خاتمیت و مرجعیت علمی امامان معصوم (مقاله)

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط فرقانی (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۳۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۴۸ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

خاتمیت و مرجعیت علمی امامان معصوم(ع) و دیدگاه‌های آقای دکتر سروش
زبانفارسی
نویسندهجعفر سبحانی
موضوعمرجعیت علمی امام
مذهبشیعه
منتشر شده در
وابسته به
محل نشر
  • قم، ایران
  • قم، ایران
تاریخ نشر
  • پاییز ۱۳۸۴
  • پاییز ۱۳۸۴
شماره
  • ۵۵
  • ۳۷
شماره صفحات
  • از صفحه ۵۷ تا ۸۱ مجله
  • از صفحه ۵ تا ۲۶ مجله
ناشر الکترونیک

خاتمیت و مرجعیت علمی امامان معصوم(ع) و دیدگاه‌های آقای دکتر سروش عنوان مقاله‌ای است که با زبان فارسی به بررسی مرجعیت علمی امامان معصوم (ع) و پاسخ به نظرات عبدالکریم سروش در رابطه با خاتمیت می‌پردازد. این مقاله به قلم جعفر سبحانی نگاشته شده و آن را فصلنامه کلام اسلامی در ۲۵ صفحه (شماره ۵۵، پاییز ۱۳۸۴)[۱] و فصلنامه قبسات در ۲۲ صفحه (شماره ۳۷، پاییز ۱۳۸۴) به چاپ رسانده است.[۲]

چکیده مقاله

  • نویسنده در ابتدای چکیده مقاله می‌نویسد: «اخیرا بعضی افراد در باب سازگاری خاتمیت و مرجعیت‌ علمی‌ امامان‌ معصوم شـبهاتی را مـطرح نـموده‌اند. آنان برآنند که اعتقاد به علم لدنی و عصمت امامان و حجتیت سخنان آنان با خاتمیت پیـامبر گرامی اسلام و انقطاع وحی ناسازگاری دارد.‌ این مقال بر آن‌ است‌ تا پاسخ مـستدل به این شبهه و بـرخی از شـبهات دیگر بدهد».
  • وی درباره ترتیب مباحث می‌نویسد: «در ابتدا به سرچشمه علوم امامان معصوم اشاره می‌شود که عبارتند از: ۱. نقل از رسول خدا ۲.‌ نقل از کتاب علی ۳.استنباط از کتاب و سنت ۴. الهام‌های الهی. سپس مطرح شده است که قرآن و روایات بـر این نکته تأکید دارند که ممکن است افرادی از علم‌ لدنی‌ عصمت برخوردار باشند و سخنان آنان بر دیگران حجت داشته باشد ولی نبی نباشند بنابراین هیچ ناسازگاری بین خاتمیت و مرجعیت علمی وسیاسی ائمـه وجـود ندارد. همچنین در ادامه به‌ نقش‌ امامان در حفظ و پاسداری از شریعت اسلام اشاره شده. در پایان وظیفه و جایگاه عقل در فهم متون دینی پس از رحلت پیامبر مورد بررسی قرارگرفته است. در‌ ضمن‌ در این مقاله به تناقض‌گویی‌های جـناب آقـای دکتر سروش در این باب اشاره شده‌است».

فهرست مقاله

دربارهٔ پدیدآورنده

جعفر سبحانی

آیت‌الله جعفر سبحانی (متولد ۱۳۰۸ ش، تبریز)، از مراجع تقلید شیعیان و اساتید خارج حوزه علمیه قم می‌باشد. تحصیلات حوزوی خود را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: سید حسین طباطبایی بروجردی، سید محمد حجت کوه‌کمره‌ای، امام خمینی و علامه طباطبایی به اتمام رساند. مشارکت در تأسیس مجله مکتب اسلام، شرکت در تدوین قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، تأسیس مؤسسه تعلیماتی تحقیقاتی امام صادق (ع)، ایجاد رشته تحصیلی کلام اسلامی از جمله فعالیت‌های وی است. او علاوه بر انجام فعالیت‌های علمی و اجرایی به تألیف آثار فراوان با موضوعات تفسیر، حدیث، فقه، اصول، کلام، تاریخ، فلسفه، ملل و نحل، رجال، درایه، نقد وهابیت و زمینه‌های دیگر علوم اسلامی و انسانی اهتمام ورزیده است و تاکنون چندین جلد کتاب و مقاله به رشته تحریر درآورده است. «مفاهیم القرآن»، «آگاهی سوم یا علم غیب»، «خاتمیت از نظر قرآن و حدیث و عقل»، «مبانی کلامی مهدویت»، «امکان ارتباط با جهان غیب»، «پیشوایی از نظر اسلام (امامت و خلافت)»، «شفاعت از دیدگاه قرآن و حدیث و عقل»، «بیعت»، «کاوش‌هایی پیرامون ولایت»، «نقش انتظار در بازسازی جامعه اسلامی»، «منشور جاوید»، «اهل سنت»، «فروغ ابدیت»، «خاتمیت و مرجعیت علمی امامان معصوم (ع)»، «نبوت عامه زیربنای زندگی»، «امتیازات رهبران آسمانی»، «مصحف علی (ع)»، «منبع علم و آگاهی امامان (ع)»، «مصحف فاطمه (س)» و « وهابیت، مبانی فکری و کارنامه عملی» برخی از این آثار است.[۳]


آثار وابسته

پانویس

دریافت متن

پیوند به بیرون