ابوقتاده عدوی: تفاوت میان نسخه‌ها

به هر حال گفته‌اند او [[جاهلیت]] و [[اسلام]] را [[درک]] کرده بود<ref>مغلطای، ج۱، ص۱۱۷.</ref>. [[ابن منده]] و برخی دیگر، او را از [[اصحاب]] دانسته‌اند<ref>مزی، ج۲۱، ص۴۶۲؛ ابن حجر، ج۱۲، ص۲۲۵.</ref>، اما بیشتر به عنوان [[تابعی]] از او یاد شده است<ref>مجلی، ص۵۰۷؛ دولابی، ج۲، ص۱۷۱؛ ابن حبان، ج۴، ص۸۵.</ref>. گفته‌اند وی [[عمر]] را درک کرد، در سال ۴۴ در [[فتح]] کابل شرکت جست و ابو رفاعه عدوی را از رفتن به همراه [[عبدالرحمان بن سمره]] بازداشت<ref>ابن سعد، ج۷، ص۴۹.</ref>. وی گفته بود دیدگاه‌های هیچ کس را به عمر، شبیه‌تر از [[حسن بصری]] ندیده است، و او را عالم‌تر از همه به [[حلال و حرام]] معرفی و توصیه کرده بود هر چه می‌توانند از [[علم]] او بهره گیرند<ref>ابن سعد، ج۷، ص۱۱۸؛ بخاری، ج۲، ص۲۹۰؛ ابن ابی حاتم، ج۳، ص۴۲.</ref>. با آنکه [[ابن سعد]]<ref>ابن سعد، ج۷، ص۹۳.</ref> [[احادیث]] او را اندک دانسته، ولی به گفته ابن معین<ref>ابن معین، ج۲، ص۱۵۹.</ref> هر چه از [[ابن سیرین]] و از بصریان نقل شده، از [[ابوقتاده]] عدوی است. البته در میان [[راویان]] ابوقتاده، به نام ابن سیرین اشاره نشده است<ref>ر.ک: مزی، ج۲۱، ص۴۶۲.</ref>؛ چنان که در میان کسانی که ابن سیرین از آنان [[روایت]] نقل کرده نیز به نام [[ابو قتاده]] عدوی اشاره نگردیده، بلکه به نام [[ابوقتاده انصاری]] معروف اشاره شده است<ref>مزی، ج۱۶، ص۳۴۵-۳۴۶.</ref>. برخی گفته‌اند او در کابل کشته شد<ref>خلیفة بن خیاط، التاریخ، ص۱۵۵.</ref>. وی از [[عمر بن خطاب]] و [[عمران بن حصین زاعی]] [[حدیث]] نقل کرده است، و [[اسیر بن جابر]] و [[حمید بن هلال]] از او حدیث [[روایت]] کرده‌اند<ref>مزی، ج۲۱، ص۲۶۲.</ref>.<ref>[[قاسم خانجانی|خانجانی، قاسم]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۱ (کتاب)|مقاله «ابوقتاده عدوی»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۱، ص:۴۷۲.</ref>