانند [[حماد بن عیسی]] پنجاه سفر حج رفته است<ref>شیخ طوسی، إختیار معرفة الرجال، ص۳۱۶.</ref>. یکی از اهداف عمده در این سفرها، دریافت مسائل دینی بوده است. در مقاطعی که شیعیان نمیتوانستند با [[امامان]] خود در [[مدینه]] [[دیدار]] کنند. در حج میتوانستند [[مشکلات]] [[علمی]] و [[فقهی]] خود را بپرسند و آن [[زمان]] که امکان [[دیدار]] داشتند و [[امام]] به [[حج]] نرفته بود، به [[دیدار امام]] میشتافتند. از [[امام باقر]]{{ع}} [[روایت]] داریم که میفرماید: «شرط تمام بودن حج [[دیدار با امام]] است»<ref>{{متن حدیث|تَمَامُ الْحَجِّ لِقَاءُ الْإِمَامِ}}. محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۴، ص۵۴۹؛ شیخ صدوق، من لایحضره الفقیه، ج۲، ص۵۷۸؛ همو، عیون أخبار الرضا{{ع}}، ج۲، ص۲۶۲؛ همو، علل الشرائع، ص۴۵۹.</ref>. در روایتی [[آیه]] {{متن قرآن|ثُمَّ لْيَقْضُوا تَفَثَهُمْ}}<ref>«سپس باید آلایشهای خود را بپیرایند» سوره حج، آیه ۲۹.</ref> به [[لقاء]] امام [[تفسیر]] شده است<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۴، ص۵۴۹؛ شیخ صدوق، من لایحضره الفقیه، ج۲، ص۴۸۴-۴۸۵؛ همو، معانی الأخبار، ص۳۴۰.</ref>؛ البته این دیدار ممکن است در حج باشد و ممکن است در [[مدینه]] رخ دهد. اگر مطلق آن را در نظر بگیریم، همانگونه که از [[سیره]] [[شیعیان]] استفاده میشود، هر دو نوع [[ملاقات]] را در بر میگیرد. در سفرهای [[امامان]] به حج اتفاقات متعددی رخ داده که جنبه [[آموزشی]] داشته است؛ برای مثال در سفری که [[منصور]] [[خلیفه عباسی]] حاضر بوده، از امام میخواهد در موردی به [[قضاوت]] بپردازد<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۷، ص۲۸۷.</ref> یا به مشکل [[فقهی]] که به وجود آمده، پاسخ دهد<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۷، ص۳۴۷؛ شیخ طوسی، تهذیب الأحکام، ج۱۰، ص۲۷۰؛ همو، الإستبصار، ج۴، ص۲۹۵.</ref>. [[قرائت]] [[دعای عرفه]] در [[عرفات]] توسط [[امام حسین]] و [[امام سجاد]]{{ع}}<ref>محمدمحسن فیض کاشانی، الوافی، ج۱، ص۴۸۸؛ ابن طاووس، إقبال الأعمال، ج۲، ص۷۶ و ۸۷ و ج۱، ص۳۳۹ و ۳۵۰ (چ قدیم).</ref> نیز بخشی از [[آموزش]] [[معارف اهل بیت]] در [[سفر]] [[معنوی]] حج است که خود جنبه آموزشی هم داشت.<ref>[[علی اکبر ذاکری|ذاکری، علی اکبر]]، [[سیره فرهنگی و اجتماعی معصومان در کتابهای چهارگانه شیعه (کتاب)|سیره فرهنگی و اجتماعی معصومان در کتابهای چهارگانه شیعه]]، ص ۱۵۵.