ابن شاهین: تفاوت میان نسخه‌ها

[[ابوحفص عمر بن احمد بن عثمان بن احمد بغدادی]] مشهور به [[ابن شاهین]] خاندانش اصالتاً [[اهل]] مرورود [[خراسان]] بودند که در [[بغداد]] ساکن شده بودند. ابوحفص در صفر سال ۲۹۷ هجری به [[دنیا]] آمد و در سال ۳۰۸ هجری، در حالی که یازده سال بیش نداشت، به فراگیری [[حدیث]] پرداخت و از کسانی چون: [[شعیب بن محمد زارع]]، [[ابوعبداللّه بن عفیر]]، [[محمد بن محمد باغندی]] و [[ابوالقاسم بغوی]] حدیث شنید و در همین سنین به [[نوشتن]] [[کتب حدیثی]] پرداخت.<ref>تاریخ بغداد، ج ۱۱، ص۲۶۵.</ref> ابن شاهین برای شنیدن حدیث، بیشتر به [[عراق]]، [[بصره]] و [[فارس]] [[مسافرت]] کرد و حتی در [[دوران پیری]] نیز برای شنیدن حدیث راهی [[دمشق]] شد و در آنجا از محضر [[علما]] و [[محدثان]] بهره‌مند شد. [[علمای رجال]] [[سنی]] او را مصنفی پرکار و محدثی [[ثقه]] دانسته‌اند. کسانی چون [[ابوبکر محمد بن اسماعیل ورّاق،]] [[هلال حفّار]]، [[ابوالقاسم تنوخی]] و [[ابوبکر برقانی]] از او [[روایت]] کرده‌اند. ابوحفص در [[علم حدیث]] استاد بود؛ ولی محدثی بود که از [[فقه]] بهره‌ای نداشت و زمانی که از [[مذهب]] [[فقهی]] وی پرسیده می‌‌شد، می‌‌گفت: من [[محمدی]] مذهب هستم. وی سرانجام در [[ذی حجه]] سال ۳۸۵ هجری از دنیا رفت. <ref>تاریخ الاسلام، ج ۲۷، ص۱۰۵.</ref> وی آثار بسیاری را نگاشته؛ ولی آنچه از او در منابع ذکر شده، بدین شرح است: السنه (التبیان)، المسند، التفسیر، [[تاریخ اسماء الثقات ممن نقل عنهم العلم (کتاب)|تاریخ اسماء الثقات ممن نقل عنهم العلم]]، معجم الشیوخ، الافراد، کشف الممالک، ناسخ الحدیث و منسوخه، الترغیب فی فضائل الاعمال<ref>الاعلام، ج۵، ص۴۰.</ref> و الزهد<ref>معجم المؤلفین، ج ۷، ص۲۷۳.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۲، ص۳۱۸.</ref>