ابومحمد رقی در معارف و سیره رضوی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Hosein (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۸ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۷:۵۱ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

مقدمه

نام این راوی در کتب رجال دیده نمی‌شود، او یک حدیث از امام رضا(ع) روایت کرده است، او می‌گوید: بر حضرت رضا(ع) وارد شدم و سلام کردم، امام متوجه من شد و به گفتگو پرداخت. در حین صحبت فرمود: ای ابومحمد هرگاه مؤمنی گرفتار مصیبتی شود و صبر کند خداوند پاداش شهیدان را به او می‌دهد.

ابومحمد گوید: بحث ما اصلاً مربوط به این موضوع نبود و ما از بیماری و درد سخن نمی‌گفتیم، من از این سخن‌ها ناراحت شدم و تعجب کردم که چگونه امام از بحث خارج شد و این موضوع را مطرح کرد، من با امام وداع کردم و از منزلش بیرون شدم، هنگامی که از منزل بیرون گردیدم متوجه شدم یاران من رفته‌اند من هم خود را به آنان رسانیدم.

شب درد پا برای من عارض شد و من با خود گفتم: چون از سخنان امام ناراحت شدم این درد برای من پیدا شده روز بعد پایم ورم کرد و بعد بر شدت ورم افزوده شد، در این هنگام متوجه شدم که امام چرا مرا به صبر در هنگام مرض و مصیبت دعوت می‌فرمودند، هنگامی که وارد مدینه شدم پایم چرک کرد و به صورت زخم بزرگی در آمد که از شدت درد خوابم نمی‌برد و یاد سخنان امام افتادم و ماه‌ها گرفتار آن بودم که تا بهبودی یافت.[۱]

منابع

پانویس