جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۲
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\[\[(.*)\]\](.*)\"\'\'\'(.*)\'\'\'\"(.*)\<\/div\>\n\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\>\n\n' به '{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = $2 | عنوان مدخل = $4 | مداخل مرتبط = $6 | پرسش مرتبط = }} ') |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۲) |
||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
اروپاییان قصه اصحاب کهف را به طور خلاصه چنین نقل می‌کنند: در [[زمان]] دکیوس (۲۴۹ - ۲۵۱ م) که [[مسیحیان]] را سخت [[شکنجه]] می‌داد، هفت تن از [[جوانان]] اشراف به غار [[پناهنده]] شدند و دکیوس [[دستور]] داد بر دهانه غار دیواری بکشند تا ایشان از گرسنگی و [[تشنگی]] بمیرند، ولی هفت تن در غار به خواب گران فرورفتند و ۱۵۷ سال بعد بیدار شدند. | اروپاییان قصه اصحاب کهف را به طور خلاصه چنین نقل می‌کنند: در [[زمان]] دکیوس (۲۴۹ - ۲۵۱ م) که [[مسیحیان]] را سخت [[شکنجه]] می‌داد، هفت تن از [[جوانان]] اشراف به غار [[پناهنده]] شدند و دکیوس [[دستور]] داد بر دهانه غار دیواری بکشند تا ایشان از گرسنگی و [[تشنگی]] بمیرند، ولی هفت تن در غار به خواب گران فرورفتند و ۱۵۷ سال بعد بیدار شدند. | ||
اروپاییان اصحاب کهف را به نام هفت تن خفتگان [[افسوس]] (شهری معروف و محل [[مبارزه]] [[مسیحیت]] با هلینیسم) نامیده‌اند<ref>قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، جلد۶، صفحه ۱۵۴؛ خزائلی، محمد، اعلام القرآن، صفحه ۱۸؛ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، جلد۱۵، صفحه ۳۶۷؛ ابو زهره، محمد، معجزه بزرگ، پژوهشی در علوم قرآن، صفحه:۲۶۵-۲۷۱.</ref> | اروپاییان اصحاب کهف را به نام هفت تن خفتگان [[افسوس]] (شهری معروف و محل [[مبارزه]] [[مسیحیت]] با هلینیسم) نامیده‌اند<ref>قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، جلد۶، صفحه ۱۵۴؛ خزائلی، محمد، اعلام القرآن، صفحه ۱۸؛ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، جلد۱۵، صفحه ۳۶۷؛ ابو زهره، محمد، معجزه بزرگ، پژوهشی در علوم قرآن، صفحه:۲۶۵-۲۷۱.</ref><ref>[[فرهنگ‌نامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی]]، ج۱، ص ۳۸۲۶.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||