بهشت در معارف دعا و زیارات: تفاوت میان نسخه‌ها

در ۳۳۷ [[آیه قرآن]]، با الفاظ گوناگون، به [[جایگاه]] نیکوکاران در [[آخرت]]، اشاره شده است<ref>بهشت و دوزخ، ج۱، ص۲۳.</ref>.<ref>[[علی باقری‌فر|باقری‌فر، علی]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «آبرو»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۱۲۱.</ref>

در [[قرآن]]، خدای [[مهربان]]، [[بندگان]] خود را به سوی بهشت فرا خوانده است<ref>{{متن قرآن|...وَاللَّهُ يَدْعُو إِلَى الْجَنَّةِ وَالْمَغْفِرَةِ بِإِذْنِهِ وَيُبَيِّنُ آيَاتِهِ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ}} «...و خداوند به بهشت و آمرزش- به اذن خویش- فرا می‌خواند و آیات خود را برای مردم روشن می‌دارد باشد که آنان پند گیرند» سوره بقره، آیه ۲۲۱.</ref> و یکی از نیایش‌های [[حضرت ابراهیم]]{{ع}} از [[خداوند]] درخواست بهشت پرنعمت است؛ {{متن قرآن|وَاجْعَلْنِي مِنْ وَرَثَةِ جَنَّةِ النَّعِيمِ}}<ref>«و مرا از میراث بران بهشت پرنعمت بگمار» سوره شعراء، آیه ۸۵.</ref>. در جای جای [[صحیفه سجادیه]] نیز [[امام سجاد]]{{ع}} به بیان‌های گوناگون خواستار بهشت شده است: «خداوندا، ما را از بندگان درستکاری قرار ده که بهشت را به [[ارث]] می‌برند»<ref>نیایش چهل‌و‌چهار.</ref>، «سرای مرا در [[بهشت]] قرار ده»<ref>نیایش بیست‌ویکم.</ref>، «مرا از بهشت پرنعمتت، کامیاب گردان»<ref>نیایش چهل‌و‌هفتم.</ref>، «مرا در میانه بهشت جای ده»<ref>نیایش چهل‌و‌یکم.</ref>، «بار خدایا،... مرا در بهشتی که برای [[برگزیدگان]] خویش آراسته‌ای، در جوار [[اولیای پاک]] خود جای ده»<ref>نیایش چهل‌وهفتم.</ref>.<ref>[[علی باقری‌فر|باقری‌فر، علی]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «آبرو»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۱۲۱.</ref>

# [[مؤمنان]] [[درستکار]] مشمول [[صلوات خداوند]] می‌شوند که آن نیز به نوبه خود، مایه [[گشایش]] درهای بهشت به سوی [[آدمی]] است<ref>نیایش چهارم.</ref>.<ref>[[علی باقری‌فر|باقری‌فر، علی]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «آبرو»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۱۲۲.</ref>

بهشتی‌های تربیت‌شده، در مکتب [[صحیفه سجادیه]]، بهشت را تنها برای خود نمی‌خواهند! به بیان دقیق‌تر، بهشتی را می‌خواهند که [[پیامبر اکرم]]{{صل}} در بلندای آن جای داشته باشد: «خداوندا، پیامبر{{صل}} را به خاطر رنجی که در راه ([[دین]]) تو [[تحمل]] کرد، به بالاترین [[درجه]] از بهشت بالا بر»<ref>نیایش دوم.</ref>. [[امام سجاد]]{{ع}} [[تابعان]] پیامبر{{صل}} ([[تابعین]]) را نیز ۔ که به نوعی همه [[مسلمانان]] را در طول [[تاریخ]] شامل می‌شود- از یاد نبرده و برای آنها از [[خدا]] چنین می‌خواهد: «بار خدایا، بر [[تابعان]] و [[زنان]] و فرزندانشان و هر که از ایشان [[مطیع]] [[فرمان]] تو باشد، از امروز تا [[روز بازپسین]] [[درود]] بفرست؛ درودی که... باغ‌های [[بهشت]] به رویشان گشوده گردانی»<ref>نیایش چهارم.</ref>.<ref>بهشت و دوزخ از نگاه قرآن و حدیث، محمد محمدی ری‌شهری، جاول، سازمان چاپ و نشر مؤسسه علمی فرهنگی دارالحدیث، چاپ سوم، ۱۳۶۲ش؛ دائرة المعارف قرآن کریم، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، ج۶، چاپ اول، ۱۳۸۶ش؛ الصحیفة السجادیة الکاملة، مع الدلیل الموضوعی و المعجم اللغوی و الفهارس، علی انصاریان، سفارة الجمهوریة الاسلامیة الایرانیة بدمشق، ۱۴۱۹؛ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، چاپ ششم، ۱۳۸۵ش؛ فرهنگ فارسی، محمدمتین، انتشارات امیرکبیر، چاپ دهم، ۱۳۷۵ش؛ فرهنگ‌نامه موضوعی صحیفه سجادیه، سیداحمد سجادی، مرکز تحقیقات رایانه‌ای حوزه علمیه اصفهان، چاپ اول، ۱۳۸۵ش؛ لغت‌نامه، علی اکبر دهخدا و دیگران، مؤسسه لغت‌نامه دهخدا و دانشگاه تهران، چاپ اول، ۱۳۷۳ش؛ مباحث بنیادین، مهدی بازرگان، انتشارات قلم، چاپ اول، ۱۳۷۷ش؛ مجمع البیان فی تفسیر القرآن، فضل بن الحسن الطبرسی، بیروت، دارالمعرفة، افست، تهران، ناصرخسرو، ۱۴۰۶ق؛ المعجم المفهرس لالفاظ القرآن الکریم، محمد فؤاد عبدالباقی، مطبعة دار الکتب المصریة، ۱۳۶۴ق.</ref>.<ref>[[علی باقری‌فر|باقری‌فر، علی]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «آبرو»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۱۲۱.</ref>