اعتزال در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

اعتزال در فقه سیاسی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۳ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۴۰

۲ بایت اضافه‌شده ، ‏۳ ژوئن ۲۰۲۲

جز

ربات: جایگزینی خودکار متن (-*[ +* [)

دیداریویکی‌متن

HeydariBot

۱۱۸٬۲۸۱

ویرایش

@@ خط ۸: / خط ۸: @@
 ==مقدمه==
-*[[اعتزال]]: کناره‌ گرفتن از امر جاری<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۸، ص۱۱۸.</ref> که به اقتضای موارد و موضوعات در معانی مختلفی استعمال شده است. در [[جنگ]] به معنای [[سلاح]] بر زمین‌ نهادن و از [[جنگ]] کناره‌ گرفتن<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۴، ص۳۰۷.</ref>.
+* [[اعتزال]]: کناره‌ گرفتن از امر جاری<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۸، ص۱۱۸.</ref> که به اقتضای موارد و موضوعات در معانی مختلفی استعمال شده است. در [[جنگ]] به معنای [[سلاح]] بر زمین‌ نهادن و از [[جنگ]] کناره‌ گرفتن<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۴، ص۳۰۷.</ref>.
 *{{متن قرآن|فَإِنْ لَمْ يَعْتَزِلُوكُمْ وَيُلْقُوا إِلَيْكُمُ السَّلَمَ وَيَكُفُّوا أَيْدِيَهُمْ فَخُذُوهُمْ}}<ref>«پس، اگر از شما کناره نجستند و به سازش با شما رو نیاوردند و دست (از شما) باز نداشتند هر جا بر آنان دست یافتید بکشید» سوره نساء، آیه ۹۱.</ref>.
-*[[آیه شریفه]] {{متن قرآن|فَإِنِ اعْتَزَلُوكُمْ فَلَمْ يُقَاتِلُوكُمْ وَأَلْقَوْا إِلَيْكُمُ السَّلَمَ فَمَا جَعَلَ اللَّهُ لَكُمْ عَلَيْهِمْ سَبِيلًا}}<ref>«اگر اینان از شما کناره‌جویی کردند و با شما نبرد نکردند و از در سازش درآمدند، خداوند برای شما (در تجاوز) بر آنان راهی ننهاده است» سوره نساء، آیه ۹۰.</ref> به یک اصل مهم در جریان [[جنگ]] با [[مشرکان]] و [[کفار]] اشاره دارد که اگر گروهی از آنان از [[جنگ]] کناره گرفتند و تقاضای [[مسالمت]] کردند، [[جنگ]] علیه آنان جایز نیست. این [[حکم]] تأکیدی است بر [[تمایل]] [[اسلام]] بر [[صلح]]، [[امنیت]] و رعایت [[پیمان]]؛ همچنان که در [[آیه شریفه]] {{متن قرآن|وَإِنْ جَنَحُوا لِلسَّلْمِ فَاجْنَحْ لَهَا وَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ}}<ref>«و اگر به سازش گرایند، تو نیز بدان گرای و بر خداوند توکّل کن» سوره انفال، آیه ۶۱.</ref>. اصالت بر [[صلح]] و [[مسالمت]] است، اگر پیشنهاد از جانب [[مشرکان]] و [[دشمنان اسلام]] باشد<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۱۱۰.</ref>.
+* [[آیه شریفه]] {{متن قرآن|فَإِنِ اعْتَزَلُوكُمْ فَلَمْ يُقَاتِلُوكُمْ وَأَلْقَوْا إِلَيْكُمُ السَّلَمَ فَمَا جَعَلَ اللَّهُ لَكُمْ عَلَيْهِمْ سَبِيلًا}}<ref>«اگر اینان از شما کناره‌جویی کردند و با شما نبرد نکردند و از در سازش درآمدند، خداوند برای شما (در تجاوز) بر آنان راهی ننهاده است» سوره نساء، آیه ۹۰.</ref> به یک اصل مهم در جریان [[جنگ]] با [[مشرکان]] و [[کفار]] اشاره دارد که اگر گروهی از آنان از [[جنگ]] کناره گرفتند و تقاضای [[مسالمت]] کردند، [[جنگ]] علیه آنان جایز نیست. این [[حکم]] تأکیدی است بر [[تمایل]] [[اسلام]] بر [[صلح]]، [[امنیت]] و رعایت [[پیمان]]؛ همچنان که در [[آیه شریفه]] {{متن قرآن|وَإِنْ جَنَحُوا لِلسَّلْمِ فَاجْنَحْ لَهَا وَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ}}<ref>«و اگر به سازش گرایند، تو نیز بدان گرای و بر خداوند توکّل کن» سوره انفال، آیه ۶۱.</ref>. اصالت بر [[صلح]] و [[مسالمت]] است، اگر پیشنهاد از جانب [[مشرکان]] و [[دشمنان اسلام]] باشد<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۱۱۰.</ref>.
 ==اعتزال در  واژه‌نامه فقه سیاسی==