جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۲
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۲) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۲) |
||
خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
===آثار [[روحی]] - [[روانی]]=== | ===آثار [[روحی]] - [[روانی]]=== | ||
#توجه به [[خداوند]] و [[عوالم]] [[معنوی]] چونان که ظرفیت [[معرفتی]] انسان را افزایش میدهد، بر ظرفیت روانی و روحی او نیز میافزاید. بسیاری از کمظرفیتیها و بیصبریها ناشی از [[تنگنظری]] و دید محدود افراد است. چون افق [[فکری]] انسان به وسیله [[ایمان]] و عبادت بلند شود، توان [[تحمل]] و بردباریاش نیز افزایش مییابد. علی{{ع}} میفرماید: «[[یاد خدا]] [[شرح صدر]] میآورد»<ref>تصنیف غررالحکم، ص۱۸۹.</ref>. از این رو، [[قرآن]] [[مؤمنان]] را به مددجویی از [[نماز]] و [[روزه]] فرامیخواند: «از [[صبر]]<ref>برخی احادیث، واژه «صبر» را در آیه به روزه تفسیر کرده است.</ref> و نماز کمک بگیرید»<ref>{{متن قرآن|وَاسْتَعِينُوا بِالصَّبْرِ وَالصَّلَاةِ}} «از شکیبایی و نماز یاری بجویید و بیگمان این کار جز بر فروتنان دشوار است» سوره بقره، آیه ۴۵.</ref>. مولا میفرماید: «یاد خدا... [[آرامش]] [[دلها]] است». همچنین، [[احادیث]] سفارش میکنند که هنگام [[خشم]] به یاد خدا [[پناه]] بریم: «هرگاه به خشم درآمدی، بگو: {{متن حدیث|لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ}}، خشمت آرام میگیرد»<ref>مستدرک الوسائل، ج۱۲، ص۱۵.</ref>. | #توجه به [[خداوند]] و [[عوالم]] [[معنوی]] چونان که ظرفیت [[معرفتی]] انسان را افزایش میدهد، بر ظرفیت روانی و روحی او نیز میافزاید. بسیاری از کمظرفیتیها و بیصبریها ناشی از [[تنگنظری]] و دید محدود افراد است. چون افق [[فکری]] انسان به وسیله [[ایمان]] و عبادت بلند شود، توان [[تحمل]] و بردباریاش نیز افزایش مییابد. علی{{ع}} میفرماید: «[[یاد خدا]] [[شرح صدر]] میآورد»<ref>تصنیف غررالحکم، ص۱۸۹.</ref>. از این رو، [[قرآن]] [[مؤمنان]] را به مددجویی از [[نماز]] و [[روزه]] فرامیخواند: «از [[صبر]]<ref>برخی احادیث، واژه «صبر» را در آیه به روزه تفسیر کرده است.</ref> و نماز کمک بگیرید»<ref>{{متن قرآن|وَاسْتَعِينُوا بِالصَّبْرِ وَالصَّلَاةِ}} «از شکیبایی و نماز یاری بجویید و بیگمان این کار جز بر فروتنان دشوار است» سوره بقره، آیه ۴۵.</ref>. مولا میفرماید: «یاد خدا... [[آرامش]] [[دلها]] است». همچنین، [[احادیث]] سفارش میکنند که هنگام [[خشم]] به یاد خدا [[پناه]] بریم: «هرگاه به خشم درآمدی، بگو: {{متن حدیث|لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ}}، خشمت آرام میگیرد»<ref>مستدرک الوسائل، ج۱۲، ص۱۵.</ref>. | ||
#[[صفا]] و [[لطافت]] [[روح]] از دستاوردهای [[باطنی]] عبادت است. عبادت و [[عبودیت]] خداوند، که کانون [[جمال]] و زیباییها است، بر [[قلب]] انسان تأثیر میگذارد و شعاعی از [[رحمت]] و [[لطف]] و [[عطوفت]] [[الهی]] را نصیبش میکند. در [[نهجالبلاغه]] آمده است: «[[خداوند سبحان]] ذکر خود را مایه صفا و جلای قلبها کرده است»<ref>نهج البلاغه، حکمت ۳۴۲.</ref>. [[عارفان]] و [[عابدان]] [[راستین]] همواره از روحی لطیف و با صفا برخوردارند و شگفت آنکه این [[لطافت]] را با [[صلابت]] و [[استواری]] و [[سختی]] در راه [[حق همراه]] کردهاند. [[امیرمؤمنان]]{{ع}}، که خود نماد [[قاطعیت]] و [[سازش ناپذیری]] در راه [[حق]] است، از چنان [[روح]] لطیف و ظریفی برخوردار بود<ref>کشف الیقین، ص۱۷۶.</ref> که در برابر ناله [[یتیمی]] یا فغان مظلومی دگرگون و منقلب میشد و گاه [[اشک]] از دیدگان پاکش سرازیر میگردید.<ref>[[محمد حسین ساکت|ساکت، محمد حسین]]، [[کرامت انسان - ساکت (مقاله)| مقاله «کرامت انسان»]]، [[دانشنامه امام علی ج۴ (کتاب)|دانشنامه امام علی]]، ج۴، ص ۳۰۱.</ref> | # [[صفا]] و [[لطافت]] [[روح]] از دستاوردهای [[باطنی]] عبادت است. عبادت و [[عبودیت]] خداوند، که کانون [[جمال]] و زیباییها است، بر [[قلب]] انسان تأثیر میگذارد و شعاعی از [[رحمت]] و [[لطف]] و [[عطوفت]] [[الهی]] را نصیبش میکند. در [[نهجالبلاغه]] آمده است: «[[خداوند سبحان]] ذکر خود را مایه صفا و جلای قلبها کرده است»<ref>نهج البلاغه، حکمت ۳۴۲.</ref>. [[عارفان]] و [[عابدان]] [[راستین]] همواره از روحی لطیف و با صفا برخوردارند و شگفت آنکه این [[لطافت]] را با [[صلابت]] و [[استواری]] و [[سختی]] در راه [[حق همراه]] کردهاند. [[امیرمؤمنان]]{{ع}}، که خود نماد [[قاطعیت]] و [[سازش ناپذیری]] در راه [[حق]] است، از چنان [[روح]] لطیف و ظریفی برخوردار بود<ref>کشف الیقین، ص۱۷۶.</ref> که در برابر ناله [[یتیمی]] یا فغان مظلومی دگرگون و منقلب میشد و گاه [[اشک]] از دیدگان پاکش سرازیر میگردید.<ref>[[محمد حسین ساکت|ساکت، محمد حسین]]، [[کرامت انسان - ساکت (مقاله)| مقاله «کرامت انسان»]]، [[دانشنامه امام علی ج۴ (کتاب)|دانشنامه امام علی]]، ج۴، ص ۳۰۱.</ref> | ||
===آثار عملی و [[رفتاری]]=== | ===آثار عملی و [[رفتاری]]=== |