برذع بن زید بن نعمان انصاری

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید، نسخهٔ فعلی این صفحه است که توسط HeydariBot (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۴۵ ویرایش شده است. آدرس فعلی این صفحه، پیوند دائمی این نسخه را نشان می‌دهد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

مقدمه

ابن سلام[۱] و ابن حزم[۲] او را از تیره بنی ظَفَر، از قبیله اوس و برادر قتادة بن نعمان انصاری دانسته‌اند، اما ابن حجر[۳]، نسب او را چنین آورده: برذع بن زید بن نعمان بن زید بن عامر بن سواد بن ظفر انصاری ظفری، و او را پسر برادر قتاده دانسته است. البته ابن حجر[۴] افزوده است که ابن فتحون با عنوان برذع بن نعمان از وی یاد کرده، اما گمان می‌کنم آن دو یکی هستند و وی را به جدش نعمان منسوب کرده‌اند. وی شاعر و از اصحابی بود که در احد و غزوه‌های پس از آن شرکت داشت [۵].

به گفته ابن حجر[۶]، مرزبانی، در معجم الشعراء از وی یاد و شعری از او نقل کرده است. ابن حجر[۷] به استناد کتاب ابن الامین [۸] در استدراک خود بر الاستیعاب، مدخلی با عنوان «برذع بن زید بن عامر»[۹] آورده، اما به «برذع بن زید بن نعمان» ارجاع داده است. وی گوید: ابن اثیر از «برذع بن زید بن عامر» یاد کرده است، در حالی که وی همین «برذع بن زید بن نعمان بن زید بن عامر بن سواد بن ظفر» بوده و دو نام «نعمان» و «زید» از سلسله نسبش افتاده است[۱۰]. البته در اسد الغابه موجود، مدخل مستقلی با عنوان «برذع بن زید بن عامر» یافت نشد، بلکه در معرفی «یزید بن برذع»، نسبش یزید بن برذع بن زید بن عامر بن سواد بن ظفر انصاری آمده است[۱۱] که اگر اشتباه باشد، ابن سعد[۱۲] نیز دچار این اشتباه شده که نسب وی را یزید بن برذع آورده است، چنان که خود ابن حجر[۱۳] نیز نسب «یزید» را مانند ابن اثیر آورده است.[۱۴]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. ابن سلام، ص۲۷۵.
  2. ابن حزم، ص۳۴۲.
  3. ابن حجر، ج۱، ص۴۱۶.
  4. ابن حجر، ج۱، ص۴۱۶.
  5. ابن ماکولا، ج۱، ص۲۴۳؛ ابن اثیر، ج۱، ص۳۶۷؛ ابن حجر، ج۱، ص۴۱۶.
  6. ابن حجر، ج۱، ص۴۱۶.
  7. ابن حجر، ج۱، ص۴۷۹.
  8. ابواسحاق ابراهیم بن یحی قرطبی، م۵۴۴.
  9. به خطا یزید، ر. ک: زبیدی، ج۵، ص۲۷۲.
  10. ابن حجر، ج۱، ص۴۱۷.
  11. ابن اثیر، ج۵، ص۴۴۴.
  12. ابن سعد، ج۸، ص۲۵۰.
  13. ابن حجر، ج۶، ص۵۰۹.
  14. خانجانی، قاسم، مقاله «برذع بن زید بن نعمان انصاری»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص:۲۲۰-۲۲۱.