نسخهای که میبینید نسخهای قدیمی از صفحهاست که توسط HeydariBot(بحث | مشارکتها) در تاریخ ۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۲۷ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوتهای عمدهای با نسخهٔ فعلی بدارد.
کسانی که به خدا و پیامبران و رستاخیز، باور داشته باشند و کارهای نیکو انجام دهند، به پاداشایمان و عمل صالحشان، پس از مرگ و در قیامت به بهشت میروند. بهشت آنگونه که در قرآن و احادیث آمده، جایی است وسیع، خوش آب و هوا و پر از نعمتها و لذتهای گوناگون که نیکان و مؤمنان در آنجا همیشه برخوردار خواهند بود و از انواع میوهها، غذاها، نوشیدنیها و حوریان بهره خواهند برد. از بهشت، با نامهای جنّت، خلد برین، عَدن و دارالسّلام هم یاد میشود.
جهنم یا دوزخ همان جای مشهوری است که پر از آتش و موجودات وحشتناک و موذی است و کافران و بدکاران پس از مرگ بدانجا میروند و به سزای کردار خویش میرسند[۲].
عذابهای دوزخ هم روحیاند و هم جسمی. برخی جهنمیان همیشه در آنجا میمانند و برخی دیگر پس از مدتی بخشوده میشوند و به بهشت میروند[۳]. تنها راه خلاصی از جهنم یا پایان کیفر مقرر است و یا شفاعتشفیعان[۴]. گناهان برخی کسان چنان سنگین است که در جهنم جاودان خواهند شد[۵]. جهنم جای عمل نیست و بنابراین نمیتوان در آنجا با عمل صالح، خویش را از عذاب رهانید[۶][۷].
برخی روایات، جای دوزخ را "تحت الارضین السبع" به معنای زیرِ زمینهای هفتگانه دانستهاند[۲۱]؛ اما این روایات چنان فراوان نیستند که یقین بیافرینند[۲۲]. دوزخ هفت در دارد[۲۳] و در روایت است که هفت طبقه دارد و پایینترین طبقه، جهنم نام دارد. طبقههای بعدی عبارتاند از: لظی، حطمه، سقر، جحیم، سعیر و هاویه[۲۴]. برخی مفسران شیعه گفتهاند هر یک از درهای هفتگانه متعلق به یکی از این طبقات است[۲۵].
طبقات دوزخ یکی از دیگری هولناکتر و دردآورترند و آنان که بدین طبقات راه مییابند، یکی از دیگری، گناهکارتر. از اینجا میتوان نتیجه گرفت که کیفرهای دوزخی، بسته به گناهآدمی سبک و سنگین میشوند[۲۶][۲۷].
جهنمیان
کسانی که اعمال بد آنها از اعمال نیکشان بیشتر است، پس از مرگ به جهنم میروند و کیفر میبینند[۲۸]. موجوداتی همچون فرشتگان نیز به عنوان مأموران عذاب در جهنم خواهند بود[۲۹]؛ ولی کسانی که در این مکان کیفر میبینند، انسانها و اجنهاند[۳۰][۳۱].
از برخی آیات قرآن برمیآید که انسانها چه خوب و چه بد، همه نخست به جهنم میروند؛ ولی پرهیزگاران بیدرنگ رها میشوند و ستمگران گرفتار میگردند[۳۲][۳۳].
از احادیثمعصومین (ع) نیز همین معنا برمیآید. طریق عبور افراد، بنابر ایمان و عمل دنیوی آنها، متفاوت است. برخی همچون برق میگذرند و برخی همچون تندباد و برخی همچون دویدن اسب و ...[۳۴][۳۵].
آنان که به جهنم میروند، بر چند دستهاند:
گروهی سرانجام رهایی مییابند و به بهشت میروند؛ ولی توقف آنها در جهنم طولانی است.
کسان دیگری نیز هستند که بر اثر بزرگی گناه، در جهنم جاودان میمانند. از این کساناند کافران[۳۶]، منافقان[۳۷]، کسی که گناه سراسر وجودش را گرفته[۳۸]، کسی که مؤمنی را به عمد و ناحق کشته[۳۹]، رباخواران[۴۰]، ستمپیشگان[۴۱] و برخی کسان دیگر[۴۲].
بنابر اعتقاد مشهور علمای شیعه، علت اصلی خلود در جهنم، کفر است. پس میتوان گفت کسانی که در دوزخ جاودان میشوند، عمل آنها به کفر بازمیگردد و در حقیقت، این کسان در شمار کافراناند. اگر کسی مؤمن باشد و به خدامعرفت داشته باشد، هیچ گاه جاودانه در جهنم نمیماند، بلکه اگر به علتی جهنمی شود، پس از کیفر دیدن و پاک شدن، رها میشود و به بهشت راه مییابد[۴۳][۴۴].