گلوی بریده
مقدمه
پس از شهادت امام حسین(ع)، سر مطهرش را از پیکر جدا کردند. تیغ بر حلقومی نهادند که بوسه گاه رسول خدا(ص) بود. از این‌رو، لقب "ذبیح" بر آن حضرت داده‌اند و همچنین تعبیر "مجزور الرأس" از زبان زینب کبری نقل شده است. در برخی مقتل‌ها آمده است که حضرت زینب، هنگام وداع جسد برادرش، پیکر او را در آغوش گرفت، لب بر حلقوم بریدۀ سید الشهدا(ع) نهاد و بوسید و با آن بدن خونین وداع کرد[۱].[۲]
منابع
پانویس
- ↑ معالی السبطین، ج۲، ص۵۵.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص۴۱۵.