جریر بن اوس طائی: تفاوت میان نسخه‌ها

روزی [[معاویه]] به جریر گفت: «[[سید]]» نزد شما کیست؟ پاسخ داد: کسی که به نیازمند ما کمک کند و از [[جاهل]] ما [[چشم پوشی]] کند و از لغزش‌های ما بگذرد. معاویه او را [[تحسین]] کرد<ref>ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۵۸۱؛ ابن عبدالبر، الاستیعاب ج۱، ص۳۱۱.</ref>. [[صحابی]] دیگری به همین نام وجود دارد که لقبش اسلمی است و [[روایت]] [[حرمت]] گوشت خرگوش به دلیل حیض شدنش، از طریق وی نقل شده است<ref>ابن حزم، المحلی، ج۷، ص۴۳۳.</ref> که با توجه به<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری ج۴، ص۱۸۵؛ ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۵۳۴.</ref>. او خیلی زود [[مسلمان]] شد و در [[غزوه أحد]] شرکت کرد<ref>ابن عبدالبر، الاستیعاب ج۱، ص۳۳۸.</ref>. [[اسامه]] از پدرش زید نقل کرده است که [[جعال بن سراقه]] در حالی که سخت [[غمگین]] بود و به [[سختی]] نفس می‌کشید، همراه [[رسول خدا]]{{صل}} عازم [[احد]] شد و در ابتدای حرکت، آهی کشید و به آن حضرت عرض کرد: یا [[رسول الله]]، به من گفته‌اند فردا شما (پیامبر) کشته می‌شوی! رسول خدا{{صل}} با [[محبت]] دست به سینه او گذاشت و فرمود: « آیا چنین نیست که همه [[روزگار]] را فردا تشکیل می‌دهد»<ref>واقدی، المغازی، ج۱، ص۲۱۴؛ ابن سعد، الطبقات الکبری ج۴، ص۱۸۵.</ref>. گفته شده وی و [[ابو بردة بن نیار]]، آخرین نفری بودند که در احد پس از کشته شدن [[مسلمانان]] از [[کوه]] برگشتند و به مسلمانان پیوستند. واقدی به سند خود از [[عمر بن حکم]] می‌گوید: [[ابلیس]] در [[جنگ احد]] به شکل جعال بن سراقه درآمد و سه مرتبه فریاد کشید: [[محمد]] کشته شد، و [[مردم]] از هر سوی گریختند. [[عمر بن خطاب]] می‌گوید: به دلیل شنیدن این صدای مانند ماده بز کوهی به کوه گریختم<ref>واقدی، المغازی، ج۱، ص۳۲۱؛ ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱۴، ص۲۴۱.</ref>. اینکه ابلیس به شکل جعال درآمد، برای او [[گرفتاری]] درست شد و مسلمانان درصدد برآمدند او را بکشند. [[خوات بن جبیر]] و [[ابوبردة بن نیار]] [[گواهی]] دادند جعال در کنار آنان بر [[ضد]] [[مشرکان]] می‌جنگید و فریاد زننده غیر جعال بوده است<ref>واقدی، المغازی، ج۱، ص۲۳۲.</ref>.

رسول خدا{{صل}} پس از [[پیروزی]] در جِعِرَّانِه، از [[غنایم]] [[حنین]] به کسانی که می‌خواست [[دل]] آنان را به دست آورد، فراوان عطا کرد. [[سعد بن ابی وقاص]] وقتی عطایای آن حضرت را به دیگران دید، گفت: ای رسول خدا{{صل}}! به [[عیینة بن حصین]] و [[أقرع بن حابس]] و عده‌ای دیگر صد شتر صد شتر بخشیدی، ولی [[جعیل بن سراقه]] را به حال خود رها کردی. حضرت فرمود: «[[سوگند]] به کسی که [[جان]] من در دست اوست، جعیل بن سراقه بسیار بهتر از جهانی آکنده از مانند عینه و [[اقرع]] است. من برای به دست آوردن دل آنان و [[مسلمان]] شدنشان به ایشان بخشیدم و جعیل را به اسلامش واگذاشتم»<ref>ابن هشام، السیرة النبویه، ج۴، ص۱۳۹؛ قاضی نعمان، نعمان بن محمد، شرح الأخبار، ج۱، ص۳۱۷؛ ابویعلی موصلی، احمد بن علی، مسند، ج۲، ص۷۰.</ref>. در [[روایت]] [[ابوسالم جیشانی]] آمده است: رسول خدا از [[ابوذر]] پرسید: جعبل را چگونه بافتی؟ ابوذر گفت: [[فقیری]] مانند دیگر [[فقیران]]. سپس پرسید: فلانی را چگونه بافتی؟ ابوذر گفت: مهتر [[پیشوایان]]. حضرت فرمود: «جعیل بهتر از جهانی آکنده از آن آدم‌هاست». [[ابن حجر]]<ref>ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۵۹۶.</ref>، سند این روایت را صحیح دانسته است. وی پس از [[رحلت رسول خدا]]{{صل}} زنده بوده و گزارش شرکت جعال ([[جمیل]]) در [[جنگ تبوک]] نیز آمده است<ref>ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۵۸۸.</ref>.<ref>[[رمضان محمدی|محمدی، رمضان]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|مقاله «جریر بن اوس طائی»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۲، ص ۳۸۴-۳۸۵.</ref>