سیمای پیامبر: تفاوت میان نسخه‌ها

{{نبوت}}

==مقدمه==

*هرچند در صورت کلی سخن از [[سیما]] اعم از [[سیمای ظاهری]] و [[باطنی]] و [[سیرت]] است، اما بیشتر توجه به [[سیما]] جنبه ظاهری را بیان می‌کند که صورت [[انسان]] و بازتابی است که از آن به مخاطبان به دست می‌دهد و انرژی که این دیدن [[معنوی]] به طرف مقابل خود ایجاد می‌کند، که در برخی از [[روایات]] از آن به عنوان [[یاد خدا]] می‌شود و این هم منظور این مدخل است. امری که تردیدناپذیر و مترتب بر واقعیت شخصیتی و [[رفتاری]] است که رابطه‌ای میان درون و برون [[انسان]] را نشان می‌دهد. به همین [[دلیل]] در [[قرآن کریم]] ۵ بار مسئله سیمای شخص در صورت مثبت و منفی آن مطرح شده است. {{متن قرآن|سِيمَاهُمْ فِي وُجُوهِهِمْ مِنْ أَثَرِ السُّجُودِ}}<ref>«محمد، پیامبر خداوند است و آنان که با وی‌اند، بر کافران سختگیر، میان خویش مهربانند؛ آنان را در حال رکوع و سجود می‌بینی که بخشش و خشنودی‌یی از خداوند را خواستارند؛ نشان (ایمان) آنان در چهره‌هایشان از اثر سجود، نمایان است، داستان آنان در تورات همین است و د» سوره فتح، آیه ۲۹.</ref>. البته لازم نیست که ادعا کند، بلکه [[شخصیت معنوی]] و شیوه [[سخن گفتن]] و برخورد گویای آن خواهد بود. همان که می‌گوید باید [[سیرت]] را درست کرد، باید صورت را هم درست کرد: {{متن قرآن|وَلَوْ نَشَاءُ لَأَرَيْنَاكَهُمْ فَلَعَرَفْتَهُمْ بِسِيمَاهُمْ وَلَتَعْرِفَنَّهُمْ فِي لَحْنِ الْقَوْلِ وَاللَّهُ يَعْلَمُ أَعْمَالَكُمْ}}<ref>«و اگر می‌خواستیم آنان را به تو نشان می‌دادیم آنگاه آنان را به چهره می‌شناختی و آنان را با آهنگ گفتار می‌شناسی و خداوند کردارهای شما را می‌داند» سوره محمد، آیه ۳۰.</ref>.و اگر بخواهیم، قطعاً آنان را به تو می‌نمایانیم، در نتیجه ایشان را به سیمای [[[حقیقی]]]‌شان می‌شناسی و از آهنگ سخن به [حال] آنان پی‌خواهی بُرد و خداست که کارهای شما را می‌داند. {{متن قرآن|يُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسِيمَاهُمْ فَيُؤْخَذُ بِالنَّوَاصِي وَالْأَقْدَامِ}}<ref>«گناهکاران از چهره‌هایشان شناخته می‌شوند، آنگاه موهای پیشانی و (نیز) پاها (ی آنها) را می‌گیرند» سوره الرحمن، آیه ۴۱.</ref>. {{متن قرآن|وَعَلَى الْأَعْرَافِ رِجَالٌ يَعْرِفُونَ كُلًّا بِسِيمَاهُمْ}}<ref>«و میان آن دو  پرده‌ای است و بر آن پشته‌ها  کسانی هستند که هر گروه (از آنان) را از چهره‌شان باز می‌شناسند و به بهشتیان که هنوز به آن (بهشت) در نیامده‌اند ولی (آن را) امید می‌برند ندا می‌دهند که: درود بر شما!» سوره اعراف، آیه ۴۶.</ref>. و بر [[اعراف]]، مردانی هستند که هر یک [از آن دو دسته] را از سیمایشان می‌شناسند. در جایی دیگر خطاب به [[پیامبر]] از احوال مردمی سخن گفته می‌شود که [[اهل اعراف]]، هستند، مردانی که آنان را از سیمایشان شناسایی می‌شوند، ندا می‌دهند [و] می‌گویند: «جمعیت شما و آن [همه] گردنکشی که می‌کردید، به حال شما سودی نداشت: {{متن قرآن|وَنَادَى أَصْحَابُ الْأَعْرَافِ رِجَالًا يَعْرِفُونَهُمْ بِسِيمَاهُمْ قَالُوا مَا أَغْنَى عَنْكُمْ جَمْعُكُمْ وَمَا كُنْتُمْ تَسْتَكْبِرُونَ}}<ref>«و اعرافیان به مردانی که آنان را به چهره می‌شناسند بانگ برمی‌دارند که: (مال) اندوختن شما و سرکشی کردنتان به کارتان نیامد» سوره اعراف، آیه ۴۸.</ref>. این مسئله حتی در باره انسان‌های عفیف اما [[فقیر]] که ظاهر خود را رعایت می‌کنند: {{متن قرآن|لِلْفُقَرَاءِ الَّذِينَ أُحْصِرُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ لَا يَسْتَطِيعُونَ ضَرْبًا فِي الْأَرْضِ يَحْسَبُهُمُ الْجَاهِلُ أَغْنِيَاءَ مِنَ التَّعَفُّفِ تَعْرِفُهُمْ بِسِيمَاهُمْ}}<ref>«(این بخشش‌ها) برای نیازمندانی است که در راه خداوند به تنگنا در افتاده‌اند (و برای کسب و کار) سفر نمی‌توانند کرد، نادان آنان را- از بس که خویشتندارند- توانگر می‌پندارد، ایشان را به چهره باز می‌شناسی، آنها از مردم با پافشاری چیزی نمی‌خواهند؛ و آنچه از دا» سوره بقره، آیه ۲۷۳.</ref>. با این مقدمه می‌توان مسئله سیمای [[پیامبر]] را که در آیاتی مطرح شده و یا در باره [[دشمنان]] [[پیامبر]] مطرح شده مشخص خواهد شد.