ارطاة بن سهیه مری: تفاوت میان نسخه‌ها

در زمان خلافت [[عبدالملک]]<ref>عبدالملک، ص۸۶-۶۷.</ref> روزی بر او وارد شد. عبدالملک از او پرسید: از شعرهای خود چه به یاد داری؟ گفت: ای [[امیر مؤمنان]]! من شراب نمی‌نوشم و کار طرب‌آور انجام نمی‌دهم و بر چیزی [[خشم]] نمی‌گیرم و غضبناک نمی‌گردم، حال آنکه شعر با یکی از این حالات پدید می‌آید، با این حال چنین می‌گویم. سپس اشعاری سرود که معنای آن چنین است: [[مردم]] را چنان می‌بینم که شب‌ها آنان را بسان خوردن [[خاک]]، آهن را به پوسیدن آهن در خاک. می‌خورد و فانی می‌گرداند. وقتی هنگام [[اجل]] و [[مرگ]] [[اولاد آدم]] فرا رسد، همه چیز را نابود می‌کند و چیزی از او فروگذار نیست، و من نیز می‌‌دانم که مرگ چندان خود را نشان می‌دهد تا اجل به من برسد و مرگ [[نذر]] خود را درباره ابوولید [[وفا]] کند<ref>ابن ابی الدنیا، ص۲۶۴؛ مفید، ص۱۴۲؛ ابن حجر، ج۱، ص۳۵۵.</ref>.

== منابع ==