دینداری در معارف و سیره فاطمی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - '== جستارهای وابسته == ==' به '=='
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\[\[(.*)\]\](.*)\"\'\'\'(.*)\'\'\'\"(.*)\<\/div\>\n\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\>\n\n' به '{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = $2 | عنوان مدخل = $4 | مداخل مرتبط = $6 | پرسش مرتبط = }} ')
جز (جایگزینی متن - '== جستارهای وابسته == ==' به '==')
خط ۴۰: خط ۴۰:
بنابراین رو به [[اصحاب]] نمود و فرمود: چه کسی این مرد را امشب میهمان می‌کند؟ در این هنگام [[امیرمؤمنان]] که همواره از [[سبقت]] گیرندگان در [[امور خیر]] بود، برای پذیرایی از آن فرد اعلام [[آمادگی]] کرد و به همراه او به خانه آمد و از [[فاطمه]] پرسید: چیزی برای پذیرایی از میهمان داریم؟ فاطمه پاسخ داد: جز غذای بچه‌ها چیزی نداریم؛ اما میهمان را بر خود مقدم می‌داریم. از این رو به توصیه [[امیرالمؤمنین]]، [[صدیقه]] [[طاهره]] [[کودکان]] را خواباند و چراغ را خاموش کرد و غذا را به میهمان دادند. صبح‌گاه که علی به محضر [[پیامبر اکرم]]{{صل}} رسید و آن حضرت را از جریان با خبر ساخت، در همان مجلس، [[جبرئیل]] این [[آیه]] را نازل کرد<ref>{{متن حدیث|عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ، قَالَ: جَاءَ رَجُلٌ إِلَى النَّبِيِّ{{صل}} فَشَكَا إِلَيْهِ الْجُوعَ، فَبَعَثَ رَسُولُ اللَّهِ{{صل}} إِلَى بُيُوتِ أَزْوَاجِهِ فَقُلْنَ: مَا عِنْدَنَا إِلَّا الْمَاءُ. فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ{{صل}}: مَنْ لِهَذَا الرَّجُلِ اللَّيْلَةَ فَقَالَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ{{ع}}: أَنَا لَهُ يَا رَسُولَ اللَّهِ، وَ أَتَى فَاطِمَةَ{{س}} فَقَالَ: مَا عِنْدَكَ، يَا ابْنَةَ رَسُولِ اللَّهِ فَقَالَتْ: مَا عِنْدَنَا إِلَّا قُوتُ الصِّبْيَةِ لَكِنَّا نُؤْثِرُ ضَيْفَنَا. فَقَالَ عَلِيٌّ{{ع}}: يَا ابْنَةَ مُحَمَّدٍ، نَوِّمِي الصِّبْيَةَ، وَ أَطْفِئِي الْمِصْبَاحَ، فَلَمَّا أَصْبَحَ عَلِيٌّ{{ع}} غَدَا عَلَى رَسُولِ اللَّهِ{{صل}} فَأَخْبَرَهُ الْخَبَرَ، فَلَمْ يَبْرَحْ حَتَّى أَنْزَلَ اللَّهُ (عَزَّ وَ جَلَّ): {{متن قرآن|وَيُؤْثِرُونَ عَلَى أَنْفُسِهِمْ وَلَوْ كَانَ بِهِمْ خَصَاصَةٌ وَمَنْ يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ}}}}؛ (شیخ طوسی، الامالی، ص۱۸۵؛ مجلسی، بحارالانوار، ج۴۱، ص۲۸؛ حر عاملی، وسائل الشیعه، ج۹، ص۴۶۲).</ref>:
بنابراین رو به [[اصحاب]] نمود و فرمود: چه کسی این مرد را امشب میهمان می‌کند؟ در این هنگام [[امیرمؤمنان]] که همواره از [[سبقت]] گیرندگان در [[امور خیر]] بود، برای پذیرایی از آن فرد اعلام [[آمادگی]] کرد و به همراه او به خانه آمد و از [[فاطمه]] پرسید: چیزی برای پذیرایی از میهمان داریم؟ فاطمه پاسخ داد: جز غذای بچه‌ها چیزی نداریم؛ اما میهمان را بر خود مقدم می‌داریم. از این رو به توصیه [[امیرالمؤمنین]]، [[صدیقه]] [[طاهره]] [[کودکان]] را خواباند و چراغ را خاموش کرد و غذا را به میهمان دادند. صبح‌گاه که علی به محضر [[پیامبر اکرم]]{{صل}} رسید و آن حضرت را از جریان با خبر ساخت، در همان مجلس، [[جبرئیل]] این [[آیه]] را نازل کرد<ref>{{متن حدیث|عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ، قَالَ: جَاءَ رَجُلٌ إِلَى النَّبِيِّ{{صل}} فَشَكَا إِلَيْهِ الْجُوعَ، فَبَعَثَ رَسُولُ اللَّهِ{{صل}} إِلَى بُيُوتِ أَزْوَاجِهِ فَقُلْنَ: مَا عِنْدَنَا إِلَّا الْمَاءُ. فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ{{صل}}: مَنْ لِهَذَا الرَّجُلِ اللَّيْلَةَ فَقَالَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ{{ع}}: أَنَا لَهُ يَا رَسُولَ اللَّهِ، وَ أَتَى فَاطِمَةَ{{س}} فَقَالَ: مَا عِنْدَكَ، يَا ابْنَةَ رَسُولِ اللَّهِ فَقَالَتْ: مَا عِنْدَنَا إِلَّا قُوتُ الصِّبْيَةِ لَكِنَّا نُؤْثِرُ ضَيْفَنَا. فَقَالَ عَلِيٌّ{{ع}}: يَا ابْنَةَ مُحَمَّدٍ، نَوِّمِي الصِّبْيَةَ، وَ أَطْفِئِي الْمِصْبَاحَ، فَلَمَّا أَصْبَحَ عَلِيٌّ{{ع}} غَدَا عَلَى رَسُولِ اللَّهِ{{صل}} فَأَخْبَرَهُ الْخَبَرَ، فَلَمْ يَبْرَحْ حَتَّى أَنْزَلَ اللَّهُ (عَزَّ وَ جَلَّ): {{متن قرآن|وَيُؤْثِرُونَ عَلَى أَنْفُسِهِمْ وَلَوْ كَانَ بِهِمْ خَصَاصَةٌ وَمَنْ يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ}}}}؛ (شیخ طوسی، الامالی، ص۱۸۵؛ مجلسی، بحارالانوار، ج۴۱، ص۲۸؛ حر عاملی، وسائل الشیعه، ج۹، ص۴۶۲).</ref>:
{{متن قرآن|وَيُؤْثِرُونَ عَلَى أَنْفُسِهِمْ وَلَوْ كَانَ بِهِمْ خَصَاصَةٌ وَمَنْ يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ}}<ref>«و (نیز برای) کسانی است که پیش از (آمدن) مهاجران، در خانه (های مدینه) و (پایگاه) ایمان، جای داشته‌اند؛ کسانی را که به سوی آنان هجرت کرده‌اند، دوست می‌دارند و در دل به آنچه به مهاجران داده‌اند، چشمداشتی ندارند و (آنان را) بر خویش برمی‌گزینند هر چند خود نیازمند باشند. و کسانی که از آزمندی جان خویش در امانند، رستگارند» سوره حشر، آیه ۹.</ref>.<ref>[[محمد رضا جباری|جباری، محمد رضا]]، [[سیره اخلاقی و سبک زندگی حضرت زهرا (کتاب)|سیره اخلاقی و سبک زندگی حضرت زهرا]]، ص ۱۳۸.</ref>
{{متن قرآن|وَيُؤْثِرُونَ عَلَى أَنْفُسِهِمْ وَلَوْ كَانَ بِهِمْ خَصَاصَةٌ وَمَنْ يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ}}<ref>«و (نیز برای) کسانی است که پیش از (آمدن) مهاجران، در خانه (های مدینه) و (پایگاه) ایمان، جای داشته‌اند؛ کسانی را که به سوی آنان هجرت کرده‌اند، دوست می‌دارند و در دل به آنچه به مهاجران داده‌اند، چشمداشتی ندارند و (آنان را) بر خویش برمی‌گزینند هر چند خود نیازمند باشند. و کسانی که از آزمندی جان خویش در امانند، رستگارند» سوره حشر، آیه ۹.</ref>.<ref>[[محمد رضا جباری|جباری، محمد رضا]]، [[سیره اخلاقی و سبک زندگی حضرت زهرا (کتاب)|سیره اخلاقی و سبک زندگی حضرت زهرا]]، ص ۱۳۸.</ref>
== جستارهای وابسته ==


== منابع ==
== منابع ==