اسم اعظم در حدیث

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Shafipour (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۸ ژوئیهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۱۱:۰۴ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

احادیثی درباره اسم اعظم

بسم اللّه الرحمن الرحیم «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ»، به اسم[۱] اعظم خدا، نزدیک تر از سیاهی چشم به سفیدی آن است. «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ » اِسمُ اللّهِ الأکبَرُ. أَو قالَ: الأَعظَمُ.



منبع: دانشنامه قرآن و حدیث، محمد ری‌شهری؛ ج۶؛ ص۹.

  1. کلمه «اسم»، به معنای جامع آن به کار رفته که قابل صدق بر همه اسمای خداوند متعال است. بنا بر این، از باب ذکر مفهوم و اشاره به مصداق است و از آن جا که اسم اعظم، عالی ترینِ مصادیق است، پس باید سزاوارترین و شایسته ترین نام برای انطباق مفهوم بر آن باشد. بدین ترتیب، معنای این سخن که «بسم اللّه » به اسم اعظم، نزدیک تر از سیاهی چشم به سفیدی آن است، روشن می‌شود؛ چرا که قرب میان این دو، قرب ذاتی است؛ چون مفهوم با مصداقش در خارج، متّحد است. نزدیکی سیاهی چشم به سفیدی آن، نزدیکی مکانی است و اتّحاد میان آن دو، وضعی است (البیان فی تفسیر القرآن: ص ۵۱۴).