عبدالله بن صفوان بن امیه
مقدمه
عبدالله بن صفوان بن امیه از اصحاب رسول خدا (ص) اسم مادرش برزه بنت مسعود بود که در زمان پیامبر اسلام (ص) به دنیا آمد و آن حضرت را درک کرد و از اشراف قریش بود و در سال ۷۳ از دنیا رفت[۱].
او با پدر و برادرش عبدالرحمان بن صفوان بن امیه به محضر رسول خدا (ص) شرفیاب شدند و چون نام وی «عبدالعزی» و نام برادرش «عبدالنهم» بود حضرت اسم آن دو را عوض کرد و به عبد الله و عبدالرحمان تغییر داد.
به روایت شیخ طوسی، این صحابی بزرگوار از اصحاب امیرالمؤمنین علی (ع) به شمار میآید [۲].[۳]
جستارهای وابسته
- صفوان بن امیه (پدر)
- عبدالرحمن بن صفوان بن امیه (برادر)
منابع
پانویس
- ↑ تهذیب التهذیب، ج۴، ص۳۴۶.
- ↑ رجال طوسی، ص۵۳، ش۱۰۴.
- ↑ ناظمزاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۸۹۲.