ابولبیبه اشهلی: تفاوت میان نسخه‌ها

نام او دانسته نیست. ابولبیبه از تیره [[عبدالأشهل]] از [[قبیله اوس]] بود<ref>ابن اثیر، ج۶، ص۲۶۲.</ref> و او را حجازی دانسته‌اند<ref>ابونعیم، ج۶، ص۳۰۰۴.</ref>. لبیبه نام [[مادر]] وی بود<ref>ابن ابی حاتم، ج۷، ص۳۱۹.</ref> و او به مادرش منسوب است. از وی احادیثی درباره قرار دادن درهمی به عنوان صداق [[نکاح]]<ref>ابن ابی شیبه، ج۸، ص۳۸۲؛ ابن عبدالبر، ج۴، ص۳۰۵.</ref>، [[گناه]] بازداشتن از نکاح<ref>ابونعیم، ج۶، ص۳۰۰۴؛ ابن حزم، ج۸، ص۲۸۴.</ref>، و اشاره [[حمزه]] به [[شیر خدا]] و [[رسول خدا]]{{صل}} که در [[آسمان]] هفتم نامشان نوشته شده<ref>محب الدین طبری، ص۱۷۳ و ۱۸۴؛ حاکم، ج۳، ص۱۹۹.</ref> نقل شده است. همچنین [[روایت]] [[هدیه]] شاة [[مسموم]] [[زن]] [[یهودی]] در [[روز]] [[خیبر]]<ref>بیهقی، ج۸، ص۲۶.</ref> و اینکه [[اهل قبور]] همدیگر را می‌شناسند<ref>ابن حجر، ج۷، ص۲۹۱.</ref>، از او نقل گردیده است. تنها فرزندش [[عبدالرحمان بن ابولبیبه اشهلی|عبدالرحمان]] [[احادیث]] او را روایت کرده و به دلیل طریق [[روایات]] از او، این روایات را [[تضعیف]] کرده‌اند<ref>ابن عبد البر، ج۶، ص۳۰۵؛ ابن اثیر، ج۶، ص۲۶۳.</ref>. نوه او [[یحیی]] و [[محمد]] از [[فرزندان]] [[عبدالرحمان]]، از محدثان‌اند<ref>احمد بن حنبل، ج۱، ص۱۷۲؛ عبدالله بن فداییه، ج۳، ص۹۱.</ref>. برخی به نقل از باوردی آورده‌اند که عبدالرحمان بن ابی لبیبه، [[صحابی]] بود<ref>ابن حجر، ج۷، ص۲۹۱.</ref>.<ref>[[حسین مرادی‌نسب|مرادی‌نسب، حسین]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۱ (کتاب)|مقاله «ابولبیبه اشهلی»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۱، ص:۴۹۰.</ref>