برج بن مسهر الطائی در نهج البلاغه: تفاوت میان نسخه‌ها

امام{{ع}} در پاسخ او فرمود: «خاموش باش! خدا [[رؤیت]] را سیاه کند ای آنکه دندان جلوتر افتاده، به خدا [[سوگند]] [[حق]] آشکار گردید و تو شخصی [[ناتوان]] بودی، صدایت در سینه [[حبس]] شده بود تا آنگاه که صدای [[باطل]] از حلقوم بیرون آمد، همچون شاخ بزی آشکار شدی!»<ref>{{متن حدیث|اُسْكُتْ قَبَحَكَ اَللَّهُ يَا أَثْرَمُ فَوَ اَللَّهِ لَقَدْ ظَهَرَ اَلْحَقُّ فَكُنْتَ فِيهِ ضَئِيلاً شَخْصُكَ خَفِيّاً صَوْتُكَ حَتَّى إِذَا نَعَرَ اَلْبَاطِلُ نَجَمْتَ نُجُومَ قَرْنِ اَلْمَاعِزِ}}؛ نهج البلاغه، کلام ۱۸۴.</ref>.<ref>[[داوود الهامی|الهامی، داوود]]، [[صحابه از دیدگاه نهج البلاغه (کتاب)|صحابه از دیدگاه نهج البلاغه]]، ص۱۸۹؛ [[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص ۱۶۵.</ref>

امام [[روز]] [[جنگ نهروان]] هنگامی که از کنار کشتگان خوارج می‌گذشت، فرمود: "[[بدا]] به حال شما! آن کس که شما را [[فریب]] داد به شما ضرر زد، به امام عرض شد ای [[امیرمؤمنان]] چه کسی آنها را فریب داد؟ فرمود: [[شیطان]] [[گمراه]] کرد نفس اماره آنها را به وسیله [[آرزوها]]، فریفت، راه [[گناه]] را بر آنها گشود، نوید [[پیروزی]] به آنها داد و آنها را به [[جهنم]] فرستاد"<ref>{{متن حدیث|بُؤْساً لَكُمْ لَقَدْ ضَرَّكُمْ مَنْ غَرَّكُمْ فَقِيلَ لَهُ مَنْ غَرَّهُمْ يَا أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ فَقَالَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ اَلشَّيْطَانُ اَلْمُضِلُّ وَ اَلْأَنْفُسُ اَلْأَمَّارَةُ بِالسُّوءِ غَرَّتْهُمْ بِالْأَمَانِيِّ وَ فَسَحَتْ لَهُمْ فِي اَلْمَعَاصِي وَ وَعَدَتْهُمُ اَلْإِظْهَارَ فَاقْتَحَمَتْ بِهِمُ اَلنَّارَ}}نهج البلاغه، کلمات قصار، به ترتیب فیض الاسلام (۳۱۵) به ترتیب صبحی صالح (۳۲۳).</ref>.<ref>[[داوود الهامی|الهامی، داوود]]، [[صحابه از دیدگاه نهج البلاغه (کتاب)|صحابه از دیدگاه نهج البلاغه]]، ص۱۸۹.</ref>

#[[پرونده:1379394.jpeg|22px]] [[داوود الهامی|الهامی، داوود]]، [[صحابه از دیدگاه نهج البلاغه (کتاب)|'''صحابه از دیدگاه نهج البلاغه''']]

#[[پرونده:13681048.jpg|22px]] [[سید جمال‌الدین دین‌پرور|دین‌پرور، سیدجمال‌الدین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|'''دانشنامه نهج البلاغه ج۱''']]