برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
|
| خط ۱: |
خط ۱: |
| {{امامت}}
| | #تغییر_مسیر [[تعلیم]] |
| {{مدخل مرتبط
| |
| | موضوع مرتبط = معلم
| |
| | عنوان مدخل = معلم
| |
| | مداخل مرتبط = [[معلم در حدیث]] - [[معلم در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی]]
| |
| | پرسش مرتبط =
| |
| }}
| |
| | |
| ==اهمیت کار معلمی==
| |
| [[امام خمینی]] ضمن آنکه [[شغل]] معلمی را در راستای شغل [[انبیاء]] معرفی می‌کند از جهت دیگر نیز آن را به لحاظ جنبه تخریبی، خیلی حساس و خطرناک می‌داند؛ زیرا به [[اعتقاد]] ایشان، پروردن یک [[انسان]] [[فاسد]]، با [[خوی]] استکباری باعث به [[تباهی]] کشیدن یک [[کشور]] می‌شود<ref>صحیفه امام، ج۱۴، صص ۳۵ - ۳۶.</ref>. از این بابت، بر [[تربیت]] [[انسان‌های پاک]]، مستقل و خدمت‌گذار تأکید می‌ورزد<ref>صحیفه امام، ج۱۴، صص ۳۷ – ۳۹.</ref>.<ref>[[حسین صالحی مالستانی|صالحی مالستانی، حسین]]، [[نظام علمی اسلام - صالحی مالستانی (مقاله)| مقاله «نظام علمی اسلام»]]، [[منظومه فکری امام خمینی (کتاب)|منظومه فکری امام خمینی]]، ص ۵۰۲.</ref>
| |
| | |
| ==[[خداوند]]، [[معلم]] اول==
| |
| [[امام]] در ضمن آنکه معلمی را شغل انبیاء معرفی می‌نماید با توجه به آیۀ ۲۵۷ [[سورۀ بقره]] خارج نمودن از [[ظلمات]] به سوی [[نور]] را وظیفۀ معلم معرفی می‌نماید و [[معتقد]] است که [[خدا]] خود سِمت معلمی را به خود نسبت می‌دهد که [[خداوند متعال]]، ولی [[مؤمنین]] است و آنها را از تاریکی‌ها به سوی [[نور هدایت]] می‌نماید. ایشان، از این [[آیه]] نتیجه می‌گیرد که معلم اول [[خدای تعالی]] است که به وسیلۀ انبیاء و توسط [[وحی]] [[مردم]] را به [[نورانیت]]، کمال، [[عشق]] و [[محبت]] [[دعوت]] می‌کند و در مرتبۀ بعدی، انبیاء هستند که شغل معلمی و [[هدایت‌گری]] دارند انبیاء برای خارج کردن انسان از [[مقام]] حیوانیت به کمال [[انسانیت]] آمده‌اند و این [[مسئولیت]] بزرگ متوجه معلمین هم می‌باشد<ref>صحیفه امام، ج۹، صص ۲۹۱ - ۲۹۳؛ ج۱۳، صص ۵۰۳ – ۵۰۴.</ref>.<ref>[[حسین صالحی مالستانی|صالحی مالستانی، حسین]]، [[نظام علمی اسلام - صالحی مالستانی (مقاله)| مقاله «نظام علمی اسلام»]]، [[منظومه فکری امام خمینی (کتاب)|منظومه فکری امام خمینی]]، ص ۵۰۲.</ref>
| |
| | |
| ==شغل معلمی در راستای شغل [[پیامبران]]==
| |
| به اعتقاد امام خمینی، معلمی به لحاظ اینکه شغل [[انسان‌سازی]] است، همان شغل انبیاست؛ زیرا انبیاء و [[قرآن]] برای آدم‌سازی آمده‌اند. از نظر امام هر آنکه به انبیاء نزدیک‌تر است، به مقام آدمیت نیز نزدیک‌تر است و [[حضرت آدم]]{{ع}} با [[سرمشق]] [[تعلیم الهی]] آمد و خود معلم [[بشر]] بوده است. بنابراین، شغل معلمی در سلسله شغل اصلی انبیاء قرار دارد، شغلی که تا [[اولیاء]] و [[فلاسفه]] و فرهنگی‌ها و [[علماء]] امتداد دارد؛ بنابراین، هیچ شغلی به پایۀ شغل معلمی نمی‌رسد<ref>صحیفه امام، ج۷، ص۴۲۸.</ref>.
