منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة - راوندی (کتاب)

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط HeydariBot (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۱:۱۹ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة
زبانعربی
نویسندهقطب‌الدین راوندی
موضوعنهج البلاغه، امامت و ولایت
مذهب[[شیعه]][[رده:کتاب شیعه]]
ناشر[[:رده:انتشارات انتشارات کتابخانه عمومی آیت‌الله‌ مرعشی نجفی|انتشارات انتشارات کتابخانه عمومی آیت‌الله‌ مرعشی نجفی]][[رده:انتشارات انتشارات کتابخانه عمومی آیت‌الله‌ مرعشی نجفی]]
محل نشرقم، ایران
شماره ملی‭م‌۶۵-۱۳۷۲

منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، مجموعه‌ای سه جلدی است به زبان عربی که به ترجمه، شرح و تفسیر نهج‌ البلاغه می‌پردازد. این مجموعه به قلم قطب‌الدین راوندی نوشته شده و توسط انتشارات کتابخانه عمومی آیت‌الله‌ مرعشی نجفی به چاپ رسیده است.

دربارهٔ کتاب

مباحث جلدهای کتاب

در این مورد اطلاعاتی در دست نیست.

دربارهٔ پدیدآورنده

علامه ابوالحسن سعید بن هبةالله راوندی مشهور به قطب‌الدین راوندی، از عالمان شیعی و فقهای نام‌دار قرن ششم هجری است. وی در راوند کاشان متولد شد و تحصیلات مقدماتی را نزد پدر خویش کسب کرد. سپس به قم مهاجرت کرد و از محضر اساتید زمان خویش، مانند ابوصمصام حسینی، سید مرتضی رازی، سید مجتبی رازی، عمادالدین طبری و... بهره جست. شاگردان وی نیز برخی از علمای نام‌دار و برجسته‌اند، افرادی چون ابن‌شهر آشوب مازندرانی، شیخ منتجب الدین رازی و... .

از میان آثار وی شرح نهج البلاغه با عنوان منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة با نگاهی ادبی بر نهج البلاغه تدوین شده است. راوندی را می‌توان در زمره نخستین کسانی دانست که نهج البلاغه را مورد تدقیق قرار داده و در واقع راه تفسیر و شرح نهج البلاغه را بر دیگران گشوده‌اند. شرح قطب الدین راوندی در عصر شارح، مورد توجه اصحاب علم و دانش بوده و شارحان متأخر نیز از ان بهره برده‌اند. این کتاب به تصحیح استاد عزیزالله عطاردی در دو مجلد به زیور طبع آراسته شد.

راوندی آثار دیگری نیز داشت که مورد توجه دانشمندان علوم دینی بوده است. از جمله: المعنی در شرح النهایة شیخ طوسی؛ الرایع در احکام؛ المستقصی در شرح الذریعة سیدمرتضی و... افزون بر این، اشعاری نغز در زبان عربی از وی باقی‌مانده است که نشان از تبحّر او در ادبیات عرب دارد.

راوندی در شوال سال ۵۷۳ هجری از دنیا رفت. آرامگاه او در صحن مطهر حضرت معصومه در شهر قم قرار دارد.

دریافت متن

پانویس