جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۲
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-*[ +* [)) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۲) |
||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
==اصهب و [[ابقع]] در روایات== | ==اصهب و [[ابقع]] در روایات== | ||
*برخی از روایاتی که در مورد اصهب و [[ابقع]] آمده، عبارتند از: | *برخی از روایاتی که در مورد اصهب و [[ابقع]] آمده، عبارتند از: | ||
#[[امام باقر]] {{ع}} فرمودند:<ref>مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۷۰؛ ج ۵۲، ص ۲۷۸؛ {{متن حدیث|إتّق شرّ الأصهب الأبرص!قَالَ وَ مَا اَلْأَصْهَبُ قَالَ اَلْأَبْقَعُ قُلْتُ وَ مَا اَلْأَبْقَعُ قَالَ اَلْأَبْرَصُ وَ اِتَّقِ اَلسُّفْيَانِيَّ وَ اِتَّقِ اَلشُّذَّاذَ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ.}}</ref> «از شر اصهب ابرص پرهیز کن. پرسیدند: اصهب کیست؟ فرمود: ابرص. پس فرمود: از شر سفیانى نیز پرهیز کن و از شرّ آن عدّه از [[آل محمد]] که شذوذ دارند برحذر باش.»<ref>ر.ک. [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۱۰۷؛ [[کامل سلیمان|سلیمان، کامل]]، [[روزگار رهایی (کتاب)|روزگار رهایی]]، ج۲، ص۹۹۲ ـ ۹۹۶</ref> در این [[حدیث]]، اصهب و [[ابقع]] یک نفر معرفى شده است. در این [[حدیث]] به [[شیعیان]] [[امر]] شده تحت تأثیر تبلیغات اصهب و [[ابقع]] و سفیانى و شواذّ [[آل محمد]] قرار نگیرند و به سودشان [[شمشیر]] نزنند.<ref>ر.ک. [[کامل سلیمان|سلیمان، کامل]]، [[روزگار رهایی (کتاب)|روزگار رهایی]]، ج ۲، ص ۹۹۳؛ [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۱۰۷</ref> منظور از شواذّ [[آل محمد]] افراد تکرو، کجرو، و فرصتطلبى هستند که از جهت نسبت به [[اهل بیت]] {{عم}} منسوبند ولى براى به دست آوردن [[حکومت]] به ادّعاهاى دروغین متوسّل می‌شوند تا بدین وسیله افراد مذهبى و با حرارت را به طرف خود جذب کنند.<ref>ر.ک. [[کامل سلیمان|سلیمان، کامل]]، [[روزگار رهایی (کتاب)|روزگار رهایی]]، ج۲، ص۹۹۲ـ۹۹۶</ref> | # [[امام باقر]] {{ع}} فرمودند:<ref>مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۷۰؛ ج ۵۲، ص ۲۷۸؛ {{متن حدیث|إتّق شرّ الأصهب الأبرص!قَالَ وَ مَا اَلْأَصْهَبُ قَالَ اَلْأَبْقَعُ قُلْتُ وَ مَا اَلْأَبْقَعُ قَالَ اَلْأَبْرَصُ وَ اِتَّقِ اَلسُّفْيَانِيَّ وَ اِتَّقِ اَلشُّذَّاذَ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ.}}</ref> «از شر اصهب ابرص پرهیز کن. پرسیدند: اصهب کیست؟ فرمود: ابرص. پس فرمود: از شر سفیانى نیز پرهیز کن و از شرّ آن عدّه از [[آل محمد]] که شذوذ دارند برحذر باش.»<ref>ر.ک. [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۱۰۷؛ [[کامل سلیمان|سلیمان، کامل]]، [[روزگار رهایی (کتاب)|روزگار رهایی]]، ج۲، ص۹۹۲ ـ ۹۹۶</ref> در این [[حدیث]]، اصهب و [[ابقع]] یک نفر معرفى شده است. در این [[حدیث]] به [[شیعیان]] [[امر]] شده تحت تأثیر تبلیغات اصهب و [[ابقع]] و سفیانى و شواذّ [[آل محمد]] قرار نگیرند و به سودشان [[شمشیر]] نزنند.<ref>ر.ک. [[کامل سلیمان|سلیمان، کامل]]، [[روزگار رهایی (کتاب)|روزگار رهایی]]، ج ۲، ص ۹۹۳؛ [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۱۰۷</ref> منظور از شواذّ [[آل محمد]] افراد تکرو، کجرو، و فرصتطلبى هستند که از جهت نسبت به [[اهل بیت]] {{عم}} منسوبند ولى براى به دست آوردن [[حکومت]] به ادّعاهاى دروغین متوسّل می‌شوند تا بدین وسیله افراد مذهبى و با حرارت را به طرف خود جذب کنند.<ref>ر.ک. [[کامل سلیمان|سلیمان، کامل]]، [[روزگار رهایی (کتاب)|روزگار رهایی]]، ج۲، ص۹۹۲ـ۹۹۶</ref> | ||
