آیه استقامت: تفاوت میان نسخه‌ها

۶٬۱۲۵ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۲ ژوئن ۲۰۲۲
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
خط ۸: خط ۸:


متن آیه: {{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلَائِكَةُ أَلَّا تَخَافُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِي كُنْتُمْ تُوعَدُونَ}}<ref>«فرشتگان بر آنان که گفتند: پروردگار ما خداوند است سپس پایداری کردند، فرود می‌آیند که نهراسید و اندوهناک نباشید و شما را به بهشتی که وعده می‌دادند مژده باد!» سوره فصلت، آیه ۳۰.</ref>
متن آیه: {{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلَائِكَةُ أَلَّا تَخَافُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِي كُنْتُمْ تُوعَدُونَ}}<ref>«فرشتگان بر آنان که گفتند: پروردگار ما خداوند است سپس پایداری کردند، فرود می‌آیند که نهراسید و اندوهناک نباشید و شما را به بهشتی که وعده می‌دادند مژده باد!» سوره فصلت، آیه ۳۰.</ref>
==مقدمه==
{{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلَائِكَةُ أَلَّا تَخَافُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِي كُنْتُمْ تُوعَدُونَ}}<ref>«فرشتگان بر آنان که گفتند: پروردگار ما خداوند است سپس پایداری کردند، فرود می‌آیند که نهراسید و اندوهناک نباشید و شما را به بهشتی که وعده می‌دادند مژده باد!» سوره فصلت، آیه ۳۰.</ref>.
[[خوف]] و [[حزن]] دو [[نگرانی]] است که در [[حیات دنیوی]] همیشه همراه [[انسان]] است؛ زیرا انسان تا لحظه [[مرگ]]، پیوسته در معرض اغواهای [[شیطان]] و در حزن دور افتادن از [[سعادت ابدی]] و خوف از [[خشم الهی]] و [[جهنم]] قرار دارد. [[خداوند]] در این [[آیه]] به [[مؤمنین]] [[وعده]] می‌دهد که اگر بر [[ایمان]] خود [[استقامت]] داشته باشند، خوف و حزنی بر آنان نیست. ایمان به [[ربوبیت]] [[پروردگار]] هنگامی محقق می‌شود که [[مؤمن]] در عمل و نظر، استقامت بر [[ولایت]] و [[ربوبیت الهی]] داشته باشد.
[[مسلمانان]] معاصر با [[نبی مکرم اسلام]]{{صل}}، می‌توانستند با [[اسوه]] قرار دادن حضرتش به چنین مقامی نائل شوند. ولی با [[رحلت]] آن [[حضرت]]، اگر [[جانشینی]] برای ایشان در میان [[مردم]] نباشد که ولایتش نازل‌منزله [[ولایت پیامبر]]{{صل}} محسوب شود، راه [[نجات]] مردم از حزن و خوف مسدود می‌گردد. در حالی که خداوند در این آیه و [[آیات]] دیگر، به مؤمنین وعده دائمی می‌دهد که اگر استقامت در ایمان داشته باشند، [[آرامش]] کامل و همیشگی روزی‌شان خواهد شد. بدین ترتیب چنین [[رهبری]] می‌باید مثل [[پیامبر]]{{صل}} [[معصوم]] از همه [[لغزش‌ها]] و اسوه خلایق بوده و همیشه در میان مردم حضور داشته باشد. از همین روست که در کلمات [[اولیای الهی]]{{عم}}، از استقامت در ایمان، تعبیر به ولایت شده است.
این [[برهان]] بر اساس دو معنای از [[استقامت در دین]] بعد از ایمان اولیه به [[رسول خدا]]{{صل}} شکل گرفت؛ به این ترتیب که بعد از [[رحلت رسول خدا]]{{صل}}، اگر مسلمانان بخواهند خوف [[انحراف]] از [[دین]] و حزن وقوع در خشم الهی را نداشته باشند و در نتیجه، در مسیر ایمان [[ثابت‌قدم]] بمانند، باید فردی که در [[علم]] و [[عصمت]] نازل‌منزله [[رسول خدا]]{{صل}} در [[جامعه]] است را بشناسند و با [[تولی]] به [[ولایت]] او، راه [[خوف]] و [[حزن]] را بر خود ببندند.
شکل منطقی [[برهان]] بنا بر معنای اول [[استقامت]] به این ترتیب است:
اولاً، برای استقرار در [[ایمان به رسول]] [[خدا]]{{صل}} و [[منحرف]] نشدن از [[آیین اسلام]]، باید استقامت بر [[دین]] داشت؛ ثانیاً، [[استقامت در دین]]، با [[اقرار]] به ولایت و [[هدایت]] کسانی است که در علم و عصمت نازل‌منزله رسول خدا{{صل}} باشند.
نتیجه آنکه: برای استقرار بر [[ایمان]] و عدم [[انحراف]] از [[اسلام]]، باید بعد از [[رحلت رسول خدا]]{{صل}} [[تولّی]] به ولایت کسانی داشت که در علم و عصمت نازل‌منزله رسول خدا{{صل}} هستند.
بنابر [[ادله نقلی]]، مصداق چنین ذوات مقدسی انحصاراً [[امامان معصوم]]{{عم}} بعد از رسول خدا{{صل}} هستند.
شکل منطقی برهان بنابر معنای دوم استقامت به این ترتیب است:
بنابر آنکه استقامت به معنای [[سیر]] در مراتب اسلام و ایمان باشد، برای سیر در [[مراتب ایمان]]، بعد از [[رحلت]] حضرتش{{صل}} باید شاگردی کسانی را نمود که در علم و عصمت مانند رسول خدا{{صل}} باشند. چنین ذوات مقدسی منحصر در وجود [[مبارک]] [[امامان]]{{عم}} است.
شکل منطقی این بیان را می‌توان به صورت زیر ارائه نمود:
اولاً، برای سیر در مراتب ایمان و اسلام باید استقامت در دین داشت؛ ثانیاً، استقامت به این معنا با تولی به [[ولایت امام]] [[معصوم]] بعد از رحلت رسول خدا{{صل}} به دست می‌آید.
نتیجه آنکه: سیر در مراتب اسلام و ایمان بعد از رحلت رسول خدا{{صل}} با تولی به ولایت امامان معصوم{{عم}} حاصل می‌گردد.<ref>[[محمد تقی فیاض‌بخش|فیاض‌بخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۶ (کتاب)|ولایت و امامت از منظر عقل و نقل]]، ج۶ ص ۳۸۳ و ۴۰۱.</ref>


==شأن نزول==
==شأن نزول==
{{اصلی|شأن نزول آیه استقامت}}
{{اصلی|شأن نزول آیه استقامت}}


==پرسش‌های وابسته ==
==پرسش مستقیم==
{{پرسش‌های وابسته}}
[[آیه استقامت چگونه نصب الهی امام را اثبات می‌کند؟ (پرسش)]]
*[[آیه استقامت چگونه نصب الهی امام را اثبات می‌کند؟ (پرسش)]]
{{پایان مدخل وابسته}}
{{پایان پرسش‌های وابسته}}
 
== منابع ==
{{منابع}}
# [[پرونده:1379153.jpg|22px]] [[محمد تقی فیاض‌بخش|فیاض‌بخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۶ (کتاب)|'''ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۶''']]
{{پایان منابع}}


{{آیات امامت}}
{{آیات امامت}}
۷۳٬۲۸۴

ویرایش