</ref> | سفر حج برای معصومان در عین اینکه سفری [[عبادی]] بود، جنبه آموزشی زیادی داشت؛ به همین دلیل معصومان سفرهای متعددی به [[مکه]] داشتند؛ زیرا در آنجا میتوانستند به پرسشهای [[شیعیان]] پاسخ دهند یا [[شبهات]] دیگران را برطرف کنند و در برابر زندیقان و [[دهریان]] به بحث بپردازند و از اسلام [[دفاع]] نمایند. توصیه ایشان به [[یاران]] خود برای سفر حج به همین جهت بوده است و ازهمین رو بوده که شخصی مانند [[حماد بن عیسی]] پنجاه سفر حج رفته است<ref>شیخ طوسی، إختیار معرفة الرجال، ص۳۱۶.</ref>. یکی از اهداف عمده در این سفرها، دریافت مسائل دینی بوده است. در مقاطعی که شیعیان نمیتوانستند با [[امامان]] خود در [[مدینه]] [[دیدار]] کنند. در حج میتوانستند [[مشکلات]] [[علمی]] و [[فقهی]] خود را بپرسند و آن [[زمان]] که امکان [[دیدار]] داشتند و [[امام]] به [[حج]] نرفته بود، به [[دیدار امام]] میشتافتند. از [[امام باقر]]{{ع}} [[روایت]] داریم که میفرماید: «شرط تمام بودن حج [[دیدار با امام]] است»<ref>{{متن حدیث|تَمَامُ الْحَجِّ لِقَاءُ الْإِمَامِ}}. محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۴، ص۵۴۹؛ شیخ صدوق، من لایحضره الفقیه، ج۲، ص۵۷۸؛ همو، عیون أخبار الرضا{{ع}}، ج۲، ص۲۶۲؛ همو، علل الشرائع، ص۴۵۹.</ref>. در روایتی [[آیه]] {{متن قرآن|ثُمَّ لْيَقْضُوا تَفَثَهُمْ}}<ref>«سپس باید آلایشهای خود را بپیرایند» سوره حج، آیه ۲۹.</ref> به [[لقاء]] امام [[تفسیر]] شده است<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۴، ص۵۴۹؛ شیخ صدوق، من لایحضره الفقیه، ج۲، ص۴۸۴-۴۸۵؛ همو، معانی الأخبار، ص۳۴۰.</ref>؛ البته این دیدار ممکن است در حج باشد و ممکن است در [[مدینه]] رخ دهد. اگر مطلق آن را در نظر بگیریم، همانگونه که از [[سیره]] [[شیعیان]] استفاده میشود، هر دو نوع [[ملاقات]] را در بر میگیرد. در سفرهای [[امامان]] به حج اتفاقات متعددی رخ داده که جنبه [[آموزشی]] داشته است؛ برای مثال در سفری که [[منصور]] [[خلیفه عباسی]] حاضر بوده، از امام میخواهد در موردی به [[قضاوت]] بپردازد<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۷، ص۲۸۷.</ref> یا به مشکل [[فقهی]] که به وجود آمده، پاسخ دهد<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۷، ص۳۴۷؛ شیخ طوسی، تهذیب الأحکام، ج۱۰، ص۲۷۰؛ همو، الإستبصار، ج۴، ص۲۹۵.</ref>. [[قرائت]] [[دعای عرفه]] در [[عرفات]] توسط [[امام حسین]] و [[امام سجاد]]{{ع}}<ref>محمدمحسن فیض کاشانی، الوافی، ج۱، ص۴۸۸؛ ابن طاووس، إقبال الأعمال، ج۲، ص۷۶ و ۸۷ و ج۱، ص۳۳۹ و ۳۵۰ (چ قدیم).</ref> نیز بخشی از [[آموزش]] [[معارف اهل بیت]] در [[سفر]] [[معنوی]] حج است که خود جنبه آموزشی هم داشت.<ref>[[علی اکبر ذاکری|ذاکری، علی اکبر]]، [[سیره فرهنگی و اجتماعی معصومان در کتابهای چهارگانه شیعه (کتاب)|سیره فرهنگی و اجتماعی معصومان در کتابهای چهارگانه شیعه]]، ص ۱۵۵.</ref> | ||
==پرسش مستقیم== | ==پرسش مستقیم== |