#همچنین حضرت فرمودند:<ref>نعمانى، محمد بن ابراهیم، الغيبة، ص۳۹۱، ب۱۴، ح۶۷؛ مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج۵۲، ص۲۳۷؛ بشارة الاسلام، ص۱۰۲؛ الامام المهدى، ص۲۲۴؛ «نخستین سرزمینى که در آن شورش و کشتار می‌شود سرزمین شام است که سه لشکر در آن با یک دیگر نبرد می‌کنند: اصهب؛ ابقع؛ سفیانى. این سه لشکر با یک دیگر می‌جنگند، پس سفیانى با ابقع درگیر می‌شود و او را با همه سپاهیانش می‌کشد، سپس اصهب را نیز از پاى درمی‌آورد.»</ref> {{متن حدیث|فَأَوَّلُ أَرْضٍ تَخْرَبُ اَلشَّامُ ثُمَّ يَخْتَلِفُونَ عَلَى ثَلاَثِ رَايَاتٍ رَايَةِ اَلْأَصْهَبِ وَ رَايَةِ اَلْأَشْهَبِ وَ رَايَةِ اَلسُّفْيَانِيِّ فَيَلْتَقِي اَلسُّفْيَانِيُّ بِالْأَبْقَعِ فَيَقْتَتِلُونَ وَ يَقْتُلُهُ اَلسُّفْيَانِيُّ وَ مَنْ مَعَهُ وَ يَقْتُلُ اَلْأَصْهَبَ}}<ref>«اولین سرزمینی که خراب خواهد شد شام است، اهل شام و دیگران به سه پرچم گرایش پیدا می‌کنند: پرچم اصهب، پرچم ابقع و پرچم سفیانی».</ref> و...<ref>ر.ک. [[کامل سلیمان|سلیمان، کامل]]، [[روزگار رهایی (کتاب)|روزگار رهایی]]، ج۲، ص۹۹۲ ـ ۹۹۶؛ [[نصرت‌الله آیتی|آیتی، نصرت‌الله]]، [[سفیانی از ظهور تا افول (کتاب)|سفیانی از ظهور تا افول]]، ص۲۳۴ ـ ۲۳۶</ref>. | #همچنین حضرت فرمودند:<ref>نعمانى، محمد بن ابراهیم، الغيبة، ص۳۹۱، ب۱۴، ح۶۷؛ مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج۵۲، ص۲۳۷؛ بشارة الاسلام، ص۱۰۲؛ الامام المهدى، ص۲۲۴؛ «نخستین سرزمینى که در آن شورش و کشتار می‌شود سرزمین شام است که سه لشکر در آن با یک دیگر نبرد می‌کنند: اصهب؛ ابقع؛ سفیانى. این سه لشکر با یک دیگر می‌جنگند، پس سفیانى با ابقع درگیر می‌شود و او را با همه سپاهیانش می‌کشد، سپس اصهب را نیز از پاى درمی‌آورد.»</ref> {{متن حدیث|فَأَوَّلُ أَرْضٍ تَخْرَبُ اَلشَّامُ ثُمَّ يَخْتَلِفُونَ عَلَى ثَلاَثِ رَايَاتٍ رَايَةِ اَلْأَصْهَبِ وَ رَايَةِ اَلْأَشْهَبِ وَ رَايَةِ اَلسُّفْيَانِيِّ فَيَلْتَقِي اَلسُّفْيَانِيُّ بِالْأَبْقَعِ فَيَقْتَتِلُونَ وَ يَقْتُلُهُ اَلسُّفْيَانِيُّ وَ مَنْ مَعَهُ وَ يَقْتُلُ اَلْأَصْهَبَ}}<ref>«اولین سرزمینی که خراب خواهد شد شام است، اهل شام و دیگران به سه پرچم گرایش پیدا می‌کنند: پرچم اصهب، پرچم ابقع و پرچم سفیانی».</ref> و...<ref>ر.ک. [[کامل سلیمان|سلیمان، کامل]]، [[روزگار رهایی (کتاب)|روزگار رهایی]]، ج۲، ص۹۹۲ ـ ۹۹۶؛ [[نصرت‌الله آیتی|آیتی، نصرت‌الله]]، [[سفیانی از ظهور تا افول (کتاب)|سفیانی از ظهور تا افول]]، ص۲۳۴ ـ ۲۳۶</ref>. | ||
*به جز این روايت که معتبر است و از درگيرى [[سفیانی]] با [[ابقع]] و اصهب گزارش می‌دهد، ساير روايات علاوه بر اينكه [[خبر]] واحدند، اسناد معتبرى نيز ندارند. بنابراين، به محتواى آنها نمی‌توان اطمينان كرد<ref>ر.ک. [[نصرت‌الله آیتی|آیتی، نصرت‌الله]]، [[سفیانی از ظهور تا افول (کتاب)|سفیانی از ظهور تا افول]]، ص۲۳۴ ـ ۲۳۶</ref>. | *به جز این روايت که معتبر است و از درگيرى [[سفیانی]] با [[ابقع]] و اصهب گزارش می‌دهد، ساير روايات علاوه بر اينكه [[خبر]] واحدند، اسناد معتبرى نيز ندارند. بنابراين، به محتواى آنها نمی‌توان اطمينان كرد<ref>ر.ک. [[نصرت‌الله آیتی|آیتی، نصرت‌الله]]، [[سفیانی از ظهور تا افول (کتاب)|سفیانی از ظهور تا افول]]، ص۲۳۴ ـ ۲۳۶</ref>. | ||