عصمت موهوبی: تفاوت میان نسخه‌ها

# خداوند قبل از [[خلقت]]، [[علم ذاتی]] دارد که تعدادی از مخلوقاتش از علم و اراده‌ای که در حد دیگران به آنها می‌دهد، به اختیار خود در جهت [[رسیدن به کمال]] نهایی، در بالاترین حد ممکن از استعدادشان بهره‌برداری می‌کنند. به همین [[دلیل]] خدا ـ که علم به این [[توانایی]] و وظیفه‌شناسی معصومین دارد ـ برای [[تشویق]]، [[موهبت]] ویژه‌ای به آنها اعطا کرده است که در نتیجه از گناه، [[خطا]] و [[نسیان]]، مصون می‌شوند. این موهبت علاوه بر اینکه پاداشی برای معصومین است، وسیله‌ای برای [[هدایت]] سایر [[انسان‌ها]] به شمار می‌رود. این بخش از [[دعای ندبه]] نیز به همین مطلب اشاره دارد: {{متن حدیث|الَّذِینَ اسْتَخْلَصْتَهُمْ لِنَفْسِکَ وَ دِینِکَ... بَعْدَ أنْ شَرَطْتَ عَلَیْهِمُ الزُّهْدَ فِی دَرَجَاتِ هَذِهِ الدُّنْیَا الدَّنِیَّهِ وَ زُخْرُفِهَا وَزِبْرِجِهَا فَشَرَطُوا لَکَ ذَلِکَ وَ عَلِمْتَ مِنْهُمُ الْوَفَاءَ بِهِ}}<ref>مفاتیح الجنان.</ref>.<ref>ر.ک: شریفی، احمدحسین و یوسفیان، حسن، پژوهشی در عصمت معصومان، ص ۶۸ـ۶۶؛ مصنفات شیخ مفید، تصحیح الاعتقاد، ج ۵، ص ۱۲۹ـ۱۲۸.</ref>