| |
| به [[باور]] امام، مسئولیت معلمین مسئولیت [[انبیای الهی]] است و [[فرهنگ]] سایۀ از [[نبوت]] و فرهنگی‌ها سایه‌ای از [[نبی]] هستند و سایه هر آنچه را دارد از صاحب سایه است<ref>صحیفه امام، ج۷، صص ۴۲۹ – ۴۳۰.</ref>.<ref>[[حسین صالحی مالستانی|صالحی مالستانی، حسین]]، [[نظام علمی اسلام - صالحی مالستانی (مقاله)| مقاله «نظام علمی اسلام»]]، [[منظومه فکری امام خمینی (کتاب)|منظومه فکری امام خمینی]]، ص ۵۰۲.</ref>
| |
| | |
| ==گستره قلمرو فضای [[تعلیم]]==
| |
| از نظر [[امام]] همه [[انبیاء]] و [[اولیاء]] [[معلم]] و تمام [[بشر]] دانشجو هستند و اصولاً در منظومه [[فکری]] امام، کل عالم [[انسانیت]] به طور یکپارچه به عنوان یک مدرسه بوده و یک [[نظام]] [[علمی]] بر آن [[حاکم]] است لذا در کل عالم، یک طبقه باید معلم و استاد و یک طبقه [[متعلم]] و دانشجو باشند و همه عالم، باید یک نظام علمی را شکل بدهد<ref>صحیفه امام، ج۱۳، ص۱۷۱ – ۱۷۲.</ref>. به [[اعتقاد]] امام، [[مادران]]، [[پدران]] و آموزگاران همه معلم هستند و زیردست‌های آنان متعلم می‌باشند<ref>صحیفه امام، ج۷، ص۱۶۲.</ref> و اصولاً در منظومه فکری امام جوهره عالم، بر یک نظام علمی [[منظم]] و هدفمند [[استوار]] است. از این رو، امام، دار وجود را، اصل [[حیات]] و [[حقیقت علم]] و [[شعور]] می‌داند، طوری که [[تسبیح]] موجودات نیز از سر شعور و [[اراده]] است و [[انسان]] محجوب‌تر از همه موجودات است چون مشغول به کثرات است<ref>امام خمینی، آداب الصلوة، ص۲۵۶.</ref>.<ref>[[حسین صالحی مالستانی|صالحی مالستانی، حسین]]، [[نظام علمی اسلام - صالحی مالستانی (مقاله)| مقاله «نظام علمی اسلام»]]، [[منظومه فکری امام خمینی (کتاب)|منظومه فکری امام خمینی]]، ص ۵۰۳.</ref>
| |
| | |
| ==[[ادب]] متعلم در برابر معلم در [[مکتب]] انبیاء==
| |
| امام معذرت‌طلبی‌های مکرر [[حضرت موسی]]{{ع}} از [[حضرت خضر]]{{ع}} را به بزرگی [[مقام علم]] و [[آداب]] [[سلوک]] متعلم با معلم می‌داند که به تعبیر امام، شاید ادب متعلم از آن قابل استفاده است<ref>امام خمینی، آداب الصلوة، ص۱۹۹.</ref>. ایشان در تقریرات [[فلسفه]] به نقل از [[شهید ثانی]]<ref>زین الدین بن علی عاملی، منیة المرید فی ادب المفید والمستفید، ص۱۱۵.</ref>، بیش از [[دوازده]] ادب از آداب متعلم در برابر معلم را از [[آیه]] ۶۶ [[سوره کهف]] که داستان حضرت خضر و حضرت موسی{{ع}} را بیان می‌کند، قابل [[استنباط]] می‌داند. اما در این باره مطالب [[ارزشمند]] ادب [[توحیدی]] را مطرح می‌نماید<ref>اردبیلی، تقریرات فلسفه امام خمینی، ج۲، ص۳۳۵؛ ج۳، ص۴۵۹.</ref>. از نظر امام [[علم]] توأم با عمل، [[قلب]] را مستعد [[تذکر]] [[مقام]] [[الوهیت]] و [[متواضع]] می‌کند<ref>امام خمینی، آداب الصلوة، ص۲۲۵.</ref>. [[علم]] صرف، حتی علم به [[مبدأ و معاد]] نیز مصونیت از [[شر]] [[شیطان]] و [[کفر]] و [[کبر]] نمی‌آورد<ref>امام خمینی، آداب الصلوة، ص۲۲۶.</ref>.<ref>[[حسین صالحی مالستانی|صالحی مالستانی، حسین]]، [[نظام علمی اسلام - صالحی مالستانی (مقاله)| مقاله «نظام علمی اسلام»]]، [[منظومه فکری امام خمینی (کتاب)|منظومه فکری امام خمینی]]، ص ۵۰۴.</ref>
| |
| | |
| ==معلمی [[انبیاء]] و [[سعادت]] همه جانبه [[انسان]]==
| |
| [[امام]] تعلیمات انبیاء را [[جامع‌ترین]] برنامه [[سعادت انسان]] می‌داند که تمامی زوایا و جنبه‌های [[زندگی]] انسان را در مسائل فردی و [[اجتماعی]] در بر می‌گیرد و از همه جهات، انسان را به سعادت [[هدایت]] می‌کند، جامع نگریی که در هیچ [[مکتب]] دیگر یافت نمی‌شود<ref>اردبیلی، تقریرات فلسفه امام خمینی، ج۳، ص۴۶۱ – ۴۶۲.</ref>.
