نسخهای که میبینید، نسخهٔ فعلی این صفحه است که توسط HeydariBot(بحث | مشارکتها) در تاریخ ۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۳۲ ویرایش شده است. آدرس فعلی این صفحه، پیوند دائمی این نسخه را نشان میدهد.
به فرموده امام باقر (ع) هنگامی که حضرت قائم (ع) ظهور میکند، پرچم پیامبر (ص)، انگشتر سلیمان (ع)، سنگ و عصای موسی (ع) همراه او خواهد بود. به امر حضرت در میان سپاهیان اعلام میشود که کسی زاد و توشه برای خود و علوفه برای چارپایان برندارد. برخی از همراهان میگویند: او میخواهد ما را به هلاکت بیندازد و مرکبهایمان را از گرسنگی و تشنگی نابود کند. اصحاب با حضرت حرکت میکنند. به اوّلین جایی که میرسند، حضرت، سنگ موسی (ع) را بر زمین میکوبد و آب و غذا برای نیروها و علوفه برای حیوانات بیرون میآید و از آن استفاده میکنند تا به شهر نجف میرسند[۱].
امام صادق (ع) میفرماید: "هنگامی که به شهر نجف میرسند، در آنجا با نصب آن سنگ، برای همیشه از زمین آب و شیر میجوشد که گرسنه و تشنهای را سیر میکند[۲]. در قرآن کریم از سنگی یاد شده[۳] که چون حضرت موسی (ع) و قوم خود در بیابان سرگردان شده و راه به جایی نمیبردند، خداوند جهت آب آشامیدنی آنان، سنگی را به موسی (ع) معرفی کرد و به وی فرمود: عصای خویش را بر آن بزن. پس دوازده چشمه از آن جوشیدن گرفت و هریک از دوازده نسل یعقوب از چشمهای بهرهبرداری میکردند[۴]. از امام باقر (ع) نقل شده که سه سنگ از بهشت آمده: حجر الاسود، سنگ مقام ابراهیم، و سنگ بنی اسرائیل (سنگ موسی که چشمههای آب از آن میجوشید) [۵][۶].