بشار بن عدی طائی

مقدمه

نسب وی چنین است: بشار بن عدی بن عمرو بن شوید بن زبان بن عمرو، از قبیله طی^[۱] او و برادرش سوید بن عدی طائی و پدرش عدی بن عمرو طائی، جاهلیت و اسلام را درک کردند^[۲]. ابن حجر^[۳] در بخش سوم کتابش (مخضرمین) از او یاد کرده است. او و پدرش عدی معروف به «اعرج»، شعری درباره اسلام خود گفته‌اند^[۴]. شعری که از پدر و پسر نقل شده، در منابع یکی است.

تَرَكتُ الشِعرَ وَاِستَبدَلتُ مِنهُ		إِذا داعي صَلاةِ الصُبحِ قاما
كِتاب اللَهِ لَيسَ لَهُ شَريكٌ		وَوَدَّعتُ المَدامَةَ وَالنَدامى
وَحُرّمت الخُمورَ وَقَد أَراني		بِها سَـدكاً وَإِن كانَت حَـراما^[۵]