| |
| امام مکرراً در دیدارهای‌شان با معلمان، [[مادران]] و آموزگاران، [[شغل]] معلمی را با شغل انبیاء مقایسه کرده است<ref>صحیفه امام، ج۷، ص۴۳۰؛ ج۸، ص۹۱؛ ج۱۰، صص ۴۱ – ۴۲.</ref>. امام [[مسئولیت]] [[معلم]] را نیز در راستای همان [[شرافت]] و [[عظمت]] شغل معلمی تعریف می‌نماید که مسئولیت بسیار سنگین [[انسان‌سازی]] با همه زوایای آن می‌باشد<ref>صحیفه امام، ج۸، ص۹۱ – ۹۲؛ ج۷، ص۴۴۲؛ ج۹، صص ۱۳۶ – ۱۳۷.</ref>.<ref>[[حسین صالحی مالستانی|صالحی مالستانی، حسین]]، [[نظام علمی اسلام - صالحی مالستانی (مقاله)| مقاله «نظام علمی اسلام»]]، [[منظومه فکری امام خمینی (کتاب)|منظومه فکری امام خمینی]]، ص ۵۰۴.</ref>
| |
| | |
| ==معلم [[کلیددار]] سعادت==
| |
| امام، معلم و دانشجو را کلیددار سعادت مملکت می‌داند؛ زیرا دانشجویان امروز معلمین فردا هستند و [[تربیت]] [[جوانان]] به دست معلمین رقم می‌خورد لذا نسبت به تربیت صحیح آنان مسئولیت بزرگ نیز دارند و مقدرات یک [[کشور]] به دست [[دانشمندان]] آن کشور است و [[فساد]] عالِم فساد عالَم را به دنبال دارد<ref>صحیفه امام، ج۷، ص۲۵۴ - ۲۵۶.</ref>. امام، علم را وسیلۀ [[شناخت]] و [[معرفت]] [[حق]] می‌داند که اگر خود، [[هدف]] شد و انسان را مشغول کرد از دام‌های [[ابلیس]] می‌گردد<ref>امام خمینی، آداب الصلوة، ص۲۳۱.</ref>؛ زیرا هر آنچه انسان را از [[جمال]] حق باز دارد، شیطان است<ref>امام خمینی، آداب الصلوة، ص۲۳۱.</ref>.<ref>[[حسین صالحی مالستانی|صالحی مالستانی، حسین]]، [[نظام علمی اسلام - صالحی مالستانی (مقاله)| مقاله «نظام علمی اسلام»]]، [[منظومه فکری امام خمینی (کتاب)|منظومه فکری امام خمینی]]، ص ۵۰۴.</ref>
| |
| | |
| == منابع ==
| |
| {{منابع}}
| |
| #[[پرونده:1100618.jpg|22px]] [[حسین صالحی مالستانی|صالحی مالستانی، حسین]]، [[نظام علمی اسلام - صالحی مالستانی (مقاله)| مقاله «نظام علمی اسلام»]]، [[منظومه فکری امام خمینی (کتاب)|'''منظومه فکری امام خمینی''']]
| |
| {{پایان منابع}}
| |
| | |
| == پانویس ==
| |
| {{پانویس}}
| |
| | |
| [[رده:معلم]]
| |
| [[رده:مدخل]]
| |
