رافع بن خارجه

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط HeydariBot (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۳۹ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

مقدمه

از رافع بن خارجه اطلاعات چندانی در اختیار نیست. سیره‌نگاران به آوردن نام او در میان دشمنان پیامبر(ص) و بزرگان بنی‌نضیر یا بنی‌قینقاع بسنده کرده‌اند؛[۱] همچنین نام وی در میان کسانی ثبت شده که در برابر دعوت رسول خدا(ص) و تشویق‌های وی، پاسخ دادند که پدران ما داناتر و بهتر از ما بودند و ما از آنها پیروی خواهیم کرد و آن گاه آیه ﴿وَإِذَا قِيلَ لَهُمُ اتَّبِعُوا مَا أَنْزَلَ اللَّهُ قَالُوا بَلْ نَتَّبِعُ مَا أَلْفَيْنَا عَلَيْهِ آبَاءَنَا أَوَلَوْ كَانَ آبَاؤُهُمْ لَا يَعْقِلُونَ شَيْئًا وَلَا يَهْتَدُونَ[۲] نازل شد[۳]. در منابع تفسیری همین رخداد از ابن عباس نقل شده است.[۴] برخی مخاطب در آیه را یهود[۵] و برخی، بت‌پرستان مشرک [۶] دانسته‌اند و این شأن نزول در صورتی صحیح است که مخاطب آیه یهود باشد.[۷]

منابع

پانویس

  1. السیرة النبویه، ج ۱، ص ۵۱۵؛ انساب الاشراف، ج ۱، ص ۳۳۷ ـ ۳۳۸؛ البدایة والنهایه، ج ۳، ص ۲۳۶.
  2. «و چون به آنان گفته شود از آنچه خداوند فرو فرستاده است پیروی کنید می‌گویند: (نه) بلکه ما از آنچه پدرانمان را بر آن یافته‌ایم پیروی می‌کنیم؛ آیا حتی اگر پدرانشان چیزی را در نمی‌یافته و راه به جایی نمی‌برده‌اند، (باز از پدرانشان پیروی می‌کنند؟)» سوره بقره، آیه ۱۷۰.
  3. السیرة النبویه، ج ۱، ص ۵۵۲.
  4. جامع‌البیان، ج ۲، ص ۴۷؛ تفسیر ابن ابی حاتم، ج ۱، ص ۲۸۱.
  5. جامع البیان، ج ۲، ص ۴۷.
  6. مجمع‌البیان، ج ۱، ص ۴۶۲؛ تفسیر بغوی، ج ۱، ص ۱۹۸؛ تفسیر ابن کثیر، ج ۱، ص ۳۴۹.
  7. اسماعیلی، مهران، مقاله «رافع بن خارجه»، دائرة المعارف قرآن کریم، ج۱۳.